Τι 13, τι 18 ήττες μέχρι το τέλος της σεζόν. Δώστε ευκαιρία στους μικρούς της εφηβικής ομάδας και φτάνει να γελοιοποιούμαστε. Οι μικροί τουλάχιστον έχουν κίνητρο, θέλουν να δείξουν, είναι διψασμένοι και στο κάτω – κάτω θα πάρουν εμπειρία για τη νέα περίοδο, όσοι αξίζουν να μονιμοποιηθούν στην πρώτη ομάδα.
Δεν μπορούν τα παλικάρια. Η κατάσταση μοιάζει με διαλυμένη παρέλαση. Κάθε παιχνίδι η θλίψη που προκαλεί η εικόνα της ομάδας γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Δεν είναι δυνατόν να είναι η Ομόνοια αυτή που βλέπουμε. Έλα δυστυχώς που είναι αυτή… Με την επετειακή φανέλα, που είναι μαύρη όπως την παρουσία της ομάδας, η Ομόνοια μετρά μόνο ήττες.
Ο Φρέντμπεργκ, λοιπόν, από τη στιγμή που βρίσκεται στην τεχνική ηγεσία ως υπηρεσιακός, ας δώσει χρόνο στους μικρούς, όπως έκανε χθες περνώντας ως αλλαγή του Κακουλλή και Χριστοφόρου, δίνοντας και πάλι χρόνο στον Κατσαντώνη. Από την αρχή να παίζουν οι μικροί, τουλάχιστον θα ξέρει και ο κόσμος ότι θα πάει στο γήπεδο, όσοι πάνε πλέον, ότι θα δει μικρούς και δεν θα του έρχεται το αίμα στο κεφάλι βλέποντας παίκτες που αμείβονται με χιλιάδες ευρώ το μήνα να σέρνονται.
Κρίμα και ο Ντάρμπισαϊρ, που προσπαθεί ο άνθρωπος, τρέχει, ψάχνει τα γκολ που θα του επιτρέψουν να πανηγυρίσει για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν την πρωτιά στον πίνακα των σκόρερ. Ο Ματ, στις δυο χειρότερες σεζόν της ιστορίας της Ομόνοιας, διαπρέπει με τα γκολ του και κάνει τη διαφορά. Θα μπορούσε υπό καλύτερες συνθήκες να πάει ακόμη καλύτερα. Τον αδικεί η ομάδα, αλλά κι ο ίδιος ελπίζει, όπως όλοι μας, σε καλύτερες μέρες στο μέλλον.
