Μετά από κάθε ντέρμπι με το Αποέλ την τελευταία τριετία, ο απόηχος είναι λίγο πολύ ο ίδιος.
Το να μπούμε στην διαδικασία λοιπόν να αναλύουμε τα ίδια και τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά δεν οδηγεί πουθενά. Αυτό που πρέπει επιτέλους να κάνουμε, είναι να κατανοήσουμε τις πραγματικότητες και να δούμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε την ΟΜΟΝΟΙΑ να επιστρέψει στον δρόμο των επιτυχιών.
Η όποια λοιπόν ποιοτική διαφορά, χωρίζει την δεδομένη στιγμή τις δύο ομάδες, είναι απόρροια τριών ουσιαστικών παραγόντων.
- Ομοιογένεια: Το Αποέλ έχει χτίσει ένα κορμό, ο οποίος τον συντηρεί εδώ και χρόνια. Στο προχθεσινό παιχνίδι δε, η αμυντική του συμπεριφορά του έδωσε την απαραίτητη ώθηση ώστε να κερδίσει το παιχνίδι. Αναχαίτισε αποτελεσματικά τις πλείστες επιθέσεις μας και αξιοποίησε τις ευκαιρίες που δημιούργησε στο έπακρο. Μας έδωσε μπάλα και κατοχή και μας χτύπησε στα αδύνατα μας σημεία.
- Παράγοντας Ευρώπη: Την ώρα που στην ΟΜΟΝΟΙΑ συζητούσαμε το ‘δόγμα Νταμπίζα’, ότι δήθεν η έξοδος στην Ευρώπη δεν είναι αυτοσκοπός, οι απέναντι μάλλον θα γελούσαν. Γιατί ξέρουν ότι η Ευρώπη αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της επιτυχίας τους. Όχι μόνο γιατί τους δίνει την πολυτέλεια (οικονομικά), να αποκτούν καλύτερους ποδοσφαιριστές. Αλλά γιατί τους δίνει την δυνατότητα να βελτιώνονται αγωνιστικά, αντιμετωπίζοντας πολύ καλύτερες από αυτούς ομάδες. Η επιστροφή στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις λοιπόν είναι καθοριστική για την ΟΜΟΝΟΙΑ. Φτάνει να έχουμε την ωριμότητα να διαχειριστούμε με σοβαρότητα την τεράστια αυτή πρόκληση.
Σε τι μας ωφέλησε τελικά η μη έξοδος στην Ευρώπη το καλοκαίρι που μας πέρασε; Ήρθε ο Δεκέμβριος σχεδόν και ακόμα προσπαθούμε να αντιληφθούμε τι πάει λάθος…
- Ποιότητα ρόστερ: Τεράστια συζήτηση γύρω από το όλο ζήτημα. Τις πλείστες περιπτώσεις χωρίς ψυχραιμία και καθαρό μυαλό. Και όμως… Οι απαντήσεις είναι πάντα απλές. Η ΟΜΟΝΟΙΑ για να πάει μπροστά, χρειάζεται ποδοσφαιριστές με ποιότητα και καθαρό μυαλό. Γι’ αυτό η ΟΜΟΝΟΙΑ κέρδισε κατά κράτος την μάχη στον άξονα προχθές. Γιατί Άλεξ Σοάρες, Κανού και Μαρκάσα είχαν την ποιότητα, την ψυχραιμία και το καθαρό μυαλό να διαχειριστούν την πίεση σε ένα μεγάλο παιχνίδι. Για τον ίδιο λόγο, έχασε τον αγώνα. Γιατί η αμυντική λειτουργία της ομάδας ήταν προβληματική και τα μαρκαρίσματα δεν έβγαιναν με τίποτα. Είδαμε φόβο στα μάτια των αμυντικών μας. Είδαμε πολλά ατομικά λάθη χωρίς πίεση… Είδε κανένας φόβο στα μάτια του Καρλάο για παράδειγμα; Ένα λάθος έκανε ο Βούρος, που αποτελούσε την αχίλλειο πτέρνα στην άμυνα τους και το πλήρωσαν.
Από το χτεσινό παιχνίδι λοιπόν, το μόνο ουσιαστικό που μπορούμε να κάνουμε είναι να βγάλουμε συμπεράσματα και να θέσουμε στόχους. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να κυνηγήσει με νύχια και με δόντια την έξοδο της στην Ευρώπη. Το συμπέρασμα που βγαίνει από τα ντέρμπι με Αποέλ, ΑΕΚ, ΑΕΛ και Ανόρθωση είναι ότι μπορεί να τα καταφέρει. Την ίδια στιγμή πρέπει να εκμεταλλευτεί την μεταγραφική του Ιανουαρίου, για να βελτιώσει τα αγωνιστικά της κενά. Στην θέση του τερματοφύλακα για παράδειγμα… Δέστε απλά τους τερματοφύλακες που έχει η ΑΛΚΗ, ο ΑΡΗΣ, η Πάφος, ο Εθνικός… Τα ίδια ισχύουν και στο κέντρο της άμυνας και στην θέση του ανασταλτικού χαφ… Είναι αδιανόητο για παράδειγμα, σε αυτό το ρόστερ, να έχει θέση ο Μπρεβελντ (και ο Μαδούρο;;) και να μην έχει ο Μπλατί Τουρέ… Έστω και αν ο τελευταίος, με τα καπρίτσια του χάλασε την αγωνιστική του εικόνα.
Και κάτι τελευταίο. Στην ΟΜΟΝΟΙΑ όλη η συζήτηση που γίνεται αφορά το παρελθόν. Κανένας και πουθενά, δεν ασχολείται με το μέλλον αυτής της ομάδας. Πως πρέπει να εξελιχθεί, πως πρέπει να αναδιπλωθεί και να χτιστεί με βάση τα σύγχρονα ποδοσφαιρικά δεδομένα. Όλα αυτά που συζητούμε τα τελευταία 3-4 χρόνια έχουν απλά καταγραφεί ως απόψεις. Και η πεπαλαιωμένη σωματειακή μας δομή, όπως αυτή δημιουργήθηκε πριν 70 σχεδόν χρόνια, συνεχίζει να αποτελεί απλά εστία διαφωνιών και συγκρούσεων. Γιατί απλά κανένας δεν έχει την τόλμη, να κρατήσει την ‘καυτή πατάτα’ στα χέρια του και να πάρει μισή πρωτοβουλία για να σπρώξει τα πράγματα μπροστά.
ΥΓ: Μέσα σε όλο αυτό τον καταιγισμό απόψεων αλλά και την πλημμύρα συναισθημάτων, δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε να απονείμουμε τα εύσημα στον Λεόντιο Τράττο. Ο διεθνής διαιτητής έκανε μια ακριβοδίκαιη διαιτησία, κάτι που εδώ και χρόνια αποζητούσαμε σε ντέρμπι αιωνίων. Και αυτό το γεγονός, από μόνο του, είναι άξιο αναφοράς.
