Από την αρχή του πρωταθλήματος ψάχναμε μια νίκη σε ντέρμπι για να χτίσουμε πάνω την δυναμική που τόσο πολύ θέλαμε, για το υπόλοιπο του πρωταθλήματος…
Κερδίσαμε 3-1 την ΑΕΚ στο ΓΣΠ, και την επόμενη εβδομάδα χάσαμε με τα χέρια κάτω από το Αποέλ… Ακολούθησε κατήφεια, εσωστρέφεια, σενάρια συνωμοσίας.
Ακολούθησε δεύτερη μεγάλη νίκη επί της Ανόρθωσης, ξανά στο ΓΣΠ με 3-0, ήρθε καπάκι ξανά ήττα από το Αποέλ, στις λεπτομέρειες αυτή την φορά με 1-2, σε ένα παιχνίδι που δεν έπρεπε να χάναμε… Αλλάξαμε ελαφρώς τροπάριο, αλλά περίπου στον ίδιο παρανομαστή βρεθήκαμε… Loosers, έλλειψη νοοτροπίας νικητή, λάθη από προπονητή και πάει λέγοντας…
Αυτή την φορά πετύχαμε νίκη με ανατροπή και μάλιστα εκτός έδρας, απέναντι στην πιο φορμαρισμένη ομάδα του πρώτου γκρουπ. Και μάλιστα τους υποχρεώσαμε να παραδεχτούν την ανωτερότητα μας σε όλο το παιχνίδι (βλέπε δηλώσεις Φανούριου Κωνσταντίνου μετά τον αγώνα, αλλά και σχόλιο Μιλένκο Σπόλιαριτς στην PrimeTel).
Και όλα αυτά με τον Τράττο να καταπίνει καθαρό πέναλτι στο χέρι του του Ελίζιο και να ακυρώνει το γκολ του Σκέμπρι (αν και η φάση δεν είναι άσπρο-μαύρο).
Αυτή την φορά καλούμαστε να δούμε τα πράγματα πιο καθαρά. Μπορούμε; Ή θα ισοπεδώσουμε ξανά τα πάντα, στην πρώτη στραβή, για να ικανοποιήσουμε τις εσωτερικές μας ατζέντες;
Η προχτεσινή νίκη, δεν ανήκει στην Διοίκηση Σεραφείμ ή στο μοντέλο που εφαρμόζει… Ούτε στα παιδιά στα τσιμέντα.. Ούτε στον Μιλόγιεβιτς που κοούτσαρε με μαεστρία την ομάδα, ούτε καν στον Σκέμπρι που πέτυχε δύο γκολ. Ανήκει στον κάθε ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ, στην κάθε ΟΜΟΝΟΙΑΤΙΣΣΑ. Στο παιδί που κάθε Δευτέρα στο σχολείο βάδιζε σκυφτό γιατί δεν άντεχε το bullying των απέναντι… Στον πράσινο οπαδό που μονολογούσε ‘κανεί, εκουράστηκα, εβαρέθηκα, εν ασχολούμε πιόν’.
Ήταν λοιπόν μια νίκη περηφάνιας! Για το γαμ@το μας… Για το ΝΑΙ ΡΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!
Και ρωτάμε ξανά… Μπορούμε; Μπορούμε να αφήσουμε επιτέλους την ισοπέδωση, την μουρμούρα, ‘τατσιλίκκιν’ στην πάντα; Μπορούμε να στηρίξουμε έμπρακτα την ομάδα μας, όπως κάναμε προχτές στο Τσίρειο; Έχουμε Ανόρθωση εκτός, και στο καπάκι επαναληπτικό κυπέλλου με ΑΕΚ και το αιώνιο με Αποέλ στην ‘έδρα μας’… Μπορούμε;
Αν ναι, έχουμε πολύ καλές ελπίδες να κάνουμε άλμα προς τα εμπρός… Προς Θεού! Δεν ισχυριζόμαστε ότι θα πάμε αήττητοι μέχρι τέλους… Αλλά ενωμένοι, έχουμε περισσότερες πιθανότητες από κάθε άλλο σενάριο, για να καταφέρουμε να υλοποιήσουμε τα δικά μας ΘΕΛΩ…
Αν όχι, λυπούμαστε να παρατηρήσουμε ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας…
