Από τον περασμένο Ιούλιο όταν ο προγραμματισμός της ομάδας βρισκόταν σε εξέλιξη, είχαμε επισημάνει τις σοβαρές αδυναμίες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ σε αρκετές θέσεις κλειδιά. Δυστυχώς πέντε μήνες μετά, οι επισημάνσεις αυτές έχουν μετατραπεί σε δεδομένα. Και αυτά τα δεδομένα, έχουν εξελιχθεί σε ψηλά εμπόδια, τα οποία φαντάζουν ανυπέρβλητα προς το παρόν, ώστε να μπορέσει η ομάδα να υλοποιήσει τους στόχους της.
Τι πήγε λάθος λοιπόν το καλοκαίρι; Τι έφταιξε ώστε η ομάδα να παρουσιάζει την σημερινή εικόνα; Γιατί, αντί να κάνουμε έστω ένα βήμα μπροστά, κάναμε άλμα προς τα πίσω;
Στο σημερινό μας κύριο άρθρο, θα προσπαθήσουμε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, χρησιμοποιώντας ως εργαλείο, την ομάδα που διεκδίκησε την είσοδο της στους Ομίλους του Europa League, τον Αύγουστο του 2014. Για να καταδείξουμε εμφαντικά το αυτονόητο…
Η ομάδα της Μόσχας ήταν η πιο κάτω:
Τερματοφύλακας: Μορέιρα
Άμυνα: δεξί μπακ ο Λομπιανίτζε, αριστερό μπακ ο Μαργκάσα, κεντρικό αμυντικό δίδυμο οι Στεπάνοφ και Ακουισταπάτσε.
Κέντρο: Αμυντικά χαφ οι Ρόντρι και Σερτζίνιο, επιτελικός μέσος ο Νούνο Ασίς.
Επίθεση: Δεξιά ο Φοφανά, αριστερά ο Ράμος και στην κορυφή ο Ποτέ.
Εύκολα μπορεί κάποιος να βγάλει δύο συμπεράσματα. Πρώτο, η ομάδα αυτή δεν είχε τα μεγάλα αστέρια, όμως ήταν συμπαγής και δυσκολοκατάβλητη. Δεύτερο, στην ομάδα υπήρχε εμπειρία και το πιο σημαντικό: Διακριτοί ρόλοι. Οι σέντερ μπακ ήταν σεντερ μπακ, οι μέσοι μέσοι και οι επιθετικοί… επιθετικοί. Με λίγα λόγια, το μοντέλο που εφαρμόστηκε στην πορεία, με ‘πολυθεσίτες ποδοσφαιριστές’, απέτυχε παταγωδώς.
Ας πάρουμε ένα-ένα τα ζητήματα ξεχωριστά:
Α. Τερματοφύλακας: Ο Κωνσταντίνος Παναγή είναι ένα αυθεντικό ταλέντο. Έχει σπουδαία αντανακλαστικά και μπορεί να εξελιχθεί σε σπουδαίο τερματοφύλακα. Τι του λείπει; Όλα τα σχετικά που είναι αδύνατο να έχει ένας νεαρός ποδοσφαιριστής σε αυτή την ηλικία. Εμπειρία, αντίληψη του παιχνιδιού, εξόδοι… Στοιχεία που ο Μορέιρα με τα τόσα χρόνια καριέρας, είχε και με το παραπάνω… Και αν θυμάστε τις κακές στιγμές του Πορτογάλου, φρεσκάρετε την μνήμη με αυτές του Παναγή… Από το δεύτερο γκολ της Μπρόντμπι, μέχρι αυτό του Γκρικαλασβίλι τις προάλλες στο ΓΣΠ. Αυτή είναι η μοίρα του τερματοφύλακα. Πάντα μένουν οι κακές αναμνήσεις. Επί της ουσίας ο Παναγή έχει πολλά ακόμα να μάθει. Ιδιαίτερα, στον τρόπο που συμμετέχει στο παιχνίδι της ομάδας, ώστε να γίνει μέρος αυτού. Η συνεννόηση και η συνεργασία με τους αμυντικούς αποτελεί το μεγάλο στοίχημα του νεαρού τερματοφύλακα.
Β. Άμυνα
Στο πρόσωπο των Ακουισταπάτσε και Στεπάνοφ, η ΟΜΟΝΟΙΑ είχε βρει δύο καλούς κεντρικούς αμυντικούς. Όχι ότι ήταν οι σπουδαίοι παίκτες. Αλλά ήξεραν τα βασικά. Είχαν εμπειρίες και παραστάσεις. Σήμερα ψαχνόμαστε. Από την μια ο Ρουνιέ, δεν είναι σε καμία περίπτωση καλύτερος τους, από την άλλη ο παρτενέρ του στην άμυνα, ήταν πάντα κάποιος μέσος (Ρομαρίκ, Γκουλόν, Μαργκάσα) ή ο Λομπιανίτζε. Ο Μεντί, ήρθε για βασικός αλλά δεν…
Οι πλάγιοι μπακ τώρα, αποτελούν μια άλλη ιστορία. Δεξιά έμεινε μόνος του ο Λομπιανίτζε, με τον Ράμος και τον Mάριο Δημητρίου μπακ-απ. Και οι δύο τελευταίοι όμως είναι επιθετικοί ποδοσφαιριστές. Αριστερά, είχαμε τις γνωστές ιστορίες (πρώτα ο Πέρεζ, μετά ο Καπράλ)… Τελικά βρήκαμε λαβράκι (από σπόντα;) με τον Καριμ Χαφέζ, για να βγει η χρονιά και ως το καλοκαίρι βλέπουμε!
Γ. Κέντρο: Ο Σερτζίνιο αποτελούσε το ιδανικό οκτάρι στην ομάδα της Μόσχας. Δυνατός, μαχητικός, με τσαμπουκά, έδινε και έτρωγε πολύ ξύλο. Δίπλα του ο Ρόντρι, χωρίς να είναι κάτι το σπουδαίο, ήξερε τα μυστικά της θέσης. Έτρεχε, μάρκαρε κρατούσε μπάλα. Το οκτάρι, είναι μια θέση που λείπει από την σημερινή ΟΜΟΝΟΙΑ. Στον άξονα μαζί με τον Ασίς που αποτελεί την βασική σταθερά, θα έχουμε είτε δύο εξάρια (Μαργκάσα-Οικονομίδης ή Γκουλόν-Οικονομίδης) ή δύο δεκάρια (Ασίς-Μπεμπέ). Για τον Οικονομίδη, είπαμε γράψαμε αρκετές φορές ότι διακρίνεται περισσότερο για τα ανασταλτικά του προσόντα (αφού τρέχει συνεχώς) παρά για τα δημιουργικά του. Δεν ζητά μπάλα, δεν κρατά μπάλα, δεν μοιράζει παιχνίδι. Και στον άξονα λοιπόν κάτι λείπει…
Δ. Επίθεση: Η ομάδα, στο πρόσωπο του Μίκαελ Ποτέ, βρήκε τον ιδανικό αντικαταστάτη του Αντρέ Άλβες. Με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά σίγουρα, αλλά με έφεση στο σκοράρισμα, ο επιθετικός από το Μπενίν, αποτελούσε ένα συνεχόμενο κίνδυνο για το αντίπαλο τέρμα. Ο Ποτέ παρουσιάστηκε αγνώριστος μετά τον τραυματισμό του, η χημεία με την ομάδα χάλασε και μας άφησε για άλλες πολιτείες. Δυστυχώς, η ΟΜΟΝΟΙΑ, δεν βρήκε αντικαταστάτη και μέχρι σήμερα ακόμα τον ψάχνει. Ο Σκέμπρι είναι περισσότερο δεύτερος επιθετικός, όπως και ο Ρουσιάς και ο Σιέρινταν. Τα συνθήματα του καλοκαιριού, έμειναν συνθήματα, η επιστροφή του Αντρέ Άλβες δεν συζητήθηκε καν και έτσι η θέση έμεινε ορφανή. Από εκεί και πέρα, στα πλάγια, η ΟΜΟΝΟΙΑ ξεκίνησε την παρουσία της χωρίς κλασσικούς εξτρέμ (με μια τριπλέτα Σιέρινταν-Ρουσιά-Σκέμπρι). Ο Κιρμ ήταν στον πάγο, ο Μπατιμπαγκά ήρθε αργά, ο Χριστοφή ακόμα αργότερα με τα γνωστά προβλήματα, ο Φοφανά έφυγε στην πορεία… Ευτυχώς ο Μιλόγιεβιτς δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην σωστή λειτουργία των εξτρέμ, επιδιώκοντας να αξιοποιήσει τους ποδοσφαιριστές που έχει στο ρόστερ της η ομάδα.
Συμπέρασμα; Ο προγραμματισμός πήγε 100% λάθος. Η ομάδα δεν στελεχώθηκε σωστά και παρουσιάζει κενά σε όλες τις γραμμές. Επιβάλλεται να γίνουν άμεσα διορθωτικές κινήσεις, αλλά και να ληφθούν πρακτικά μέτρα, ώστε να μην παρατηρηθεί ξανά η ίδια εικόνα.
Η σταθερότητα σε μια ομάδα αποτελεί μια ουσιαστική παράμετρο για να έχει μια πορεία χωρίς μεγάλες αυξομειώσεις στην απόδοση της. Ενάμιση χρόνο μετά και από την ομάδα της Μόσχας, έχουν μείνει τέσσερις ποδοσφαιριστές από τους βασικούς (Ασίς, Μάργκασα, Ράμος, Λομπιανίτζε). Επιπρόσθετα, δεν καταφέραμε να αντικαταστήσουμε επάξια αυτούς που έφυγαν.
Η μεταγραφική περίοδος Ιανουαρίου είναι δύσκολη λέει ο Μιλόγιεβιτς. Σωστό και αυτό. Τουλάχιστον ας αποφύγουμε τα επιπόλαια λάθη, τις βιαστικές κινήσεις και τις ανούσιες μεταγραφές…
