Είναι πολλά που μπορούν να αποτυπωθούν σε ένα κομμάτι χαρτί μετά το χτεσινό φιάσκο στο Τσίρειο. Και μιλούμε καθαρά για το αγωνιστικό κομμάτι… Για τα 75 τόσα λεπτά που παίχτηκε ποδόσφαιρο.. Ή πιο ορθά, για τα 75 λεπτά που έπαιξε ποδόσφαιρο ο Απόλλωνας. Γιατί η ΟΜΟΝΟΙΑ για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, φρόντισε με αυτοκαταστροφικές τάσεις, να μην δώσει καν δικαίωμα στον εαυτό της να διεκδικήσει κάτι…
Τα εύκολα γκολ του Απόλλωνα δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο… Δεν ήταν καν εύκολα. Ήταν απλά δώρα με την σφραγίδα της αμυντικής μας γραμμής. Και το γεγονός ότι μείναμε στο παιχνίδι μέχρι και το 75ο λεπτό, αποτελεί καθαρά υπόθεση του Τράττου… Το πέναλτι-αποβολή που δόθηκε, μας έδωσε έστω και για λίγα λεπτά φρούδες ελπίδες, ότι κάτι θα μπορούσαμε να πάρουμε από το χτεσινό παιχνίδι.
Σε κάθε περίπτωση. Ο αποκλεισμός στο κύπελλο ήταν μέσα στο πρόγραμμα. Είναι όμως η αποκαρδιωτική εμφάνιση και τα τραγικά λάθη της άμυνας, που έδωσαν το τελειωτικό κτύπημα στο project Νταμπίζα.
Αυτό που έγινε στην ουσία από τον περασμένο Μάρτιο (του 2016) είναι πραγματικά ακατανόητο. Η Διοίκηση είχε στα “χέρια της”, ένα προπονητή, τον Βλάνταν Μιλόγιεβιτς και ένα τεχνικό επιτελείο, το οποίο διατελούσε ένα πολύ θετικό έργο. Με λάθη και αδυναμίες φυσικά, αλλά και με ένα ρόστερ που δεν ήταν σωστά δομημένο… Ο Μιλόγιεβιτς κατάφερε να βελτιώσει αισθητά την ομάδα, να σουλουπώσει αισθητά την αμυντική λειτουργία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ αλλά και να την οδηγήσει στον τελικό κυπέλλου και να εξασφαλίσει την έξοδο της ομάδας στην Ευρώπη με σχετική ευκολία.
Το τι είχε ζητήσει ο Μιλόγιεβιτς από την Διοίκηση ήταν απλό και λογικό. Περιορισμένες αλλαγές στο ρόστερ (4-5 μάξιμουμ), ώστε με τον βασικό κορμό της η ομάδα να διακριθεί στην Ευρώπη, αλλά και να βελτιώσει τις αδυναμίες της, όπως ο ίδιος τις είχε αναλύσει.
Κάπου εκεί επήλθε και η σύγκρουση-ρήξη με τον νεο-προσληφθέντα Τεχνικό Διευθυντή Νίκο Νταμπίζα. Ο οποίος ζήτησε και πήρε από την Διοίκηση, το πάνω χέρι στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Η πρώτη καυτή πατάτα είχε να κάνει με την ανανέωση των συμβολαίων των ποδοσφαιριστών, των οποίων τα συμβόλαια τους έληγαν. Ο Μιλόγιεβιτς ήθελε άμεση επίλυση του ζητήματος (πριν τον Τελικό Κυπέλλου με τον Απόλλωνα), ο Νταμπίζας είχε άλλη ατζέντα…
Τελικά έγινε το αναμενόμενο. Ο Μιλόγιεβιτς αντιλαμβανόμενος ότι θα έδινε αναφορά στον Νταμπίζα και θα αποτελούσε εκτελεστικό του όργανο, “χαιρέτησε την σημαία” στο Ηλίας Πούλλος και την έκανε και ο Νταμπίζας, έβαλε το πρότζεκτ του σε λειτουργία. Τοποθέτησε ως προπονητή ένα άνθρωπο που μόνο ο ίδιος γνώριζε. Τον πλαισίωσε με βοηθούς και γυμναστές της δικής του επιλογής. Και τέλος-τέλος έκανε ριζική αναδιάρθρωση στο ρόστερ.
Η Ευρώπη χάθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, το πρωτάθλημα άρχισε με χαμένους βαθμούς δεξιά και αριστερά από μικρομεσαίες ομάδες και τα σύννεφα πύκνωσαν πάνω από το “πρότζεκτ”. Ουσιαστικά αυτό που έσωσε την παρτίδα, ήταν η προώθηση του Φάνου Κατελάρη στην εντεκάδα και η νίκη επί της ΑΕΚ στο ΓΣΠ. Και το πιο σημαντικό ίσως, η τρομακτική ευστοχία του Ματ Ντάρμπισιρ που έδωσε στην ομάδα βαθμούς που ίσως και να μην δικαιούταν…
Δυστυχώς όμως η “λευκή επιταγή” που πήρε ο Νταμπίζας, δεν βοήθησε ούτε στην σωστή οριοθέτηση των στόχων της ομάδας. Η επιλογή “έξοδος στην Ευρώπη μέσω κυπέλλου”, ήταν μια ακατανόητη απόφαση για την πλειοψηφία των Ομονοιατών. Ακόμα περισσότερο ακατανόητη ήταν η συνέντευξη Νταμπίζα στον Φιλελεύθερο. Οι απόψεις που εξέθεσε ο Τεχνικός Διευθυντής της ομάδας, έδειξαν ξεκάθαρα ότι περισσότερο τον απασχολούσε το πως θα πετύχει ο ίδιος στον ρόλο του και όχι το γενικότερο καλό της ομάδας. Ατάκες όπως “θα ζήσω και θα πεθάνω με τις απόψεις μου” ή “η Ευρώπη είναι περισσότερο ίμεϊτζ” ακόμα στροβιλίζουν στο μυαλό μας.
Από τότε διαφάνηκε μια σημαντική διαφορά προσέγγισης μεταξύ ΔΣ και Τεχνικού Διευθυντή. Όμως, ο Νταμπίζας είχε βάλει ήδη τα πόδια του ΔΣ σε ένα παπούτσι.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι πραγματικά λέχθηκε στην συνεδρία της περασμένης Δευτέρας μεταξύ του ΔΣ και του Νταμπίζα, μετά το ναυάγιο στην “ΑΕΚ Αρένα”. Αυτό που θεωρούμε δεδομένο όμως είναι ότι το πρότζεκτ χρειάζεται οριστική αναδόμηση. Η ευθύνη όπως γράψαμε και την περασμένη Δευτέρα, ανήκει αποκλειστικά στο ΔΣ. Αν θεωρούν ότι το μόνο πρόβλημα είναι ο Τζον Κάρβερ καλώς… Μακάρι η λύση στον γρίφο να είναι τόσο απλή.
Κινδυνεύουμε να γίνουμε γραφικοί αλλά ας επαναλάβουμε ακόμα μια φορά εαυτούς… Η θέση του Τεχνικού Διευθυντή είναι απαραίτητη στο οργανόγραμμα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Η ‘λευκή επιταγή’ που δόθηκε στον Νταμπίζα όμως, και η πρόσληψη ενός προπονητή που δεν είχε καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της ομάδας, μας βρίσκει κάθετα αντίθετους. Η ΟΜΟΝΟΙΑ θέλει προπονητή ηγέτη! Με προσωπικότητα και ξεκάθαρα θέλω.
Βάζουμε τελεία γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι το πρώτιστο είναι να σωθεί ότι μπορεί από την φετινή χρονιά. Και ίσως αυτή να είναι ιδανική η στιγμή για την παρούσα Διοίκηση να βγει μπροστά και να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.
