Απο πολύ παλιά λένε πως:
“Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση και η καλύτερη επίθεση είναι η άμυνα”
Μπορεί πολλοί να συμφωνούν με αυτη την φράση αλλά πλέον αν έχεις αδύναμο κέντρο όλα τα άλλα είναι εξίσου αδύναμα.
Σίγουρα υπάρχουν περιπτώσεις που οι επιθετικοί σου μπορούν να βρουν μισή ευκαρία και να την ολοκληρώσουν με τον πρώτιστο στόχο κάθε ομάδας, ένα γκολ. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί μια καλή παρουσία απο τους αμυντικούς σου και κυρίως τον τερματοφύλακα να μην δεχθείς τέρμα.
Αυτό το είδαμε ξεκάθαρα στο προχθεσινό μας παιχνίδι. Πως ο Ποτέ κατάφερε να μας λυτρώσει με ένα όμορφο τέρμα αλλά και την άμυνα μας με μπροστάρη τον Γιωργαλλίδη να μην δέχεται τέρμα. Όσο για το κέντρο μας, αντιμετωπίζουμε βαθύτερο πρόβλημα. Για αυτό θα πούμε στην συνέχεια.
Πριν αυτό ας δούμε λίγο την προηγούμενη μας τοποθέτηση για το κέντρο. Δεν αμφιβάλλουμε πως παίκτες κλειδιά αλλά και οι μεγαλύτεροι παίκτες όλων των εποχών δραστηριοποιούνταν στον επιθετικό τομέα. Παραδείγματα όπως Πελέ, Μαραντόνα και Ρονάλτο καθώς και τους νεότερους Μέσσι και Κριστιάνο Ρονάλντο αλλά και πολλούς άλλους. Όλοι αυτοί μπορεί καν να μην αναφέρονταν αν δεν ήταν τα “μυαλά” πίσω απο κάθε ασσίστ και μπαλιά που αυτοί μετοποιούσαν σε τέρματα. Από την άλλη, οι “απαράβατες” άμυνες μπορεί να παραβιάζονταν αν δεν ήταν οι ανασταλτικοί μέσοι στην πρώτη γραμμή και που θα κρατούσαν την μπάλα εκτός περιοχής. Άρα καταληκτικά το κέντρο είναι η κινητήρια δύναμη σε ένα σύστημα.
Τώρα επανερχόμαστε και στην δική μας ομάδα. Ίσως το σύστημα, ίσως η ντεφορμέ κατάσταση κάποιων παικτών μας να είναι οι κύριοι λόγοι που δεν δημιουργείται καλό ποδόσφαιρο από την ομάδα μας. Αλλά το κύριο μέλημα, όπως είπαμε, το κατέχει το κέντρο μας. Είναι φανερό πως υστερούμε στον δημιουργικό τομέα αλλά και στον ανασταλτικό.
Κοιτάζοντας τους παίκτες έναν έναν θα καταλάβουμε το τι γίνεται. Σε πολύ χαμηλά στάνταρ από αυτά που μας έχουν συνηθίσει είναι οι Σερτζίνιο και Μαργκάσα. Ίσως επειδή προέρχονται και οι δύο από τραυματισμούς και κυρίως ο Μαργκάσα από μεγάλο διάστημα απουσίας. Απο την μία ο Σερτζίνιο μπόρει να αναχαιτίσει το παιχνίδι του αντιπάλου και σε κάποιο βαθμό να δημιουργήσει. Ο “παθιασμένος”, σε κάθε παιχνίδι, Μαργκάσα αν και η φυσική του θέση είναι το αριστερό άκρο της άμυνας μπόρει να βοηθησει πάρα πολύ στον ανασταλτικό τομέα.
Ο ποδοαφαιριστής που έκανε την μεγαλύτερη διαφορά δεν είναι άλλος από τον Ρόντρι ο οποιός σε κάθε παιχνίδι κάνει αρκετή δουλεια αλλά υστερεί στις μεταβιβάσεις και κυρίως τις μακρινές μπαλιές.
Σταθερός και αμετάβλητος ο Νούνο Ασίς, ο μάγος της ομάδας μας που τρέχει σε κάθε παιχνίδι σαν 20άρης παρά τα 37 του χρόνια. Τα δύο τελευταία παιχνίδια δεν απέδιδε όπως μας συνήθισε αλλά δεν αμφιβάλλουμε πως θα επανέλθει.
Για τον Σότα δεν είδαμε αυτο που ελπίζαμε να δούμε. Ξέρουμε πως οι δυνάμεις του έιναι περισσότερες και πρέπει να τις δείξει. Σε κάποια σημεία δεν ακολουθεί τους ρυθμούς της υπόλοιπης ομάδας. Και τελευταία για τους Φυλακτού και Οικονομίδη είναι δύο νεαροί που πρέπει να πάρουν χρόνο στα πόδια τους.
Σίγουρα δεν ξεχνάμε και τον Λεάντρο που αναμένουμε να επανέλθει στην ομάδα μετά από τον πολύμηνο τραυματισμό του.
Πέρα των άλλων σε καμία περίπτωση δεν βγάζουμε τους επιθετικούς μας και τους αμυντικούς μας έξω από την κακή παρουσία της ομάδας μας μέχρι τώρα. Πρέπει όλοι μαζί, όλες οι γραμμές να λειτουργούν καλύτερα και να αναπτύξουν τον δημιουργικό τους χαρακτήρα. Να μπόρουμε να κρατούμε περισσότερο την μπάλα αλλά και να την επανακτούμε άμεσα. Όλα αυτά με περισσή δουλειά στις προπονήσεις.
