Δεν κρίθηκε το πρωτάθλημα, ούτε το Κύπελλο, στο ματς με την Ανόρθωση. Απλώς, χάθηκαν άλλοι δυο βαθμοί. Ναι, είναι σημαντικός ο κάθε βαθμός για μια ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστήσει, όμως δεν είναι το τέλος του κόσμου, υπάρχει και η επόμενη μέρα…
Στην Ομόνοια σ’ αυτήν έχουν ήδη επικεντρωθεί αφού δεν σηκώνει κλάμα, ούτε άλλη μουρμούρα. Επιβάλλεται να κοιτάξει μπροστά και να βρει τις λύσεις, είτε αυτές αφορούν επιλογές παικτών, είτε ισορροπία στην άμυνα, είτε αποτελεσματικότητα στην επίθεση.
Ο δρόμος είναι μακρύς. Οι δυνατότητες υπάρχουν, όπως και οι προσδοκίες. Εμείς θεωρούμε πως, η Ομόνοια ακόμη δεν έδωσε ούτε το 50% των φετινών της δυνατοτήτων. Αυτό, για διάφορους λόγους. Εδώ είναι που θέλουμε τον Πάμπο Χριστοδούλου, προπονητή που ξέρει να κερδίζει το μάξιμουμ των παικτών του, να ανεβάσει την ομάδα και να παρουσιάσει καλύτερο αγωνιστικό πρόσωπο στη συνέχεια.
Τώρα, προέχει το ματς με τον Άρη στη Λεμεσό, το βράδυ του Σαββάτου (19:00). Με επάνοδο στις επιτυχίες, η Ομόνοια θα πάει στη διακοπή του πρωταθλήματος με ηρεμία και θα μπορέσει το τεχνικό τιμ να δουλέψει σε αδυναμίες, ώστε με την επανέναρξη η ομάδα να παρουσιαστεί καλύτερη.
Μάλιστα, θα ακολουθήσει το ντέρμπι με τον Αποέλ, εκεί που καλείται να βάλει τέλος σε μια αρνητική παράδοση και να ανακτήσει δυναμική. Όμως, προέχει το ματς του Σαββάτου και μετά όλα τα άλλα. Υπομονή, πίστη και αποφασιστικότητα γιατί είπαμε, οι δυνατότητες υπάρχουν.
Α, και με διορθωτικές κινήσεις τον Ιανουάριο, σε θέσεις που έδειξε η ομάδα να «πονά», το μέλλον προδιαγράφεται ευοίωνο.
