Σαν σήμερα, 6 Απριλίου 2013, η Ομόνοια πέτυχε την τελευταία της νίκη επί του Αποέλ. Ναι, τέσσερα χρόνια προηγουμένως καταγράφεται η τελευταία επιτυχία επί του «αιώνιου» αντιπάλου. Τότε, η Ομόνοια επικράτησε με 3-0. Ακολούθως, όμως, δεν μπόρεσε να γευθεί τη χαρά της νίκης. Πέρασαν τέσσερα χρόνια. Ναι, τόσα πολλά και ακόμη η Ομόνοια ψάχνει το νέκταρ της νίκης.
Μάγκες, τέσσερα χρόνια είναι πολλά, πάρα πολλά. Πριν από κάθε παιχνίδι σ’ αυτό το διάστημα λέμε, πάμε για τη νίκη να βάλουμε ένα τέλος. Δυστυχώς, για διάφορους λόγους η επιθυμία μένει ανεκπλήρωτη. Αυτό, όμως, θα πούμε και τώρα: Πάμε δυνατά για τη νίκη. Μόνο αν το πιστέψουν οι ποδοσφαιριστές μπορεί να υλοποιηθεί ο στόχος.
Ναι, η Ομόνοια στην τρέχουσα σεζόν παρουσίασε προβληματική εικόνα, δεν έπεισε και ιδιαίτερα στα ντέρμπι η παρουσία της δεν ήταν βάσει των προσδοκιών του κόσμου της. Όμως, έστω και τώρα ας δώσει μια απάντηση, κόντρα σ’ ένα αντίπαλο και ποιο αντίπαλο, τον «αιώνιο», να δώσει χαρά στον κόσμο της.
Ο Αποέλ είδαμε και χθες στο ματς κυπέλλου με την ΑΕΛ ότι, δεν είναι στα καλύτερά του. Γιατί όχι, λοιπόν, η Ομόνοια να τον «χτυπήσει» και να τους δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα. Στα δυο τελευταία ματς παραπαίει.
Βεβαίως, τα πάντα εξαρτώνται από την παρουσία της Ομόνοιας. Οι ποδοσφαιριστές ας βγάλουν επιτέλους εγωισμό, θέληση και πάθος. Πόσο μάλλον έχοντας την στήριξη των οπαδών τους. Οι οργανωμένοι επιστρέφουν στο γήπεδο μετά τις εξελίξεις που προέκυψαν χθες και η εξέδρα, το βόρειο πέταλο αφού η Ομόνοια θα είναι τυπικά φιλοξενούμενη, θα έχει χρώμα και παλμό. Τώρα είναι η ώρα!
