Ήταν ένα απόγευμα το Απρίλη του 2004 όταν ο Λεόντιος Τράττος στέρησε από την ΟΜΟΝΟΙΑ το πρωτάθλημα εκείνης της περιόδου. Ο φαλακρός αυτός τύπος από τον Λυθροδόντα, που τότε έκανε τα πρώτα του βήματα στην διαιτησία, έκλεισε τα μάτια σε δύο – τρείς εξόφθαλμες περιπτώσεις πέναλτι για την ΟΜΟΝΟΙΑ, με αποτέλεσμα η ομάδα μας να μην καταφέρει να κερδίσει την ΕΝΠ και ο τίτλος να πάει στο Αποελ.
15 και κάτι χρόνια μετά ο Τράττος με την παρουσία του στα Κυπριακά γήπεδα φρόντισε να μας αποδείξει ότι έγινε εκείνο το απόγευμα δεν έγινε σκόπιμα. Ήταν αυτή η κακή ημέρα ενός διαιτητή, που πολλοί κρατούν σήμερα ως λάβαρο για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Κι όμως του Τράττου ήταν μια κακή ημέρα.
Σε αυτά τα 15 χρόνια ο Τράττος πέραν από τις εξαιρετικές του διαιτησίες, στάθηκε απέναντι από το κατεστημένο της Κυπριακής διαιτησίας, και τα έβαλε με θεούς και δαίμονες (βλ. Μιχάλης Αργυρού). Ποιος μπορεί να ξεχάσει αυτή την εκλογική μάχη του Συνδέσμου Διαιτητών Κύπρου, και τον ανελέητο πόλεμο που δέχτηκαν Τράττος και Παναγή, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να εγκαταλείψει τον χώρο της διαιτησίας.
Ο Τράττος φάνηκε να έχει γερό στομάχι, παρέμεινε στον χώρο και στηριζόμενος στις δικές του αποκλειστικά δυνάμεις και δυνατότητες, είναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει σήμερα η Κυπριακή διαιτησία εντός και εκτός γηπέδου, έστω κι αν έμειναν μόλις 5 μήνες για να κρεμάσει την σφυρίχτρα του. Δεν βλέπει ομάδες, χρώματα, πολιτικά φρονήματα τίποτα. Βλέπει μόνο 22 ποδοσφαιριστές να παίζουν ποδόσφαιρο και προσπαθεί (και τις πλήστες των περιπτώσεων τα καταφέρνει) να παραμένουν αυτοί από την αρχή μέχρι το τέλος, πρωταγωνιστές των αγώνων.
Ο διαιτητής από τον Λυθροδόντα σε προχωρημένη ηλικία δείχνει ότι χρειάζονται «μπαλάκια» για να είσαι διαιτητής, και να είσαι σωστός, δίνοντας κάθε εβδομάδα με την παρουσία του στα γήπεδα γερά χαστούκια σε κάτι «πιονάκια» του συστήματος εν ονόματι Λούκας Σωτηρίου, Γιώργος Νικολάου, Δημήτρης Μασιάς, Χρίστος Νικολαϊδής, Χρυσοβαλάντης Θεούλη, Βασίλης Δημητρίου κτλ.
