Συνεχίζοντας το αφιέρωμα μας για το Σωματείο μας κάνουμε αρχή με το πρώτο Πρωτάθλημα το οποίο κατέκτησε η ΟΜΟΝΟΙΑ την περίοδο 1960 – 1961. Πρωταθλητισμό η ομάδα μας έκανε και την προηγούμενη χρονιά 1959 – 1960, καταφέρνοντας όμως να τερματίσει στην δεύτερη θέση. Τον επόμενο χρόνο όμως κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο πρωταθλήματος πετυχαίνοντας 91 τέρματα.
Κατέκτησε το πρωτάθλημα με 9 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο πανηγυρίζοντας μάλιστα το πρωτάθλημα 3 αγωνιστικές πριν από την λήξη του μαραθωνίου. Όσοι έζησαν αυτή την ΟΜΟΝΟΙΑ της συγκεκριμένης περιόδου μιλούν για ομάδα όπου όμοια της δεν θα υπάρξει ξανά. Δημιουργός αυτής της μεγάλης ομάδας ήταν ο Βούλγαρος προπονητής Νάσκο Τσακμάκοφ.Οι πανηγυρισμοί που ακολούθησαν ήταν μεγαλειώδεις, σε κάθε περιοχή της Κύπρου. Αυτός ο τίτλος ήταν και το εφαλτήριο για την σταδιακή κυριαρχία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στο Κυπριακό ποδόσφαιρο. Στα 1965, η ΟΜΟΝΟΙΑ κατακτά το πρώτο κύπελλο και ένα χρόνο μετά το 2ο της πρωτάθλημα σε μια πολύ σκληρή μάχη με την ΝΕΑ ΣΑΛΑΜΙΝΑ.
Η πρώτη χρυσή δεκαετία (1970)
Ο δρόμος της καθιέρωσης μέσα στις μεγάλες παραδοσιακές ομάδες δεν ήταν εύκολος και σίγουρα δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ κυνηγήθηκε από την πρώτη ημέρα της ύπαρξης της , τόσο από την διαιτησία όσο και από παράγοντες του Κυπριακού ποδοσφαίρου. Κατάφερε όμως να αντέξει στα ύπουλα κτυπήματα που δέχτηκε από το κατεστημένο της δεξιάς και σιγά – σιγά άρχισε να θεριεύει.
Την περίοδο 1968 έγινε μια μεγάλη ανανέωση στην ΟΜΟΝΟΙΑ με την προώθηση στην πρώτη ομάδα τεσσάρων νεαρών ποδοσφαιριστών, οι οποίοι στην πορεία έμελλε να γράψουν το όνομα τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και στην ιστορία του Κυπριακού Ποδοσφαίρου.
Σωτήρης Καϊάφας, Ανδρέας Κανάρης, Νίκος Χαραλάμπους και Κόκος Αντωνίου. Και οι τέσσερις ήταν επιλογές του τότε προπονητή της ομάδας Γκεόργκι Πατσιάτσεφ, που για πολλούς θεωρείται όχι απλά ένας προπονητής αλλά ένας δάσκαλος του ποδοσφαίρου. Από εκείνη την αγωνιστική περίοδο άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια, ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν ομάδα για πάρα πολλά πράγματα. Το 1968 τερμάτισε στην δεύτερη θέση, το 1969 ισοβάθμησε στην πρώτη θέση μαζί με τον Ολυμπιακό Λευκωσίας ενώ ήταν και φιναλίστ του Κυπέλλου, ενώ το 1970 βρέθηκε 6 λεπτά μακριά από τον τίτλο της Πρωταθλήτριας, όταν στον τελευταίο αγώνα ισοφαρίστηκε σε 3 – 3 από την ΕΠΑ στο 84΄ λεπτό του αγώνα, με το πρωτάθλημα να καταλήγει στην Λαρνακιώτικη ομάδα.
Την περίοδο 1971 – 1972 η ΟΜΟΝΟΙΑ κατακτά το πρώτο νταμπλ στην ιστορία της. Στον τελικό του Κυπέλλου νίκησε τον Πεζοπορικό με 3 – 1. Αυτό το νταμπλ έμελλε να είναι και η απαρχή των θριάμβων. Πλέον η ΟΜΟΝΟΙΑ στο ροστερ της είχε μια πλειάδα σπουδαίων ποδοσφαιριστών με πρωταγωνιστή τον Σωτήρη Καϊάφα. Ο αρχισκόρερ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ σημείωσε την περίοδο 1971 – 1972, 12 τέρματα, κερδίζοντας και τον άτυπο τίτλο του πρώτου σκόρερ του Πρωταθλήματος. Από εκείνη την χρονιά και έπειτα ο Σωτήρης Καϊάφας κατάφερε να αναδειχθεί άλλες εφτά φορές πρώτος σκόρερ του Κυπριακού Πρωταθλήματος.
Την περίοδο 1972 – 1973 η ΟΜΟΝΟΙΑ εκπροσώπησε την Κύπρο ως Πρωταθλήτρια, στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Οι ιδεολογικές ρίζες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν της επέτρεψαν να διακριθεί εκείνη την χρονιά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Ο κατατρεγμός ήταν πολύ μεγάλος, πράγμα που έκανε τους ποδοσφαιριστές της ΟΜΟΝΟΙΑΣ να το χωνέψουν ότι κατέβαιναν στα παιχνίδια και ήταν βέβαιοι ότι θα χάσουν. Παρ’ όλα αυτά η παρουσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ εκείνη την χρονιά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα , γέμισε με εμπειρίες και δυνάμεις την ομάδα.
Επιστρέφοντας στην Κύπρο την περίοδο 1973 – 1974 η ΟΜΟΝΟΙΑ συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το 1972, κατακτώντας και πάλι το νταμπλ με τον Βούλγαρο Βασίλη Σπάσοφ στον πάγκο της. Η ΟΜΟΝΟΙΑ στο τελευταίο παιχνίδι της περιόδου με τον Διγενή στην Μόρφου, με ισοπαλία κατακτούσε το πρωτάθλημα. Στο γήπεδο υπήρχαν πέραν των 20000 φίλων της ομάδας . Τελικά η ΟΜΟΝΟΙΑ με δύο τέρματα του Ανδρέα Κανάρη νίκησε το παιχνίδι και στέφθηκε πρωταθλήτρια. Στον τελικό του Κυπέλλου η ΟΜΟΝΟΙΑ κέρδισε το Παραλίμνι με 2 – 0.
Την επόμενη χρονιά 1974 – 1975, την τεχνική επιμέλεια της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ανάλαβε ένας δικός της άνθρωπος, ο Ανδρέας Κωνσταντίνου (Έσσο) ο οποίος ανέβασε στην πρώτη ομάδα τους Τάκη Μαυρή, Φίλιππο Δημητρίου και Νίκο Πατίκκη, ενώ προετοίμαζε και τους Κλείτο Ερωτοκρίτου, Σωτήρη Τσίκκο και Μάριο Πραξιτέλους. Όλοι τους πήραν το έναυσμα στην ομάδα κατά την προετοιμασία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στο εξωτερικό και πλέον οι πράσινοι έχοντας μια πλειάδα αστέρων στο ρόστερ της και την υποστήριξη χιλιάδων κόσμου σε Παγκύπρια Βάση καταφέρνει για 4 συνεχόμενα χρόνια να κατακτά τον τίτλο της Πρωταθλήτριας (1975 – 1979).
Από εκείνη την δεκαετία και έπειτα η δημοτικότητα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ανεβαίνει στα ύψη και από εκείνο το σημείο και έπειτα αποτελεί το πιο λαοφιλές και ιστορικό Σωματείο του τόπου…
