Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι περίμενε ο κάθε οπαδός της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ξεχωριστά από το ψεσινό παιχνίδι στην Αρμενία. Και απ’ ότι καταλαβαίνουμε, οι συζητήσεις θα δίνουν και θα παίρνουν σήμερα.
Ωστόσο θα συνοψίσουμε την κατάσταση όσο πιο απλά μπορούμε… Η ΟΜΟΝΟΙΑ πήρε σκορ πρόκρισης στην έδρα του αντιπάλου και μόνο με αυτοκτονία, δεν θα ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα (κατά πάσα πιθανότητα) σε 15 ημέρες.
Τώρα, όταν ο προπονητής σου δεν εκφράζει ικανοποίηση για την ομάδα του, είναι φυσιολογικό να μην μπορείς παρά να συμφωνήσεις μαζί του… Ο Τζον Κάρβερ έδωσε ιδιαίτερη σημασία στον παράγοντα κούραση, τονίζοντας ότι αν μπορούσε θα έκανε μέχρι και 7 αλλαγές. Έλα όμως και την τρίτη που μπορούσε να κάνει, την πραγματοποίησε στις καθυστερήσεις; Τι μπορεί να σημαίνει αυτό;
Πέρα από την κούραση λοιπόν, που είναι λογικό να παρουσιάζεται σε αυτό το χρονικό σημείο της σεζόν υπάρχουν δύο σημαντικά ζητήματα στην ομάδα μας:
1. Η άμεση ενίσχυση της… Γιατί όταν η ομάδα σου είναι κουρασμένη και δεν κάνεις αλλαγές, αυτό μάλλον σημαίνει ότι δεν εμπιστεύεσαι τον πάγκο σου.. το χρονικό σημείο της 30ης Ιουνίου έχει παρέλθει. Ας ελπίσουμε ότι θα έχουμε σύντομα και εξελίξεις.
2. Η αφομοίωση του 4-4-2. Το μεγάλο στοίχημα των Νταπίζα-Κάρβερ. Δεν θα το παίξουμε προπονητές για να προβούμε σε οποιοσδήποτε ισχυρισμούς υπέρ του προηγούμενου συστήματος κτλ… Το θέμα είναι η ομάδα να αφομοιώσει το συντομότερο δυνατό το νέο σύστημα και να γίνει παραγωγική επιθετικά αλλά και πιο συμπαγής αμυντικά. Ευχόμαστε η μεταβατική περίοδος να είναι σύντομη και τα αποτελέσματα να δικαιώσουν την αλλαγή αγωνιστικής τακτικής.
Η αποστολή στο Ερεβάν εξετελέσθη. Τώρα μένει ακόμα ένα (μικρότερο) εμπόδιο να ξεπεραστεί στο ΓΣΠ, σε 7 βράδια… Μπροστά στο (πάντα απαιτητικό) κοινό της η ομάδα θα πρέπει να παρουσιάσει ένα καλύτερο πρόσωπο για να κερδίσει πέρα από την πρόκριση και την (τόσο αναγκαία) στήριξη του ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΛΑΟΥ.
