Μεγάλη και δικαιολογημένη η απογοήτευση μετά τη ψεσινή βαριά ήττα από την Καραμπάκ. Θα ακουστούν πολλά, όμως αν θέλουμε να είμαστε εποικοδομητικοί και όχι αφοριστικοί θα πρέπει να είμαστε συγκεκριμένοι.
Σαν ΟΜΟΝΟΙΑΤΙΚΗ ιστοσελίδα δεν πρόκειται να μπούμε σε ένα παιχνίδι επίρριψης ευθυνών όμως δεν πρόκειται ούτε να κρύψουμε δεδομένα και καταστάσεις που είναι εξόφθαλμα.
Θα ξεκινήσουμε με το εξής, το ψεσινό αποτέλεσμα δεν έχει καμιά δικαιολογία ούτε και ελαφρυντικό. Το πιο πάνω δεν αποτελεί δικό μας αυθαίρετο συμπέρασμα αλλά αν καταπιαστούμε από τις δηλώσεις του Μπεργκ πως το φετινό ρόστερ είναι καλύτερο του περσινού τότε ψες δεν θα έπρεπε να υπάρχει άλλο αποτέλεσμα πέραν της νίκης για την ΟΜΟΝΟΙΑ.
Συνολική εικόνα για το ρόστερ για να εξάγουμε ολοκληρωμένα συμπεράσματα δεν έχουμε καθώς υπάρχουν συνεχώς απουσίες τραυματισμών όμως από την άλλη έχουμε μπροστά μας και ένα αρκετά καλό δείγμα επίσημων αγώνων με παθογένειες που βγάζουν μάτια.
Ο στόχος που τέθηκε μετά την περσινή κατάκτηση πρωταθλήματος για διατήρηση του κορμού της ομάδας και να γίνονταν μικρές ποιοτικές προσθήκες προς το παρόν δεν αποδίδει. Γι’ αυτό δεν ευθύνεται αυτή η φιλοσοφία αλλά σε ένα βαθμό στον τρόπο που πραγματοποιήθηκε. Ξαναλέμε ότι τα συμπεράσματα αυτά είναι με βάση το μέχρι σήμερα δείγμα και θα μιλήσουμε συγκεκριμένα. Δεν κρατήθηκε ο Λούφτνερ και ήρθε ο Γιούστε. Δεν κρίνουμε ποιος είναι καλύτερος από τους δύο, κρατάμε το γεγονός πως ψες αγωνίστηκε ο Λανγκ που πέρσι ήταν στον πάγκο στα πλείστα σημαντικά παιχνίδια. Ο Τιάγκο αντικαταστάθηκε από τον Ιγιάγι Ατιεμγουέν που επίσης δεν αγωνίστηκε ψες και που δείχνει πολύ κατώτερος των περιστάσεων μέχρι στιγμής. Στο χώρο της μεσαίας γραμμής έγινε η εξαιρετική προθήκη Μπασιρού στη θέση Βίτορ Γκόμες, όπως και η προσθήκη Μιξ. Στη θέση του αντί – Τζιόρντι όμως ΤΙΠΟΤΑ, για δεύτερη συνεχή σεζόν. Και αν πέρσι ο Ισπανός έκανε και καταλυτικές παρουσίες, φέτος απέχει πολύ από τον καλό του εαυτό. Όταν λέμε για αντι-Τζιόρντι δε μιλάμε για χαφ. Αντι- Τζιόρντι συνεπάγεται με συνολική οργάνωση παιχνιδιού και εγκεφαλικό παίκτη. Η απόδειξη πως η ΟΜΟΝΟΙΑ νοσεί σε αυτή τη θέση είναι πως μέχρι στιγμής φέτος, είτε που αγωνίζεται ο Τζιόρντι και παρουσιάζουμε σοβαρές ελλείψεις στη μεσαία γραμμή είτε που γίνονται ακόμα πειράματα με διάφορες επιλογές στο κέντρο ανά παιχνίδι. Τελευταία αφήνουμε την πλέον πολυσυζητημένη θέση του σέντερ φορ. Το γεγονός ότι πέρσι βοήθησε πάρα πολύ ο Τσέποβιτς που ήρθε το Γενάρη, δικαίως τον κράτησε στο φετινό ρόστερ. Εκείνο που δεν δικαιολογείται, είναι το ότι κρατήθηκε ο Ντούρις για να μην αγωνίζεται. Και το πιο τραγικό είναι πως σε αυτή τη θέση αν δεν αγωνιστεί ο Κακουλλής δεν μπορούμε να γίνουμε επικίνδυνοι. Όλο αυτό είναι προβληματικό όπως προβληματικό είναι το να εκθειάζεις τον Ντούρις για το θάρρος του να εκτελέσει το κρίσιμο πέναλτι και στο επόμενο επίσημο να είναι στον πάγκο.
Λείπει ο Μποτεάκ, λείπει πολύ και ο Κούσουλος, παρ’ όλα αυτά, όσο αφορά τους υπόλοιπους, μέχρι στιγμής η ΟΜΟΝΟΙΑ δείχνει “προδομένη” από τον περσινό κορμό. Σχεδόν όλοι οι περσινοί παίκτες δεν δείχνουν να μπορούν να πάρουν την ομάδα επάνω τους. Είτε ως αποτέλεσμα πεσμένης απόδοσης, είτε ηλικιακά. Δυστυχώς έχει αναγκαστεί ο προπονητής να ρίξει πολύ βάρος και ευθύνη σε παίκτες όπως ο Ψάλτης, όπως ο Ζαχαρίου, όπως ο Νικόλας Παναγιώτου, γεγονός εξαιρετικά ριψοκίνδυνο. Αυτοί θα έπρεπε να είναι οι προσθήκες φρεσκάδας ανά αγώνα και όχι η αρχή και το τέλος στο γήπεδο σε κάθε παιχνίδι.
Κλείνουμε με το εξής. Δεν κατέχουμε την απόλυτη γνώση και ίσως τα πιο πάνω να είναι βεβιασμένα συμπεράσματα. Ευχόμαστε να είναι και να διαψευστούμε. Προς το παρόν αυτά είναι η σημερινή πραγματικότητα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
