Μετά το πέρας της κλήρωσης και το άκουσμα του αντιπάλου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στο όνομα της Δυναμό Μόσχας όλα φάνταζαν δύσκολα και ακατόρθωτα. Όμως ποιος θα το έλεγε πως η ομάδα μας με την ομονοιάτικη, ζηλευτή σε πολλούς, ψυχή δεν θα φοβόταν τον αντίπαλο και θα τον έβλεπε στα μάτια μέσα στην έδρα του.
Όλα ξεκίνησαν την περασμένη Τρίτη όταν τρέξαμε να κλείσουμε τα εισιτήρια για το μακρινό ταξίδι στην Μόσχα. Μια εβδομάδα αγωνίας, γεμάτα όμως χαρά που θα παρακολουθούσαμε την ομάδα μας στο εξωτερικό.
Ξημερώματα Τρίτης, η μέρα αναχώρησης. Με μεγάλο άγχος ξεκινήσαμε από Λευκωσία για Λάρνακα. Στο αυτοκίνητο το λέγαμε και το πιστεύαμε πως όλα θα πάνε καλά. Κατεβαίνουμε, οι πρώτοι που αντικρύζουμε ήταν οι ποδοσφαιριστές που έπαιρναν τα εισιτήρια τους. Τους αγκαλιάσαμε, τους δώσαμε δύναμη να παλέψουν τους Ρώσσους ίσους προς ίσους. Μπήκαμε στο αεροπλάνο, τα συνθήματα δεν έπαψαν λεπτό (βέβαια σταματήσαμε σε μία φάση για να φάμε!!!). Δεν θα ξεχάσω την στιγμή της προσγείωσης στην Μόσχα, όπου με δυνατή φωνη και συνθήματα τραντάξαμε το αεροπλάνο. Μετά στο αεροδρόμιο μέχρι να πάρουμε τις αποσκευές μας φωνάζαμε για την ομάδα μας, κάναμε το αεροδρόμιο δικό μας. Οι Ρώσσοι πλέον κατάλαβαν ότι έχουμε έρθει.
Αποχαιρετίσαμε τους παίκτες και πήγαμε στο ξενοδοχείο μας. Την ερχόμενη μέρα γυρίζαμε στην Μόσχα για να δούμε την πόλη. Το απόγευμα παρακολουθήσαμε την δημοσιογραφική διάσκεψη του προπονητή μας αλλά και στην συνέχεια την προπόνηση της ομάδας.
Και ήρθε η Πέμπτη. Από νωρίς ξεκίνησαν τα pre-game. Όσο περνούσε η ώρα τόσος περισσότερος κόσμος της ομάδας μας ερχόταν στο ξενοδοχείο. Από όλα τα μέρη της Κύπρου έκαναν το μακρινό ταξίδι στην Μόσχα. Ξεσηκώσαμε τους πάντες, κλείσαμε κυριολεκτικά την είσοδο του ξενοδοχείου και στησαμε τρελλό πάρτι. Η ώρα αναχώρησης για το γήπεδο δεν άργησε. Κάναμε τις τελευταίες πρόβες στα συνθήματα και μπήκαμε στα λεωφορεία. Στα λεωφορεία συζητούσαμε για το σύστημα, για το ποιοι θα παίξουν, αλλά το άγχος μας κυρίευε όλους. Μετα απο ενάμιση ώρα φτάσαμε στο γήπεδο. Οι Ρώσσοι τα έμειναν. Τέσσερα λεωφορεία με καταπράσινο κόσμο δεν είναι και λίγα. Κατεβήκαμε, δώσαμε βροντερό παρόν, μας άκουσαν όλοι. Εγώ αποχώρησα και εισήλθα στο γήπεδο.
Με συναισθήματα χαράς αλλά και συγκίνησης παρακολουθούσα την αγαπημένη μου ομάδα. Μια καινούργια ομάδα που μόλις δύο μήνες έχει που κτίστηκε να σκοράρει πρώτη, να δέχεται τέρμα και να πιέζει. Να μπαίνει στο δεύτερο ημίχρονο και να ξανασκοράρει. Δεν παίζαμε με καμιά τυχαία αλλά την Δυναμό Ρωσσίας. Να παρακολουθώ από χαμηλά τους φιλάθλους μας και να μην σταματούν λεπτό (σημειώστε με το τέλος του αγώνα όλοι ήταν βραχνιασμένοι!!).
Στην άμυνα λιοντάρια και στην επίθεση κανόνια. Με ένα δυνατό κέντρο που πραγματικά θέριζε (ο Βαλμπουένα ακόμη πονάει από το μαρκάρισμα του Σερτζίνιο) η ΟΜΟΝΟΙΑ έπαιξε όπως τη ονειρευόμασταν. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πολλοί παίκτες μας διαβεβαίωναν κατά την διάρκεια του ταξιδιού να μην φοβόμαστε και θα πάρουμε το θετικό αποτέλεσμα. Δεν είναι τυχαίο που οι άνθρωποι του τεχνικού επιτελείου μας έλεγαν πως τους έχουμε διαβάσει για τα καλά. Δεν είναι τυχαίο που η αισιοδοξία για τον αγώνα ήταν διάχυτη σε όλους τους φιλάθλους.
Όλοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Οι παίκτες, ο προπονητής, το τεχνικό επιτελέιο, η διοίκηση αλλά και ο κόσμος δήλωσαν παρόν. Πήραμε ένα θετικό αποτέλεσμα. Όλοι το πίστευαν πως δεν φεύγουμε από την Ρωσσία χωρίς το θετικό αποτέλεσμα. Από αρχής σαν μια οικογένεια, δεθήκαμε με τους παίκτες και νιώθαμε πως δεν υπάρχει περίπτωση να φύγουμε απογοητευμένοι.
Ήταν πραγματικά μια εμπειρία ζωής. Αξέχαστες στιγμές, χαραγμένες για πάντα στην καρδιά μου. Ευχαριστώ πρώτα από όλα την αγαπημένη μου ομάδα ΟΜΟΝΟΙΑ που μου χάρησε αυτές τις ανεπανάληπτες στιγμές. Ευχαριστώ το omonoia24 που μου έδωσε την ευκαιία να παρευρεθώ σε αυτό το ραντεβού με την ιστορία.
Τώρα δίνουμε ραντεβού την ερχόμενη Πέμπτη. Εκεί που η ομάδα μας θα προσπαθήσει να γράψει ιστορία. Το πρώτο σκέλος επιτεύχθει, τώρα μένει ο επίλογος. Μέσα στην έδρα μας, με 23 χιλιάδες καρδιές να χτυπάνε μαζί με αυτές των παικτών. Δεν μας φοβίζει τίποτα και δεν φοβόμαστε τίποτα. Γεννηθήκαμε σε δύσκολες εποχές και αναγεννιόμαστε σε ακόμη δυσκολότερες. Την μέρα της περασμένης Πέμπτης ξυπνήσαμε και οι ουρανοί της Μόσχας ήταν μουντοί γιατί ξέραν πως αυτή η μεγάλη ιδέα θα χτυπούσε αλύπητα τους Ρώσσους. Όπως δεν τους φοβηθήκαμε δεν θα τους φοβηθούμε ούτε και τώρα. Δίνουμε λοιπόν παρόν για ένα κατάμεστο ΓΣΠ να ζήσουμε το όνειρο. Να δούμε την ΟΜΟΝΟΙΑ μας στους ομίλους.
Για πάντα δίπλα στην ΟΜΟΝΟΙΑ, για πάντα φίλαθλος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, για πάντα ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ.
Πάνος Δημητρίου
Μέλος της συντακτικής ομάδας του omonoia24
