Το να μηδενίσεις τα πάντα μετά από ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι, δεν ωφελεί σε τίποτα. Το να διασύρεις τους ποδοσφαιριστές που 24ώρα πριν αποθέωνες και πάλι είναι μια παρορμητική ενέργεια. Αν είναι κάτι που οφείλουμε να αναλύσουμε μετά από μια ήττα σε ένα αιώνιο ντέρμπι, είναι να εντοπίσουμε τις παθογένειες της ομάδας μας και να προσπαθήσουμε (με δουλειά και αρκετό ιδρώτα) να βελτιώσουμε στο μέλλον…
Είχαμε γράψει αρκετές φορές στο παρελθόν, ότι η ομάδα μας έχει αρκετά κενά σε σημαντικές θέσεις. Τα κενά είναι ακόμα πιο εμφανή στα μεγάλα παιχνίδια, όπου το κάθε λάθος πληρώνεται. Η άμυνα μας λοιπόν, που αποτέλεσε τον ρυθμιστικό παράγοντα για να πάρουμε θετικά αποτελέσματα τις προηγούμενες αγωνιστικές, σήμερα δεν ανταποκρίθηκε καθόλου στην αποστολή της. Ουσιαστικά δύο αμυντικές αρρυθμίες έκριναν το ντέρμπι. Ιδιαίτερα το γρήγορο γκολ που δεχτήκαμε στο 9ο λεπτό. Ουσιαστικά το Αποέλ με δύο τελικές πέτυχε ισάριθμα γκολ. Και με τον Τιμούρ να ταμπουρώνει την ομάδα του στο μισό γήπεδο το δεύτερο ημίχρονο, η ΟΜΟΝΟΙΑ είχε ένα Γολγοθά να ανεβεί.
Τα αμυντικά κενά λοιπόν έκριναν το ντέρμπι. Με μια αμυντική τετράδα που μετρά δεν μετρά 10 παιχνίδια μαζί. Με ένα δεξί μπακ που ήρθε πριν ένα μήνα, ένα δεκαεννιάχρονο νεαρό στο αριστερό άκρο και ένα βαρετό και αργό στόπερ (Ρομαρίκ) να προσπαθεί να βρει την χημεία με τον έτερο κεντρικό αμυντικό εδώ και έξι μήνες.
Ήταν μόνο όμως αυτό το πρόβλημα; Δούλεψε σε κάποιο στάδιο του αγώνα ο άξονας; Μπόρεσαν οι Φυλακτού (κύρια) και Φλορέσκου να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του αγώνα; Κατάφεραν να κρατήσουν και να κυκλοφορήσουν την μπάλα; Σε πολύ μικρά διαστήματα… Και όταν η ομάδα που είναι πίσω στο σκορ δεν μπορεί να κυκλοφορήσει με κάποια επάρκεια την μπάλα, βράσε ρύζι.
Δεν θα ασχοληθούμε με την τοποθέτηση του Χριστοφή στο βασικό σχήμα από τον προπονητή μας. Η εικόνα μίλησε από μόνη της (και ήταν τραγική)… Δυστυχώς για την ομάδα μας, με τον τρόπο που αγωνίζεται (δηλαδή με τον Παναγή να ‘κάμνει βολάρες’ μονίμως στο κέντρο), η παρουσία του Σιέρινταν είναι περισσότερο από απαραίτητη. Όπως (επαναλαμβάνουμε) απαραίτητη είναι και η παρουσία του Μαργκάσα στον άξονα.
Είναι λοιπόν σημαντικό να αποδεχτούμε το γεγονός ότι το Αποέλ, έχει περισσότερη ποιότητα και εμπειρία την δεδομένη χρονική στιγμή. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η διαιτησία ‘πάει με τα νερά τους’ αλλά και την τροπή πήρε το σκορ σήμερα (απόρροια του γρήγορου γκολ που πέτυχαν), καθόρισαν το τελικό αποτέλεσμα.
Να μην ξεχνάμε και το γεγονός ότι είχαν τον κόσμο τους στο πλευρό τους, την ίδια στιγμή που εμείς ‘φάγαμε’ μια εβδομάδα να τσακωνόμαστε για τα εισιτήρια. Για να είμαστε ειλικρινείς όμως, η ευθύνη αυτή βαραίνει κύρια το ΔΣ και ιδιαίτερα τον πρόεδρο Δώρο Σεραφείμ. Γνωρίζοντας ότι η ομάδα θα αγωνιζόταν σε ένα γήπεδο καμίνι, με την διαιτησία να μην μπορεί να διασφαλίσει το 50-50, η διοίκηση έπρεπε να προνοήσει για να έχει η ομάδα την ελάχιστη στήριξη στο πλευρό της. Ούτε σε αυτό το στοιχειώδες δεν καταφέραμε να συνεννοηθούμε. Και η εσωστρέφεια συνεχίζεται και μάλλον θα ενταθεί τις επόμενες ημέρες…
Σίγουρα μια ήττα από το Αποέλ πονάει όσο τίποτε άλλο στον ποδοσφαιρικό κόσμο. Αλλά, ευτυχώς η δυστυχώς υπάρχει και η επόμενη ημέρα. Κρατάμε την τύχη μας στα χέρια μας. Και έχουμε ακόμα στόχους να διεκδικήσουμε. Οφείλουμε να το πράξουμε… Με τα καλά μας και τα κακά μας…
Σίγουρα δεν μπορούμε να μιλούμε για μεγάλα πράγματα την φετινή ποδοσφαιρική περίοδο. Μια περίοδο που ξεκίνησε στραβά (με κακό προγραμματισμό) και συνεχίζεται με προβληματικό τρόπο. Όμως και οι εν δυνάμει αντίπαλοι μας είχαν τις κακές τους στιγμές (μέχρι και τις πολύ κακές τους). Τουλάχιστον για το Ευρωπαϊκό εισιτήριο μπορούμε να παλέψουμε μέχρι τέλους. Γιατί απ’ ότι φαίνεται και η τέταρτη θέση μπορεί να είναι προνομιούχα.
Ας είμαστε λοιπόν ρεαλιστές. Ας αφήσουμε στην άκρη τα συνθήματα και ας επικεντρωθούμε στην ουσία. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε ποδοσφαιριστές σε αυτό το χρονικό σημείο, ούτε να τους κάνουμε γονιδιακή μετάλλαξη. Αν θέλουμε λοιπόν να πάρουμε κάτι από την φετινή χρονιά, ας προσπαθήσουμε να διαχειριστούμε με λογική την κατάσταση. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η σημερινή εμφάνιση πρέπει να περάσει απαρατήρητη ή στο ντούκου… Άλλο όμως η κριτική, άλλο η απογοήτευση και άλλο η ισοπέδωση των πάντων. Το γράφουμε αυτό γιατί προβλέπουμε ότι οι επόμενες ημέρες θα είναι πολύ δύσκολες…
Η μπάλα είναι στα πόδια του Μιλόγιεβιτς και των ποδοσφαιριστών του. Αυτοί απότυχαν πρώτα και κύρια σήμερα και είτε το θέλουμε είτε όχι μόνο αυτοί μπορούν να ξαναβάλουν την ομάδα σε τροχιά ανάκαμψης…
