Αν η Διοίκηση πιστεύει ότι υπάρχει μέλλον σ’ αυτή την ομάδα, με τα υπάρχοντα δεδομένα, ας στηρίξει αυτή την προσπάθεια, όμως να είναι έτοιμη να δεχθεί και την κριτική αν η κατάσταση δεν διαφοροποιηθεί και η ομάδα συνεχίσει να μην παίζει καλό ποδόσφαιρο και να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την κορυφή. Βεβαίως και θα επικροτηθεί αν δικαιωθεί.
Ήταν ντέρμπι το παιχνίδι χθες, όμως και πάλι η εικόνα της ομάδας, όσο κι αν παρουσίασε κάποια βελτίωση, δεν ήταν η αναμενόμενη. Η Ομόνοια δεν μπορεί να επιβληθεί, να κρατήσει μπάλα και να κάνει οργανωμένες επιθετικές προσπάθειες.
Και απορούμε: Ποιο ήταν το πλάνο της ομάδας χθες; Προπονητές δεν είμαστε, όμως είναι πράγματα που βγάζουν μάτια. Σύστημα 4-4-2 σε ρόμβο επέλεξε ο Κάρβερ, όμως πως το υποστήριξε; Οι ακραίοι δεν έβγαιναν ψηλά, στη μεσαία γραμμή η μπάλα χανόταν με μεγάλη ευκολία, ενώ ο μέσος που την υποδεχόταν αναγκαζόταν να την επιστρέψει πίσω και ξανά από την αρχή.
Η ομάδα έψαχνε δεύτερο γκολ και αντικαταστάθηκε ο Σέρινταν. Αν είναι δυνατό! Ποδοσφαιριστής που με τη δύναμη και το ύψος του έβαζε δύσκολα στην αντίπαλη άμυνα. Πέρασαν ως αλλαγή οι Χριστοφή και Αγκάγιεφ και δεν άγγιξαν στην μπάλα.
Δυστυχώς, η Ομόνοια «πονάει» σε πολλούς τομείς. Ποδοσφαιριστές που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο επίπεδο μιας μεγάλης ομάδας, προπονητής που παρουσιάζει τρομερές αδυναμίες στο κοουτσάρισμα, στη διαχείριση ενός παιχνιδιού, ενώ ακόμη «ψάχνεται» για το πώς θα παίζει η ομάδα του. Τα πιο πάνω βαραίνουν κατά κύριο λόγο τον Νταμπίζα που «έχτισε» την ομάδα, ενώ και η Διοίκηση δεν είναι άμοιρη ευθυνών.
Τώρα, υπάρχει διακοπή. Η κάπως βελτιωμένη εικόνα της ομάδας σ’ ένα διάστημα του δευτέρου ημιχρόνου, (που γι’ αυτό συνέβαλε και ο αντίπαλος που έχοντας το υπέρ του 2-0 θέλησε να μείνει πίσω), δεν πρέπει να μας κοιμίσει. Αυτή η περίοδος για ενέργειες που θα ταρακουνήσουν την ομάδα και θα διαφοροποιήσουν κάποια δεδομένα… Ιδού η Ρόδος…
