Ποδοσφαιρικοί αστέρες υπάρχουν πολλοί. Και το Μάρκετινγκ των πολυεθνικών δίνει την δική του μάχη για να προωθήσει τους αστέρες που προβάλουν τα δικά τους προϊόντα και υπηρεσίες. Σε αυτό το Mundialκάποιοι έλαμψαν, κάποιοι ήταν κατώτεροι των περιστάσεων.
Ο Μέσι ξεκίνησε εντυπωσιακά αλλά ξέμεινε από δυνάμεις και δεν κατάφερε αυτό που δόξασε τον Ντιέγκο Μαραντόνα το 1986. Να οδηγήσει μια μέτρια Αργεντινή, στην κορυφή του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Ο Κριστιάνο Ρονάλτο ήταν παρών απών. Ο Νεϋμάρ έπεσε μαχόμενος (και μάλλον αυτός ο τραυματισμός ήταν κατάρα και ευλογία μαζί γιατί δεν νομίζω να άλλαζε την τραγική εικόνα της Βραζιλίας σε ημιτελικό και μικρό τελικό). Το ίδιο και ο ΝτιΜαρία. Ο Ιγκουαίν ήταν τραγικός (και ίσως κόστισε μαζί με τον Παλάσιο το Μουντιάλ στην Αργεντινή). Οι Ισπανοί και οι Ιταλοί αστέρες εξαφανίστηκαν. Οι Άγγλοι δεν έχον πλέον παίκτη παγκόσμιας κλάσης (με τον Ρούνι να μην τραβά). Ο Μπενζεμά κάτι πήγε να κάνει αλλά και πάλι χάθηκε στα πειράματα του προπονητή του (παίζοντας πότε πλάγια και πότε κορυφή). Από την άλλη οι Γερμανοί ήταν ομάδα συνόλου, χωρίς να ξεχωρίζει κάποιος τόσο σε ατομικό επίπεδο έστω και αν ο Μίλλερ έδειξε ότι έχει το εύκολο γκολ περισσότερο από τον καθένα.
Κατά την ταπεινή μου άποψη ο ποδοσφαιριστής που ήταν σταθερά καλός, μια μόνιμη απειλή για την αντίπαλη άμυνα, ένας ποδοσφαιριστής που άνοιξε άμυνες, που δημιούργησε ευκαιρίες, που πέτυχε γκολ ήταν ο Αριέν Ρομπέν. Ένας ποδοσφαιριστής που χαρακτηρίστηκε ως λούζερ, έφυγε από την Ρεάλ Μαδρίτης και την Τσέλσι προηγουμένως ως αποτυχημένος, αλλά απέδειξε τα τελευταία χρόνια ότι είναι σίγουρα στην ελίτ των πολύ καλών ποδοσφαιριστών. Και κάτι περισσότερο: ότι οι πολύ καλοί ποδοσφαιριστές, με σκληρή δουλειά και ταπεινότητα, δεν χάνονται ποτέ!
ΥΣ: Πολύ μου άρεσε ο Χάμες ο Κολομβιανός. Σίγουρα ο κορυφαίος νεαρός αστέρας! Το μέλλον είναι στα πόδια του και ο τίτλος του πρώτου σκόρερ στο Μουντιάλ θα του ανοίξει λεωφόρους…
