Μετά από σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα αδιάκοπης παρουσίας και προσφοράς, ο Άγγελος Αλεξίου αποχαιρέτησε την Εθνική ομάδα Βόλεϊ, βάζοντας επίλογο σε μια σπουδαία πορεία, εκεί όπου ξεκίνησαν όλα: μέσα στο γήπεδο. Η συμμετοχή του στους ΑΜΚΕ της Ανδόρας ήταν η τελευταία με το εθνόσημο στο στήθος. Και έφυγε όπως άρμοζε: αρχηγός, μαχητής, με μετάλλιο στο στήθος και με το κεφάλι ψηλά.
Ο Αλεξίου, γεννημένος στις 4 Φεβρουαρίου 1987, φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα της Εθνικής Νέων μόλις στα 14 του. Πολύ γρήγορα ανέβηκε επίπεδο και καθιερώθηκε στην Εθνική Ανδρών, στην οποία δεν έγινε απλώς βασικός – έγινε η ψυχή της. Ως κεντρικός μπλοκέρ και αρχηγός, ηγήθηκε εντός και εκτός γηπέδου, οδηγώντας την Εθνική σε ιστορικές στιγμές και μοναδικές διακρίσεις.
Ανάμεσα στα αμέτρητα μετάλλια και διακρίσεις, ξεχωρίζουν δύο νίκες που έγραψαν ιστορία: η τεράστια επιτυχία απέναντι στην Ισπανία στις 5 Σεπτεμβρίου 2020, στο πλαίσιο του Β’ γύρου των προκριματικών, αλλά και η ανεπανάληπτη νίκη επί της Τουρκίας δύο χρόνια νωρίτερα. Στιγμές που δεν θα ξεχαστούν ποτέ – ούτε από τον ίδιο, ούτε από όσους έζησαν την πορεία του.
Η τελευταία πράξη γράφτηκε στην Ανδόρα, με την κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στους ΑΜΚΕ – μετάλλιο που θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν χρυσό. Όμως για τον Άγγελο, η πραγματική «χρυσή» παρακαταθήκη είναι το ήθος, η συνέπεια και η αφοσίωσή του όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Άγγελος Αλεξίου συνεχίζει πλέον στην ομάδα μας, την ΟΜΟΝΟΙΑ, παραμένοντας φάρος για τους νεότερους. Η Εθνική χάνει τον αρχηγό της, μα το κυπριακό βόλεϊ κρατά έναν θρύλο ζωντανό.
