Πολλή συζήτηση είχαμε το 3ήμερο για την εμφάνιση της περασμένης Πέμπτης, με τις διιστάμενες απόψεις να δίνουν και να παίρνουν.
Και όπως λέει ο ΣΟΦΟΣ ΛΑΟΣ σε αυτές τις περιπτώσεις η αλήθεια είναι κάπου στην μέση. Ναι μεν η ομάδα είναι ΝΕΑ, δεν είναι έτοιμη, έχει βαρετά πόδια και όλα τα σχετικά αλλά από την άλλη δεν έκανε καν τα αυτονόητα, έδειξε φόβο και υπέρμετρο σεβασμό στον αντίπαλο.
Η Μέταλουργκ δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, ούτε μπορεί να τρομάξει μια καλή και ισορροπημένη ΟΜΟΝΟΙΑ. Ίσως να γινόμαστε φορτικοί αλλά πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Δεν γίνεται να ακούμε για παράδειγμα ότι η Ελβετική Γιούγκ Μπόις δεν αποτελεί φόβητρο για τον Ερμή Αραδίππου και εμείς να αγχωνόμαστε υπέρμετρα για την 4η καλύτερη ομάδα του Σκοπιανού πρωταθλήματος. Δεν λέμε να μην γίνουν λάθη, δεν λέμε να παίξουμε φανταστικό ποδόσφαιρο, ούτε να κάνουμε 20 τελικές προσπάθειες. Να πάρουμε μια νίκη λέμε στην έδρα μας, προσπαθώντας να παίξουμε καλό ποδόσφαιρο.
Μιλώντας για Σποπιανές ομάδες θυμηθήκαμε την Ρένοβα, τους πρωταθλητές Σκοπίων του 2010 (την τελευταία Σκοπιανή ομάδα που αντιμετωπίσαμε). Μετά από μια χαλαρή 3άρα στο ΓΣΠ (2 κόλ ο Κωνσταντίνου, 1 ο Ντάβιτσον), βγήκε ο πρόεδρος τους και προκαλούσε λέγοντας διάφορα, για την φιλοξενία στο ΓΣΠ και μιλώντας για ανατροπή στον επαναληπτικό. Τελικά στο 25′ το σκορ ήταν 0-2 (Αλωνεύτης, Λεάντρο) και για όσους θυμούνται το 2ο ημίχρονο ήταν φιλικό.. προπονητικού χαρακτήρα.
Η πρόκριση και σε αυτό το παιχνίδι είναι στα πόδια των δικών μας ποδοσφαιριστών. Ξεχνούμε λοιπόν τα πάντα και επικεντρωνόμαστε στον αγώνα της Πέμπτης. Δεν μας απασχολεί ούτε αν είναι σε φόρμα η Μέταλουργκ, ούτε αν έχει καλή ψυχολογία. Κοιτάμε την ομάδα μας, εφαρμόζουμε το πλάνο μας πιστά, ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΝΙΚΗ!
