Τα στραβά και τα ανάποδα για την Ομόνοια άρχισαν από το καλοκαίρι, με τον αποκλεισμό από το Γιουρόπα Λιγκ μόλις στο 2ο προκριματικό γύρο. Όταν ασκήθηκε κριτική, ο Νταμπίζας έτρεξε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Μάλιστα, είχε κάνει μάγια και στην διοίκηση, που θέλησε να του έχει τυφλή εμπιστοσύνη. Να το αποτέλεσμα, η Ομόνοια με το τέλος της σεζόν στην πέμπτη θέση και εκτός Ευρώπης μετά από 15 χρόνια.
Χαμηλά, πολύ χαμηλά έπεσε η Ομόνοια, που καλείται άμεσα να μαζέψει τα κομμάτια της και να δει την επόμενη μέρα. Να φτιάξει ομάδα και να φέρει τον κόσμο πίσω στο γήπεδο. Παράλληλα, θα πρέπει να εμβολιαστεί η ομάδα με νοοτροπία νικητή, γιατί φέτος δεν το είχε. Ο Πάμπος Χριστοδούλου είναι προπονητής νικητής και αναμένουμε ότι θα φέρει στην ομάδα ποδοσφαιριστές με αυτό το χάρισμα. Η Ομόνοια ως μεγάλη ομάδα δεν μπορεί να έχει στο ρόστερ της παίκτες ηττοπαθείς, αλλά τέτοιους που να γνωρίζουν εξ αρχής ότι ήλθαν σε μια μεγάλη ομάδα που έχει ως στόχο τον πρωταθλητισμό. Παίκτες που να το λέει η ψυχή τους και όχι να είναι… τουρίστες.
Το μόνο θετικό από την μη παρουσία της Ομόνοιας στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα είναι ο χρόνος που της επιτρέπει να χτίσει σε στέρεες βάσεις, να μην κάνει λάθη του παρελθόντος. Να γίνει χωρίς πίεση ο προγραμματισμός, να δει και η διοίκηση τα δικά της, δηλαδή πως θα επέλθει πλήρης ηρεμία στο σύλλογο και να πάρει αποφάσεις τέτοιες που δεν θα επιτρέπουν στον κάθε Βασίλη Δημητρίου να ασελγεί πάνω της. Να υπάρχει ο ανάλογος σεβασμός σε μια μεγάλη ομάδα. Ας βρει τους τρόπους και με τους υπόλοιπους για κάθαρση του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Η Ομόνοια πρέπει να είναι δυνατή σε όλους τους τομείς την επόμενη σεζόν. Η μιζέρια δεν χωράει σε μια μεγάλη ομάδα και θα πρέπει έγκαιρα, άμεσα, να στείλει το μήνυμα πως επιστρέφει και όχι να κινηθεί σε μια από τα ίδια. Η Ομόνοια γεννήθηκε για να κάνει πρωταθλητισμό.
