Χθες κάναμε μια μικρή αναφορά για την αποκαρδιοτική εικόνα που αντικρίσαμε στις κερκίδες του Σταδίου Ελευθέρια, στον πρώτο αγώνα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στο CEV Champions League απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα.
Πραγματικά σκεφτήκαμε πάρα πολύ αν έπρεπε να δώσουμε συνέχεια με σημερινή μας τοποθέτηση, καθώς η απογοήτευση είναι τεράστια.
Μια ομάδα που έχει σαρώσει τα πάντα την τελευταία 10ετία, με πολλές θυσίες από τους ανθρώπους που τρέχουν εθελοντικά το τμήμα, έτσι ώστε όχι μόνο να λειτουργεί αλλά και να μεγαλουργεί, αξίζει αυτής της αντιμετώπισης από τον κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ;.
Καμιά φορά τα λόγια στερεύουν γι’ αυτό το χάλι που είδαμε χθες αλλά πρέπει να αντικρίσουμε την αλήθεια κατάμματα.
Την επόμενη φορά που κάποιος θα μπει στην ανάγκη να ασκήσει κριτική για το οτιδήποτε στους ανθρώπους του Σωματείου μας, να σκεφτεί ότι το πρώτο Ευρωπαϊκό παιχνίδι της νταμπλούχου ΟΜΟΝΟΙΑΣ στην έδρας της, διεξήχθει μπροστά από συγγενείς, φίλους και καμιά 50αριά οργανωμένους που τουλάχιστον έδωσαν λίγο παλμό.
