Οι μεγάλες ομάδεςς χτίζονται από την άμυνα… Αυτή η κουβέντα δεν είναι δική μας αλλά την έχουν κάνει βίωμα τους μεγάλοι προπονητές που έχουν αφήσει ιστορία στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Κάτι το οποίο δυστυχώς στην ΟΜΟΝΟΙΑ δεν λέμε να κατανοήσουμε ποτέ!
Η ΟΜΟΝΟΙΑ σε όλη την περσινή σεζόν παρουσίασε σοβαρά προβλήματα στην αμυντική της λειτουργία! Υπήρχαν στο ροστερ της ομάδας δύο ποδοσφαιριστές οι οποίοι όσο φιλότιμοι και να ήταν έκαναν το εύκολο λάθος σε αρκετά παιχνίδια. Από την μια ο Ρουνιέ ο οποίος δεν ήταν ποδοσφαιριστής πρώτης διαλογής και από την άλλη ο Ρόμαρικ ο οποίος αν και ποδοσφαιριστής μεγάλη κλάσης τα περιττά του κιλά (τα οποία δεν έλεγε χάσει) δεν του επέτρεπαν να είναι αυτός που πρέπει στο γήπεδο. Στο δυναμικό της ΟΜΟΝΟΙΑΣ υπήρχε και ο Ούρσουλιτς ο οποίο αποκτήθηκε τον Γεννάρη και στα παιχνίδια που κλήθηκε να αγωνιστεί την περσινή σεζόν δεν έδειξε και πολλά πράγματα.
Ορθά κατά την άποψή μας ο κύριος Νταμπίζας έκρινε ότι η άμυνα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ χρειάζεται ανανέωση δείχνοντας ουσιαστικά την πόρτα εξόδου σε Ρουνιέ και Ρομαρίκ. Εκ του αποτελέσματος όμως η επιλογή του να μην προχωρήσει άμεσα στην απόκτηση δύο κεντρικών αμυντικών πάνω στους οποίους θα χτιζόταν η προσπάθεια της ομάδας για διάκριση στην Ευρώπη φάνηκε λανθασμένη. Ορίσαμε την περσινή τρίτη επιλογή της ομάδας (Ούρσουλιτς) ως τον βασικό κεντρικό αμυντικό της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στα φετινά Ευρωπαϊκά παιχνίδια, βαφτίσαμε έναν αριστερό μπακ ως σέντερ μπακ (Παντελιάδη) και ρίξαμε στην φωτιά έναν ποδοσφαιριστή που έκανε δέκα προπονήσεις με την ομάδα (Νασιμέντο). Το αποτέλεσμα τραγικό!!! Όσες δικαιολογίες και να ψάξουμε να βρούμε, όσα ελαφρυντικά και να δώσουμε σε Νταμπίζα και Κάρβερ δυστυχώς ο χθεσινός αποκλεισμός από κάποια Μπεϊτάρ θα μας θυμίζει ότι για ακόμα μια χρονιά τα κάναμε μαντάρα!
