Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016. Την τελευταία ημέρα του φετινού καλοκαιριού ο μάγος παρέδωσε το μαγικό ραβδί…
Αποφάσισε να αγωνιστεί για 21 λεπτά… Συνηθισμένα πράγματα στις τιμητικές… Όσα και ο αριθμός στην φανέλα, όσα και τα χρόνια προσφοράς… Τυπικότητες…
Στα 21 αυτά λεπτά, τίποτα δεν του βγήκε, δεν πήρε μπάλα, δεν ικανοποίησε τον κόσμο που ήρθε στο γήπεδο… Τι να κάνει άλλωστε αφού η ΟΜΟΝΟΙΑ παρατάχθηκε με μια εντεκάδα που είχε μόνο ένα βασικό από το τελευταίο παιχνίδι πρωταθλήματος (Ρενάτο Μάργκασα)… Το κατάλαβε!
Και εκεί που όλοι πίστεψαν ότι από το 21′ και μετά το παιχνίδι δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον, να’ σου ο Νούνο από την κερκίδα στο γήπεδο. Αυτή η βραδιά ήταν δική του. Δεν ήθελε κανένας να του την καταστρέψει… Και ήθελε όσο τίποτε άλλο να χαρίσει μια έστω στιγμή μαγείας, στον κόσμο που ήρθε στο ΓΣΠ… Η κάθετη στον Κίλιαν Σιέρινταν ήταν για σεμινάριο… Το γκολ έδωσε πνοή στον αγώνα… Ο Νούνο έπαιξε με τον κόσμο, ανέβασε την διάθεση στην κερκίδα, τραγούδησε μαζί της… Και αν πετύχαινε και το γκολ στο 85′ θα ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στην γη.
Ένας 39χρονος αστέρας του ποδοσφαίρου, απόλαυσε την τελευταία του ποδοσφαιρική παράσταση σαν μικρό παιδί.
Ο Νούνο αγαπήθηκε στην ΟΜΟΝΟΙΑ όσο λίγοι ποδοσφαιριστές στο παρελθόν. Γιατί;
Πρώτο και κύριο ήταν παιχταράς… Δεύτερο, τσαμπουκάς… Μικρός στο δέμα, μεγάλος στο ποδοσφαιρικό ανάστημα…
Αλλά και για ένα λόγο ακόμα. Γούσταρε να παίζει στην ΟΜΟΝΟΙΑ… Εμείς του “ανοίγαμε την πόρτα”, αυτός ήθελε να μείνει! Του δίναμε ψίχουλα, αυτός εκεί… Ατάραχος. Σε σύγκριση με άλλους ποδοσφαιριστές, ακόμα και Κύπριους, που στο όνομα των λεφτών, άλλαζαν ομάδες σαν τα πουκάμισα.
Ταίριαξε λοιπόν με το DNA του Ομονοιάτη… Αυτού που είδε στο ΓΣΠ… Στα υπόλοιπα στάδια της Κύπρου… Σε όλες τις πόλεις, σε όλα τα χωριά που περιόδευε.
Στα τέσσερα χρόνια τις παρουσίας του στην Κύπρο, παρά την ανομβρία τίτλων, την οικονομική στενότητα, τις άσχημες εμφανίσεις, την εσωστρέφεια και την κατήφεια, ο Νούνο Ασίς μας χάρισε στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας. Μας δρόσισε σε καιρούς δύσκολους. Μας έκανε να χαμογελάσουμε. Μας έκανε να νοιώσουμε περήφανοι για την ομάδα μας. Τίμησε το περιβραχιόνιο όσο λίγοι, στην σύγχρονη ιστορία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Ευχαριστούμε Νουνό για τις αναμνήσεις… Δεν απόκτησες μόνο μια ομάδα στην Κύπρο, απόκτησες μια δεύτερη πατρίδα. Και θα είσαι για πάντα ένας από εμάς. Και όπως τόσο εύστοχα υπογράμμισες στην συνέντευξη τύπου που μας έδωσες, οι μεγάλες ομάδες όπως τις μεγάλες αγάπες, δοκιμάζονται στα δύσκολα. Αλλά δεν πεθαίνουν ποτέ!
