«Το όνομα και το έμβλημά της, η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν το πήρε τυχαία. Προτιμήθηκε η λέξη ΟΜΟΝΟΙΑ για να δείχνει την αντίθεσή της προς τον διχασμό και τη διάσπαση. Αυτό ήθελαν και ζητούσαν όλοι οι πραγματικοί αθλητές και ήταν αυτό που ένωσε όλους όσοι αγαπούσαν πραγματικά το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό.»
– Λεύκωμα 30 χρόνων ΟΜΟΝΟΙΑΣ
Διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα, και με αφορμή την σημερινή ημέρα, νιώθουμε την ανάγκη να μοιραστούμε κάποιες σκέψεις.
Δεν ήταν τυχαία η επιλογή της λέξης ΟΜΟΝΟΙΑ. Ήταν μια συνειδητή και βαθιά συμβολική πράξη. Ήταν η απάντηση στον διχασμό και τη διάσπαση. Ήταν η φωνή εκείνων που ήθελαν το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό να ενώνουν και όχι να χωρίζουν. Ήταν το όραμα όσων πίστεψαν σε έναν ΣΥΛΛΟΓΟ που θα ανήκει στον λαό του.
Η ιστορία, όμως, δεν είναι κάτι στατικό. Δεν ζει μόνο στις σελίδες των λευκωμάτων. Ζει και αναπνέει μέσα από εμάς, τους ανθρώπους της. Και η αλήθεια είναι πως, την τελευταία δεκαπενταετία, η ΟΜΟΝΟΙΑ πέρασε — και εξακολουθεί να περνά — από μεγάλες δοκιμασίες. Πολλές φορές παρατηρούμε διχόνοια, καχυποψία, ακόμη και αποξένωση ανάμεσα στον κόσμο και τις εκάστοτε διοικήσεις. Αυτό το κλίμα προβληματίζει — και πληγώνει.
Όμως σήμερα, πρέπει να πούμε “φτάνει”. Ας είναι η σημερινή μέρα το σημείο επανεκκίνησης. Το εφαλτήριο για μια νέα, συλλογική και ειλικρινή πορεία.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ χρειάζεται ενότητα. Σε όλα τα μέτωπα.
Χρειάζεται ανοιχτά μυαλά, γόνιμο διάλογο χωρίς παροξυσμούς, ειλικρινή διάθεση για συμπόρευση και αγκαλιά διαφορετικών απόψεων.
Δεν είναι ανάγκη να συμφωνούμε σε όλα — αλλά είναι απαραίτητο να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον και πάνω απ’ όλα να θυμόμαστε ότι όλοι θέλουμε το καλό της ομάδας μας.
Πρέπει να γίνουμε ξανά “το ένα”.
Αυτό που μας έμαθαν. Αυτό που μας δίδαξαν όσοι ίδρυσαν αυτό το τεράστιο Σωματείο.
Γιατί η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν είναι απλώς μια ομάδα. Είναι ιδέα. Είναι ιστορία. Είναι λαϊκό αποκούμπι.
Και αυτή την ιδέα, οφείλουμε να την προστατεύσουμε — μαζί.
