ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΖΕΪΔΗ (http://www.sentragoal.com.cy)
Η λέξη ηγέτης, στην ποδοσφαιρική διάλεκτο, είναι βαριά. Δεν συνάδει τόσο με το όνομα που «κουβαλά» κάθε ποδοσφαιριστής, αλλά από τις εμπειρίες, την ηγετική του φυσιογνωμία και φυσικά την απόδοση εντός αγωνιστικού χώρου. Πριν από μερικά χρόνια η Ομόνοια «ξεχείλιζε» από τέτοιους.
Ποιους να πρωτοθυμηθούμε άλλωστε; Από τον Χαραλάμπους, τον Αλωνεύτη, τον Μακρίδη, τον Κωνσταντίνου και τον Σάλατιτς μέχρι τον Εφραίμ, τον Αντράδε και τον Σκέμπρι. Ο κάθε ένας από αυτούς προσέφερε, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, όμως όλοι τους έχουν ένα κοινό: Δεν ανήκουν πλέον στο «τριφύλλι».
Η φετινή πλήρης αναδόμηση του ρόστερ με τις φυγές αρκετές πρωτοκλασάτων ποδοσφαιριστών δημιούργησε, στην αρχή, εύλογα ερωτηματικά για το ποιος θα ηγηθεί της νέας προσπάθειας που επιχειρήθηκε. Από τη στιγμή, κυρίως, που οι Κύπριοι αποτελούν είδος προς εξαφάνιση από το πράσινο ρόστερ.
Η παραμονή του έμπειρου Μορέιρα και των «παλιών» Σκαραμοτσίνο, Κυριάκου και Μαργκάσα άρχισε να ισορροπεί την κατάσταση, αλλά και πάλι έλειπαν οι «πινελιές» για να… μυρίσει Ομόνοια. Ανάμεσα στις πολλές μετεγγραφές που έγιναν, μερικές είχαν αυτό τον στόχο: Να αποκτήσει το ρόστερ μπαρουτοκαπνισμένους ποδοσφαιριστές, έτοιμους να ηγηθούν στα εύκολα αλλά κυρίως στα δύσκολα.
Τι καλύτερο θα μπορούσε να ζητήσει ο Κώστας Καϊάφας με την παραμονή του Νούνο Ασίς και την απόκτηση των Μίλαν Στεπάνοφ (άμυνα), Κριστοβάο Ράμος (κέντρο) και Μίκαελ Ποτέ (επίθεση). Χωρίς να παραγνωρίζεται η προσπάθεια και η συνεισφορά των υπολοίπων, οι τέσσερις τους μαζί με τον Ζοσέ Μορέιρα είναι αυτοί που μπορούν κάλλιστα να χαρακτηριστούν ως οι ηγέτες της ομάδας. Ας τους πάρουμε, όμως, έναν προς έναν.
Ζοσέ Μορέιρα: Ο υγιής ανταγωνισμός με τον Αντώνη Γιωργαλλίδη του κάνει πολύ καλό. Η θέση βασικού του ανήκει εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, ενώ η εμπειρία του εκπέμπει σιγουριά στην αμυντική γραμμή.
Μίλαν Στεπάνοφ: Ήρθε ως το «βαρύ» όνομα για να… κουμαντάρει την άμυνα και με το που μπήκε στην ενδεκάδα δεν το κουνάει από εκεί, καθώς μετράει πέντε συνεχόμενα 90λεπτα. Με σωστές τοποθετήσεις είναι ικανός τόσο στο ψηλό, όσο και στο χαμηλό παιχνίδι, ενώ ξεχωρίζει και για το έντονο πάθος του.
Νούνο Ασίς: Σαν μάννα εξ ουρανού ήρθε η επιστροφή στην ομάδα. Με πνευμόνια έφηβου και απίστευτη ποδοσφαιρική ποιότητα είναι ένας από τους καλύτερους ξένους που φόρεσαν το τριφύλλι στο στήθος. Το γεγονός πως στο τελευταίο φιλικό με τη ΜΕΑΠ έτρεχε σαν… τρελός για 45 λεπτά «μιλάει» από μόνο του.
Κριστοβάο Ράμος: Δεν μας συστήθηκε τώρα που ήρθε στην Ομόνοια. Η ποδοσφαιρική πάστα του Πορτογάλου ήταν γνωστή από το προηγούμενο πέρασμα του. Φέτος μοιάζει πιο ώριμος από ποτέ, το γεγονός πως έχασε μόνο 26 λεπτά από τα 630, αλλά και το ότι έχει συνεισφορά στα 7 από τα 12 επίσημα γκολ των πρασίνων είναι όντως αξιοσημείωτο.
Μίκαελ Ποτέ: Σε μία θέση που το «τριφύλλι» δεινοπαθούσε για πολλά χρόνια, βρήκε μία αξιόπιστη λύση μετά τον Αντρέ Άλβες. Ο Γάλλος επιθετικός πρόλαβε (ήδη) να «ματώσει» τα αντίπαλα δίκτυα τέσσερις φορές σε επτά ματς. Στατιστικά, δηλαδή, ενός δεινού γκολτζή.
