Η ΟΜΟΝΟΙΑ πλήρωσε ακριβό τίμημα για τους πειραματισμούς των Νίκου Νταμπίζα και Τζον Κάρβερ. Αυτή είναι μια πικρή πραγματικότητα για την οποία προειδοποιούσαμε εδώ και καιρό και δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε… Γιατί με μια άσημη Λετονική ομάδα (Γέλγκαβα), να την περιμένει στον 3ο προκριματικό του Europa League, η παρουσία μας στα playoffs ήταν λίγο ως πολύ δεδομένη. Τι σημαίνει αυτό; Διαφυγόντα εισοδήματα πέραν του ενός εκατομμυρίου ευρώ!
Ο Νταμπίζας δεν ήρθε χτες στην ομάδα. Προσλήφθηκε στην ΟΜΟΝΟΙΑ από τις αρχές Απριλίου. Είχε πέντε σχεδόν μήνες στην διάθεση του να παρουσιάσει μια ομάδα καλύτερη από αυτή που παρέλαβε. Οι σαρωτικές αλλαγές που επιχείρησε στην ομάδα όμως, προς το παρόν, δεν τον δικαιώνουν.
Ειλικρινά είναι ακατανόητο το εξής δεδομένο… Μια ομάδα που θεωρεί την Ευρωπαϊκή της πορεία ως σανίδα σωτηρίας, να συμπεριφέρεται εδώ και περισσότερο από ένα μήνα, με τρόπο που υποδεικνύει ότι πραγματικά δεν ενδιαφέρεται για την πορεία της στον θεσμό.
Εδώ και χρόνια υπογραμμίζεται ότι χωρίς σταθερότητα σε ένα βασικό κορμό ποδοσφαιριστών, είναι δύσκολο να ανταποκριθεί η ομάδα στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της στην Ευρώπη. Η ΟΜΟΝΟΙΑ που είδαμε χτες είχε ελάχιστους βασικούς ποδοσφαιριστές, σε σχέση με την περσινή ομάδα που αγωνίστηκε στον τελευταίο Ευρωπαϊκό αγώνα με την Μπρόντμπι. Παναγή, Μαργκάσα, Σέρινταν. Είδαμε χτες να αγωνίζονται ποδοσφαιριστές με πέντε-έξι προπονήσεις στα πόδια στους (Νασιμέντο, Σοϊλέδης). Προσπαθήσαμε να γυρίσουμε το παιχνίδι έχοντας 4-5 ποδοσφαιριστές που έπαιζαν για πρώτη φορά μαζί (Νασιμέντο, Σοϊλέδης, Τουρέ, Κλέϊτον, Νταρμπισάϊαρ). Για να το γυρίσουμε, επιστρατεύσαμε στο 60′ ένα αριστερό μπακ και ένα αμυντικό μέσο! Αλλάξαμε σχήμα με 4-4-2 και ρόμβο στο κέντρο. Ούτε ένας συνδυασμός, για να μην πούμε αυτοματισμός… Μέχρι το 80′ που ήρθε το γκολ του Ρουσιά, πελαγοδρομούσαμε. Και στο τέλος προσπαθήσαμε με ανορθόδοξο τρόπο και γιόμες στο πουθενά να πάρουμε την πρόκριση.
Πως μπορείς να πάρεις πρόκριση με μια άμυνα παιδική χαρά; Με τον Νασιμέντο να ψάχνεται και να ευθύνεται και για τα δύο γκολ που δέχτηκε η ΟΜΟΝΟΙΑ… Τον Καρλίτος να δέχεται πανομοιότυπο γκολ από την πλευρά του, αφού ο Αγκάγιεφ (ξανά) ουδέποτε μάρκαρε τον αριστερό μπακ της Μπεϊτάρ. Το να τα φορτώσουμε όμως όλα στον Νασιμέντο και τον Καρλίτος είναι ο εύκολος δρόμος… Επαναλαμβάνουμε… Ο Βραζιλιάνος έκανε 5-6 προπονήσεις με την ομάδα. Ο Καρλίτος δεν έχει βοήθειες στο 4-4-2 του Κάρβερ. Όπως επαναλαμβάνουμε φορτικά τα ερωτήματα… Γιατί πουλήσαμε τον Ρουνιέ, από την στιγμή που δεν είχαμε έτοιμη λύση για το κέντρο της άμυνας; Γιατί έπρεπε σώνει και καλά να αλλάξουμε το 4-3-3 σε 4-4-2;
Παρόλο που είναι νωρίς να βγάλουμε συμπεράσματα, υπογραμμίζουμε το εξής. Στο πρόσωπο του Βλάνταν Μιλόγιεβιτς η ΟΜΟΝΟΙΑ είχε βρει ένα προπονητή, ο οποίος κατόρθωσε να βελτιώσει την ομάδα, παρά τις αδυναμίες που είχε στο ρόστερ της και να την βγάλει στην Ευρώπη. Δίνοντας τα κλειδιά του Ηλιάς Πούλλος στον Νίκο Νταμπίζα, είδαμε μια ριζική αλλαγή σκηνικού με την μια ανατροπή να διαδέχεται την άλλη. Γι’ αυτό και η ευθύνη του Ελλαδίτη Τεχνικού Διευθυντή είναι τεράστια. Και δεν μιλάμε για τον χτεσινό αποκλεισμό, αλλά για το πρότζεκτ (όπως αποκαλείται) γενικότερα.
Δύο καταληκτικά σχόλια. Θεωρούμε δεδομένο ότι από την στιγμή που η Διοίκηση πήρε αυτό το ρίσκο, να αλλάξει ριζικά την ομάδα, υιοθετώντας με θρησκευτική ευλάβεια το πλάνο του Τεχνικού Διευθυντή, έχει έτοιμο PLAN B για το οικονομικό.
Και το πιο σημαντικό. Ελπίζουμε το πρότζεκτ για το οποίο μίλησε χτες ο Τζον Κάρβερ, να είναι δομημένο και να μπορεί να δώσει διέξοδο στην ομάδα. Θα χρειαστεί αρκετός χρόνος (με βάση τα όσα είδαμε χτες) και πολλή υπομονή, για να το πετύχει αυτό. Σε κάθε περίπτωση, το ζητούμενο είναι το ταξίδι αυτό να έχει προορισμό. Και όχι να είναι ταξίδι στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
