Δεν μπορούμε να γράψουμε και πολλά για ένα φιλικό που δεν είδαμε. Μαζέψαμε διάφορες πληροφορίες δεξιά και αριστερά, αλλά με βάση αυτά που μάθαμε,δεν μπορούμε να εξάγουμε συμπεράσματα. Εξάλλου φιλικό ήταν, κεκλεισμένων των θυρών και μάλιστα με την ομάδα να έχει 12 απουσίες ποδοσφαιριστών.
Αν έχει κάτι που είναι άξιο σχολιασμού πάντως είναι η πληροφόρηση ότι ο Κάρβερ δοκίμασε ένα σχήμα 4-2-3-1 σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Τώρα, αν αυτό ήταν αποτέλεσμα του γεγονότος ότι απουσίαζαν συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές ή αν έχουν αλλάξει τα πλάνα του προπονητή είναι κάτι που θα μάθουμε στην πορεία. Το πιθανότερο σενάριο πάντως, είναι ο Κάρβερ να δουλεύει παράλληλα περισσότερα από ένα συστήματα…
Η αλλαγή συστήματος πάντως ήταν ένα γεγονός που απασχόλησε αρκετό κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Ο Νίκος Νταμπίζας και ο Τζον Κάρβερ ποτέ δεν αιτιολόγησαν την απόφαση τους αυτή. Υποθέτουμε ότι ως οι επικεφαλείς του Τεχνικού επιτελείου, θεωρούν ότι για καθαρά αγωνιστικά θέματα δεν οφείλουν να δώσουν λογαριασμό σε κανένα.
Ο Νταμπίζας είχε καθιερώσει το 4-4-2 από τον καιρό της παρουσίας του στον Παναθηναϊκό. Ο Κάρβερ, είχε δουλέψει αυτό το σύστημα στην Νιούκαστλ, στο μικρό διάστημα της παρουσίας του ως προπονητής αλλά και ως βοηθός άλλων μάνατζερς στο Αγγλικό πρωτάθλημα.
To ερώτημα είναι αν με τόσους νέους ποδοσφαιριστές στο ρόστερ, μπορούμε να δουλέψουμε ταυτόχρονα περισσότερο από ένα συστήματα ή και παραλλαγές του κάθε υφιστάμενου συστήματος, όπως για παράδειγμα το 4-4-2 με ρόμβο που εμφάνισε ο Κάρβερ τα τελευταία 30 λεπτά του αγώνα με την Μπεϊτάρ στο ΓΣΠ. Σίγουρα την απάντηση δεν μπορούμε να την δώσουμε εμείς. Τα συστήματα είναι εργαλεία στα χέρια των προπονητών για να παίρνουν αποτελέσματα εκεί και όπου τα πράγματα δεν πάνε με βάση τον αρχικό σχεδιασμό. Και αυτό είναι απόλυτα κατανοητό. Το θέμα είναι πόσο χρόνο θα πάρει στην ομάδα να μετουσιώσει σε αποτέλεσμα τα όσα σχεδιάζονται στις προπονήσεις και ποιο θα είναι το διακύβευμα του σχεδιασμού αυτού…
Κάποιος εύλογα θα πει ότι το πιο φυσιολογικό είναι να δοθεί αρκετός χρόνος στον Νίκο Νταμπίζα (και στον Κάρβερ κατ’ επέκταση) να εφαρμόσουν την φιλοσοφία τους στην ομάδα. Θεωρητικά αυτή η προσέγγιση είναι σωστή. Στην πράξη όμως κανένας προπονητής στην ΟΜΟΝΟΙΑ δεν πήρε τον χρόνο που θα ήθελε για να ολοκληρώσει το έργο του, όταν τα αποτελέσματα που ήθελε ο κόσμος δεν εμφανίστηκαν ποτέ στο γήπεδο. Ο ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ θέλει νίκες, θέλει και καλό ποδόσφαιρο. Το αν θα έρθουν με 4-4-2 ή 4-2-3-1 ή οτιδήποτε άλλο είναι δευτερευούσης σημασίας. Το πρωτεύον είναι το αποτέλεσμα. Και αν το 1-1 εμφανιστεί σε επίσημο αγώνα απέναντι σε αντιπάλους όπως η ΑΕΖ, τρέχα-γύρευε…
Και κάτι τελευταίο. Το Διοικητικό Συμβούλιο της ομάδας, έχει επιλέξει τον Νίκο Νταμπίζα ως Τεχνικό Διευθυντή, όχι μόνο με βάση την εμπειρία του στο συγκεκριμένο πόστο, αλλά και την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία. Ως εκ τούτου δεν μπορεί να φορτώνει τα πάντα στον Τεχνικό Διευθυντή για τις επιλογές του. Το πρότζεκτ Νταμπίζα εντάσσεται στο τριετές πλάνο το όποιο έχει τεθεί σε λειτουργία εδώ και δυόμιση χρόνια. Φυσιολογικά ο ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ αναμένει ότι αργά ή γρήγορα το πλάνο θα αποδώσει καρπούς. Χρόνος υπάρχει ακόμα. Το θέμα είναι να τον διαχειριστούμε σωστά, να ενισχύσουμε την ομάδα και με την έναρξη του πρωταθλήματος να δούμε μια σαφώς πιο βελτιωμένη ΟΜΟΝΟΙΑ σε σχέση με αυτά που είδαμε στα Ευρωπαϊκά παιχνίδια.
Γιατί η υπομονή, υπομονή αλλά και η πίεση, πίεση. Και στην ΟΜΟΝΟΙΑ, η πίεση είναι τεράστια και όλοι οφείλουν να ζουν με αυτή. Και από την στιγμή που κανένας δεν ψάχνει για δικαιολογίες (με βάση τις συνεντεύξεις που είδαμε τις τελευταίες ημέρες), είναι απόλυτα δικαιολογημένο για τον κόσμο να ζητάει επιτέλους και αποτελέσματα!
