Όπως και να το κάνουμε, για την Ομόνοια και τον κόσμο της δεν είναι όλα τα ντέρμπι το ίδιο. Υπάρχει ένα που διαφέρει, είναι ξεχωριστό και κάθε φορά έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αυτό δεν είναι άλλο κόντρα στον Αποέλ. Τον αιώνιο αντίπαλο. Πόσο μάλλον τώρα που έχουμε να γευθούμε τη χαρά της νίκης από τις 6 Απριλίου 2013.
Η δίψα για νίκη είναι μεγάλη. Κάθε φορά που τους έχουμε απέναντί μας γίνεται λόγος πως, έφθασε η στιγμή να βάλουμε ένα τέλος. Και όχι άδικα γιατί έχει παραγίνει. Θα πρέπει να τους δώσουμε ένα μάθημα. Απάντηση πως, τις ομάδες δεν τις κάνουν μόνο τα λεφτά, κι ας έχουν πολλαπλάσιο προϋπολογισμό.
Η Ομόνοια είναι ιδέα και όχι μόδα της εποχής. Ο λαός της είναι ο μεγάλος της φρουρός, η δύναμή της. Πάντα εκεί και όχι μόνο στις επιτυχίες, όπως κάποιους άλλους. Ο κόσμος της Ομόνοιας πάει στο γήπεδο γιατί αγαπά παθολογικά την ομάδα του. Αυτό θα κάνει και μεθαύριο. Θα γεμίσει το ΓΣΠ, για να σπρώξει την ομάδα στην επιτυχία.
Ας είναι αυτή η φορά που θα μπει ένα τέλος, ο κόσμος θα πανηγυρίσει μια νίκη επί του αιώνιου αντιπάλου. Θα τον ξεπεράσει στην βαθμολογία, θα του προκαλέσει αναστάτωση. Θα είναι η δικαίωση όλης αυτής της προσπάθειας που γίνεται, για να εισέλθει η Ομόνοια και πάλι στη λεωφόρο που οδηγεί σε επιτυχίες, τίτλους.
Μπορεί να φαντάζει υπερβολικό όμως, η Ομόνοια με νίκη το Σάββατο είναι σε θέση να αλλάξει την μοίρα της. Είναι ικανό ένα αποτέλεσμα να φέρει τα κάτω – πάνω; Κι όμως, ναι, είναι!
Ο κόσμος της φωνή, οι παίκτες μπάλα και γκολ. Μόνο έτσι, ενωμένοι και παθιασμένοι, μπορούμε!
