Αναλύοντας ένα παιχνίδι, μετά από ένα νικηφόρο αποτέλεσμα, σίγουρα πρέπει να λαμβάνεις υπόψη τόσο τις ιδιαιτερότητες του, όσο και το τι κατά κόρον είχε λεχθεί πριν την αναμέτρηση…
Η σπουδαιότητα της νίκης απέναντι στην Ανόρθωση είναι τεράστια. Πρώτα και κύρια γιατί επιτεύχθηκε απέναντι σε ένα αντίπαλο που έχει σε γενικές γραμμές πανομοιότυπους στόχους με την ομάδα μας. Και δεύτερο γιατί κράτησε την ΟΜΟΝΟΙΑ μέσα στους στόχους της, κοντά στους πρωτοπόρους και σε Ευρωπαϊκή τροχιά.
Συνεχίζοντας λοιπόν, από την συζήτηση που επακολούθησε για το τι είναι το πιο σημαντικό σε ένα αγώνα, οι βαθμοί ή οι εντυπώσεις, θα διαλέγαμε σαφώς το πρώτο. Καλύτερα να παίρνεις βαθμούς σε ντέρμπι, παρά παλαμάκια και επευφημίες για μια καλή εμφάνιση.
Την ίδια στιγμή που γράφουμε όλα τα πιο πάνω, δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστη την γενικότερη παρουσία της ομάδας μας. Η οποία για ακόμα μια φορά παρουσίασε αρκετές παθογένειες και αδυναμίες. Και αυτό δεν μπορούμε να το κρύψουμε, γιατί είναι τόσο εμφανείς που φωνάζουν από χιλιόμετρα..
Δεν θα ασχοληθούμε με σχήματα και τακτικές. Αυτό είναι δουλειά του Κάρβερ να το αξιολογήσει… Με την μεσοεπιθετική γραμμή της Ανόρθωσης όμως στρατοπεδευμένη στο δικό μας μισό, η ΟΜΟΝΟΙΑ παρουσίαζε σοβαρές αρρυθμίες να κυκλοφορήσει την μπάλα. Οι γραμμές ήταν ασύνδετες, το κέντρο δεν λειτούργησε ποτέ, με αποτέλεσμα μονίμως οι δύο κεντρικοί αμυντικοί να επιδίδονται σε ανούσιες γιόμες στο πουθενά, η ο Παναγή να διώχνει την μπάλα κακήν κακώς… Σίγουρα η άμυνα μας παρουσίασε βελτιωμένη εικόνα σε σύγκριση με προηγούμενα παιχνίδια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν κατάφερε να μας δημιουργήσει ρήγματα και δύσκολες καταστάσεις η Ανόρθωση. Το γεγονός ότι δεν βρήκε σημαντικές ευκαιρίες η αντίπαλος μας, οφείλεται σε σημαντικό βαθμό και στην δική της αδυναμία να εκμεταλλευτεί τις προϋποθέσεις που δημιούργησε.
Την ίδια λοιπόν στιγμή που η Ανόρθωση, δεν μπορούσε να αξιοποιήσει τις δικές τις επιθετικές ενέργειες, η ΟΜΟΝΟΙΑ κατάφερε να πετύχει δύο γκολ και να πάρει τον αγώνα. Και αυτό το οφείλει κύρια στην ποιότητα των επιθετικών της. Σιέρινταν και Ντάρμπισαϊαρ, ανταποκρίθηκαν για ακόμα μια φορά στον ρόλο τους, παρά το γεγονός ότι ήταν “ξεκομμένοι” από την υπόλοιπη ομάδα. Την ίδια στιγμή ο Κλέϊτον, πέτυχε ένα πολύ όμορφο γκολ, από μια θέση που έδειξε και στο παρελθόν ότι μπορούσε να σκοράρει.
Σε κάθε περίπτωση, το παιχνίδι με την Ανόρθωση ανήκει στο παρελθόν. Η ομάδα πήρε ένα σπουδαίο τρίποντο και μια εξ’ ίσου σημαντική τόνωση ηθικού. Το ζητούμενο είναι να χτίσει σε αυτή την επιτυχία. Να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο στα σημεία που χρειάζεται. Να μπορέσει να παίξει καλύτερο και πιο ορθολογικό ποδόσφαιρο, χωρίς να πανικοβάλλεται και να πελαγοδρομεί.
Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι ακόμα μακρύς. Χρειάζεται σκληρή δουλειά και τεράστια προσπάθεια. Γιατί είτε μας αρέσει να το λέμε, είτε το αποφεύγουμε επιμελώς, με τέτοια αγωνιστική παρουσία δεν θα πάει μακρυά η βαλίτσα. Καλό το πάθος, καλή η επιθετική ευστοχία, αλλά αν ομαδικά δεν ανεβάσουμε επίπεδο, τα εμπόδια που θα συναντήσουμε μπροστά μας θα είναι αρκετά ψηλά…
Κρατούμε λοιπόν την ουσία και την αισιοδοξία που πηγάζει από την προχτεσινή επιτυχία και προσπαθούμε να αποκτήσουμε δυναμική με μία νέα νίκη, στο Αμμόχωστος σε πέντε βράδια. Με καλύτερη ψυχολογία και πιο καθαρό μυαλό, να πάρουμς το τρίποντο σε μια δύσκολη έδρα, με μια πιο πειστική και ελπιδοφόρα εμφάνιση…
