Δεν είναι καθόλου υπερβολή ο πιο πάνω τίτλος. Για 3ο συνεχόμενο παιχνίδι η ομάδα του Τζον Κάρβερ παρουσιάζεται μετριότατη μεσοεπιθετικά, χωρίς καθόλου φαντασία στο παιχνίδι της, χωρίς να δημιουργήσει καθόλου φάσεις από τον άξονα αλλά και από τα άκρα (με εξαίρεση την ευκαιρία του Ντάρμπισρ). Παίκτες από τους οποίους περιμέναμε να αναλάβουν πρωτοβουλίες όπως για παράδειγμα ο Φλορέσκου κινήθηκαν στην μετριότητα και σε αρκετές περιπτώσεις ήταν αρνητικοί. Η ομάδα υστερεί σοβαρά στον άξονα κι αυτό βγάζει μάτια. Δεν μπορεί μια ολόκληρη ομάδα να βασίζεται στο πότε θα πάρει μπάλα ο Κλέιτον για να δημιουργήσει (όπως γίνετε τα τελευταία χρόνια με τον Νούνο Ασίς).
Όσο αφορά την άμυνα μας, η μοναδική λέξη που της ταιριάζει είναι κ-α-κ-ι-σ-τ-η. Με εξαίρεση τον Όρσουλιτς, οι άλλοι 3 έδειχναν να είναι χαμένοι σε όλο το 90λεπτο. Παντελιάδης υπέπεσε σε τρομερά λάθη, ο Καρλίτος έδειχνε να μην μπορεί χάνοντας πάρα πολλές φορές τον προσωπικό του αντίπαλο και τέλος ο Μαρκάσα φάνηκε για ακόμα μια φορά πως δεν του ταιριάζει η θέση αυτή.
Ο Τζον Κάρβερ δεν μπορεί να μην πρόσεξε αυτά τα πράγματα και γι’ αυτό χρειάζεται να δει πως μπορεί να βρει λύση.
