Ποτέ μου δεν υπήρξα “φίλος” της Θύρα 9 ούτε και εχθρός της. Έμαθα όμως να λέω τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη. Πολλές φορές τους κατηγορήσαμε, πολλές φορές τους είπαμε αλήτες για τα επεισόδια που πολλές φορές κακώς γίνονται ΟΜΩΣ για χθες πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να τους πούμε ευχαριστώ, γιατί μας έσωσαν από του χάρου τα δόντια. Στάθηκαν μπροστά στους 500-1000 όσοι κι αν ήταν οι άνανδροι Απολλωνίστες και τους απώθησαν από το να έρθουν μπροστά στην κερκίδα ρίχνοντας ότι είχαν στην κατοχή τους.
Να είμαστε ντόμπροι και με την ίδια ευκολία που τους κατηγορούμε, να τους επαινούμε εκεί που χρειάζεται.
Το μήνυμα που έχω να στείλω στα παιδιά της Θυρα 9 εάν διαβάζουν αυτό το κείμενο είναι πως θα πρέπει να λειτουργούν έτσι μόνο όταν χρειάζεται και όταν θα είναι για αποτρεπτικούς λόγους. Για άλλη μια φορά ευχαριστούμε γιατί δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει τι θα γινόταν αν αυτοί οι θρασύδειλοι έρχονταν πιο κοντά και αν ένα μικρό παιδί ή ένας ηλικιωμένος ή οποιοσδήποτε άλλος Ομονοιάτης κτυπούσε από τα αντικείμενα.
Ομονοιάτης από κούνια
Παναγιώτης Σωτηρίου
