Στη Βουλή και συγκεκριμένα στην Επιτροπή Οικονομικών μεταφέρεται άρον-άρον η συζήτηση για τα χρέη των ποδοσφαιρικών εταιρειών προς το κράτος – μια κίνηση που, σύμφωνα με πολιτικούς και παρατηρητές, θυμίζει ξεκάθαρα προσπάθεια του ΔΗΣΥ να διασώσει ΑΠΟΕΛ, Απόλλωνα και Ανόρθωση από πιθανές κυρώσεις για τις εκκρεμότητες τους.
Η υπόθεση άρχισε να «τρέχει» από τη στιγμή που οι βουλευτές του Συναγερμού, Χάρης Γεωργιάδης, Ονούφριος Κουλλά και Σάβια Ορφανίδου, έσπευσαν να εγγράψουν το θέμα και να απαιτήσουν την άμεση συζήτησή του, εντός των ημερών. Το επιχείρημα τους; Ότι πρέπει να ενημερωθεί η Βουλή για την πορεία εξόφλησης των χρεών των σωματείων και να εξεταστεί η πιθανότητα… επανένταξης τους σε σχέδιο αποπληρωμής – ακόμα κι αν είχαν αποβληθεί λόγω ασυνέπειας.
Η χρονική συγκυρία μόνο τυχαία δεν είναι. Οι ποδοσφαιρικές εταιρείες χρειάζονται άμεσα σχετική βεβαίωση από το Υπουργείο Οικονομικών για να εξασφαλίσουν την άδεια από την ΟΥΕΦΑ. Με άλλα λόγια, χωρίς κρατική κάλυψη και… κατανόηση, κινδυνεύουν να έχουν προβλήματα.
Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί: ο ΑΠΟΕΛ έχει νέες οφειλές €1.8 εκατ. και έχει πληρώσει μόλις €700 χιλ., με δέσμευση για άλλα €200 χιλ. πολύ σύντομα, ενώ Απόλλωνας και Ανόρθωση έχουν εξοφλήσει περίπου το 50% των οφειλών τους – και αυτές μόνο για χρέη μετά το 2023. Κι όμως, η πολιτική πίεση που ασκείται είναι τέτοια, ώστε να εξευρεθεί λύση που να τους επιτρέπει να συνεχίσουν σαν να μη συνέβη τίποτα.
Αντίθετα, σωματεία όπως η Πάφος, ο Άρης και η ΑΕΛ έχουν ήδη δεσμευτεί να εξοφλήσουν πλήρως τις οφειλές τους, περιμένοντας το κράτος να τηρήσει μια δίκαιη στάση. Ωστόσο, η επιμονή του ΔΗΣΥ να επισπεύσει τη συζήτηση με την παρουσία όλων των αρμόδιων (Υπουργείου Οικονομικών, Τμήματος Φορολογίας και ΚΟΠ) δημιουργεί ερωτήματα: πρόκειται για μέριμνα υπέρ του ποδοσφαίρου ή επιχείρηση συγκάλυψης υπέρ συγκεκριμένων ομάδων και “ψάρεμα” ψήφων.
Ο Υπουργός Οικονομικών αποφεύγει να λάβει ξεκάθαρη θέση, πετώντας την ευθύνη στον Έφορο Φορολογίας. Εκείνος, με τη σειρά του φάιρεται να εισηγείται την επανένταξη των ομάδων στο σχέδιο ρύθμισης, με μικρότερο αριθμό δόσεων απ’ ό,τι προβλεπόταν αρχικά.
Όπως όλα δείχνουν, πίσω από τη φαινομενική «ανησυχία» για τα σωματεία, υπάρχει ένας πολιτικός αγώνας δρόμου για να σωθούν οι… γνωστοί. Κι αυτή η βιασύνη, μόνο υποψίες μπορεί να γεννήσει.
