* Η στήλη ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ αφορά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ απόψεις αναγνωστών του OMONOIA24 που αποστέλλονται στο email επικοινωνίας της ιστοσελίδας μας. Δημοσιεύονται χωρίς να σημαίνει ότι εκπροσωπούν την ιστοσελίδα
Δεν υπάρχουν λόγια πλέον να περιγράψουν τι γίνεται στην ομάδα μας, τόσο φέτος, όσο και τα προηγούμενα 3 χρόνια. Από την σεζόν 2021-2022, (μετά την κατάκτηση του τελευταίου μας πρωταθλήματος), εξακολουθούν να υφίστανται οι ίδιες παθογένειες και ως επακόλουθο, υφίσταται η αγωνιστική πτώση και η ψυχολογική φθίση.
Όσο κι αν ελπίζουμε ότι ζούμε σε μια πρωταπριλιάτικη φάρσα, ότι αύριο θα ξυπνήσουμε και όλα θα είναι ξανά όπως πρέπει, η αλήθεια είναι ότι οφείλουμε όλοι (παίκτες, προπονητές, διοίκηση, και ναι, ακόμη και οπαδοί) να αναλογιστούμε τι συμβαίνει και να σηκώσουμε μανίκια. Γιατί κανείς άλλος δεν θα διορθώσει τα κακώς έχοντας για εμάς.
Η θέση μου, όπως λέει και ο τίτλος, είναι ότι στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει τύχη. Τύχη είναι να φυσήξει αέρας και να βγάλει την μπάλα από τα δίχτυα. Τύχη είναι να γλιστρήσει ο τερματοφύλακας στο χορτάρι πριν την απόκρουση. Τύχη είναι να αρρωστήσει ο καλύτερος επιτελικός μέσος πριν το ντέρμπι. Αυτά συμβαίνουν, αλλά σπανιότατα. Δηλαδή τυχαία. Όταν χάνεις βαθμούς συνεχόμενα από τα προβλήματα που σε ταλανίζουν, δεν είναι τυχαίο. Σημαίνει ότι όποιος ήταν υπεύθυνος δεν έκανε σωστά τη δουλειά του για να τα διορθώσει. Στο ποδόσφαιρο, ότι επενδύσεις, το παίρνεις πίσω με τόκο, εκτός αν πρόκειται για χρήμα. Αν επενδύσεις δουλειά και όρεξη, τότε θα πάρεις πίσω επιτυχία. Αν επενδύσεις χρήμα και τίποτα άλλο, τότε θα πάρεις πίσω αποτυχία.
Αν οι παίκτες δεν παίξουν γρήγορα, δεν θα ξεπεράσουν την αντίπαλη άμυνα. Αν οι παίκτες δεν παλέψουν την κάθε μπαλιά, δεν θα κρατήσουν μπάλα. Αν οι παίκτες δεν μαρκάρουν, θα παραχωρήσουν τέρμα. Αν οι παίκτες δεν είναι συγκεντρωμένοι όταν σουτάρουν, δεν θα βάλουν τέρμα. Γνώριμο σενάριο, γιατί αυτά είναι τα συνεχόμενα λάθη που κάνουμε εδώ και χρόνια στο γήπεδο. Γιατί; Αυτά δεν είναι ζητήματα τύχης ή ατυχίας, ούτε θέματα διαιτησίας και παράγκας.
Δεν θα σχολιάσω τον τρόπο παιχνιδιού μας, ούτε το πότε γίνονται αλλαγές, ούτε το ποιοι μπαίνουν γήπεδο ή κάθονται στον πάγκο, ούτε για τις ικανότητες των προπονητών μας. Χιλιοειπωμένα.
Το θέμα της Ομόνοιας είναι ότι έχει χάσει τον χαρακτήρα νικητή, το πείσμα, το πάθος και την αυτοπεποίθεσή της.
Και φέτος και σε προηγούμενες χρονιές, πολύ συχνά βλέπουμε να τρώμε τέρμα και οι παίκτες μας να ξεφουσκώνουν. Να είναι ανήμποροι να γυρίσουν τα δεδομένα. Και αν προηγηθούμε πρώτοι, βλέπουμε τους παίκτες μας να υποχωρούν και να προσπαθούν να κρατήσουν το 1-0. Ενώ δεν λείπουν και τα φαινόμενα έλλειψης συγκέντρωσης, ιδίως στα τελευταία λεπτά του κάθε ημιχρόνου. Αυτό είναι καθαρά θέμα νοοτροπίας.
Δημόσια επαναλαμβάνουν προπονητές, εκπροσώποι τύπου, παίκτες ότι “βλέπουμε παιχνίδι με παιχνίδι” και “κάθε παιχνίδι θέλουμε τη νίκη”, αλλά ξεκάθαρα κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Παρατάμε τον στόχο πρωταθλήματος (ή κυπέλλου την χρονιά 20-21) στα μέσα της σεζόν. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι με λίγη προσπάθεια και σωστό σχεδιασμό θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε πέραν των ομίλων στην Ευρώπη. Παίζουμε αγώνες ντέρμπι ταμπουρωμένοι στο γήπεδό μας και φοβισμένοι. Υποτιμούμε αντιπάλους (και ως εκ τούτου ανασταίνουμε ομάδες χωρίς ελπίδες).
Τελικά η Ομόνοια τι θέλει με τις ακαδημίες της; Δίνει χρόνο στους νέους της; Λιγοστά λεπτά έχουν δωθεί φέτος σε νεαρά παιδιά, παρά τις ανακοινώσεις επαγγελματικών συμβολαίων. Σε προηγούμενες χρονιές, πέραν της παρουσίας Μπεργκ, ελάχιστα έχουν γίνει για να αναδειχθούν νεαρά ταλέντα. Και αρκετά νεαρά παιδιά έχουν δωθεί δανεικοί σε τριτο-τέταρτη κατηγορία, όπου απλά χάνονται και χαραμίζονται.
Η διοίκηση της ομάδας έχει κάνει αρκετά σωστά πράγματα τα τελευταία χρόνια, και για αυτό θα πρέπει να επικροτηθεί.
Αλλά έχει ακόμη πολλούς τομείς στους οποίους υστερεί! Η δουλειά της διοίκησης είναι να είναι ένας διαχρονικός και αναλοίωτος πυρήνας της ομάδας. Να διατηρεί αναμμένη την φλόγα του χαρακτήρα της και επιβάλλει αυτόν τον χαρακτήρα σε κάθε μέρος της ομάδας. Να αξιολογεί το καθετί, να θέτει στόχους, να επιβεβαιώνει την πορεία και να είναι ψυχρός κριτής όποτε χρειάζεται. Είτε η διοίκηση είναι σωματείο, είτε είναι εταιρεία, είτε οτιδήποτε άλλο, αυτό πρέπει να είναι το πρωταρχικό της μέλημα καθημερινά. Και αν δεν ξέρει η διοίκηση πως να κάνει αυτά τα πράγματα, τότε πρέπει να στελεχώσει την ομάδα με τα κατάλληλα άτομα που μπορούν να επιτελούν αυτό τον ρόλο.
Αυτά που βλέπουμε στο γήπεδο οφείλονται σε μεγάλο βαθμό σε αδυναμίες της διοίκησης να χειριστεί την ομάδα που ανέλαβε να διοικήσει.
Για παράδειγμα φέτος: Ο κύριος Νταμπράουσκας έφυγε σαν προπονητής πριν 5 μήνες περίπου. Η διοίκηση αποφάσισε να πορευθεί με τον κύριο Αναστασίου ο οποίος είχε αναλάβει ένα μακροχρόνιο ρόλο στην ομάδα. Σαν αποτέλεσμα της αναποφασιστηκότητας της διοίκησης, η θέση του κύριου Αναστασίου έχει φθαρεί όσον αφορά τον κόσμο της ομάδας, και πιθανόν όσον αφορά και τους ποδοσφαιριστές. Η διοίκηση οφείλει να δρα με αποφασιστηκότητητα και ταχύτητα όταν αυτό χρειάζεται. Φαντάζομαι ότι υπάρχουν τουλάχιστον κάποιοι παίκτες στην ομάδα που έκλαβαν την αντικατάσταση του προπονητή τους με τον τεχνικό διευθυντή, ως “προσωρινή λύση”, ότι η ομάδα δεν ενδιαφέρεται πλέον για το πρωτάθλημα.
Ελπίζω η διοίκηση της ομάδας να πάρει σοβαρά αυτά τα ζητήματα. Προερχόμαστε από ένα σερί 4 αγώνων χωρίς νίκης. Προερχόμαστε από ένα σερί 4 χρόνων χωρίς πρωτάθλημα. Προερχόμαστε από ένα σερί απογοήτευσης. Η στιγμή απαιτεί σοβαρότητα, αυτοκριτική και ταπεινότητα.
Κύριε Παπασταύρου, το χρήμα μόνο του δεν γυρίζει την μπάλα.
Στέφανος Χ.
