Μία ενδιαφέρουσα εκτεταμένη ανάλυση από ένα φίλο ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ τον Ανδρέα Χρίστου διαβάσαμε σήμερα στο OMONOIA LEFKOSIAS GROUP. Ο φίλος Ανδρέας κάνει μία ιστορική αναδρομή από το 1948 μέχρι σήμερα και επιχειρεί να δώσει τη δική του ερμηνεία για τους λόγους που το σωματείο μας σήμερα βρίσκεται σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση. Αξίζει να διαβαστεί και να προβληματίσει.
“ΟΜΟΝΟΙΑ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΖΗΣΑ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ
Να επιχειρήσουμε μια κοινωνική ανάλυση του φαινομένου Ομόνοια ;
Το 1948 όταν οι παππούδες μας αποφάσισαν να δημιουργήσουν την Ομόνοια , νιώθοντας το κίνδυνο που ερχόταν μετά την ήττα των Κομμουνιστών στην Ελλάδα και τις πρώτες επιδράσεις του στη Κύπρο με το διώξιμο στην ουσία των Αριστερών από τα ποδοσφαιρικά σωματεία (Κύρια το ΑΠΟΕΛ),ήξεραν ότι αυτό που δημιουργούσαν έπρεπε να γίνει στέγη τον απλών ανθρώπων του λαού για να μπορούν και αυτοί να έχουν δικαίωμα και στην κοινωνία και στον αθλητισμό. Οι παππούδες μας τότε μπορεί να μην ήξεραν και να μην καταλάμβανα τι είναι ποδόσφαιρο, ήξερα όμως ότι με την καθοδήγηση του κόμματος του Λαού , έπρεπε να φτιάξουν σωματεία για τα να μπορούν τα παιδιά τους τα παιδιά του φτωχού λαού του μεροκάματου να αθλούνται και να συναθροίζονται. Πίστευαν τότε αγνά στα δικαιώματα τους και εμπιστεύονταν το κόμμα του Λαού που πίστευαν ότι τους εκπροσωπούσε.
Τα παιδιά του (οι δικοί μας γονείς ) μεγάλωναν σε ένα κόσμο που τους κυνηγούσε και του απομόνωνε , υποχρεωτικά πολιτικοποιούνται σε μεγαλύτερο βαθμό από τους δικούς τους γονείς και πείσμωσαν νιώθοντας τον κατατρεγμό και την απομόνωση. Οργώνονται , δημιουργούν , προχωρούν … Μαζί τους και το κόμμα του Λαού το οποίο εμπιστεύονται τυφλά. Το πείσμα ,η επιμονή τους , και η πίστη τους στο ιδεώδη της ιδεολογίας του καταφέρνει να εξαναγκάσει το κατεστημένο να τους δεχτεί πίσω στην ΚΟΠ ,και τότε έπρεπε να αποδείξουν ότι μπορούν να αντεπεξέλθουν , η πίστη τους στον κοινωνικό αγώνα μεγαλώνει ακόμα περισσότερο (όπως και η τυφλή εμπιστοσύνη στο Κόμμα). Η Ομόνοια κύρια γίνεται σύμβολο του αγώνα , σύμβολο του ότι και εμείς οι απλοί άνθρωποι του λαού μπορούμε να συναγωνιστούμε τους άλλους στα ίσα . Ότι καλό παράγεται στα διάφορα μικρά σωματεία των χωριών της Λευκωσίας (για να μην πω της Κύπρου) έρχεται στην Ομόνοια. Ότι ποδοσφαιρικό ταλέντο υπάρχει στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα καταλήγει στην Ομόνοια , και έτσι η Ομόνοια γίνεται πολύ δημοφιλής στα Λαϊκά στρώματα και από πολύ νωρίς συναγωνίζεται στα ίσα τα σωματεία του «κατεστημένου» .
Οι εποχές αλλάζουν σιγά σιγά. Η Ομόνοια Πρωταγωνιστεί στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της Κύπρου , και όλοι εμείς που προερχόμαστε από τα Λαϊκά στρώματα ,με Αριστερές καταβολές είμαστε στο πλευρό της Ομόνοιας η οποία μας δίνει Νίκες , πρωταθλήματα , χρυσές δεκαετίες, Πάντα υπό την στενή καθοδήγηση του κόμματος του Λαού , που πλέον βλέπει την Ομόνοια και τα άλλα «Αριστερά» σωματεία σαν χώρους από τους οποίους θα παράγει φίλους , οπαδούς και ψηφοφόρους . Όμως οι καιροί αλλάζουν , το κόμμα επιμένει να βλέπει την Ομόνοια σαν μια πλατφόρμα παραγωγής πολικής κάνοντας και πολλά λάθη κατά καιρούς . Όλοι εμείς που όπως προείπα είχαμε Αριστερές καταβολές (υπό άλλες όμως κοινωνικές συνθήκες) συνεχίζουμε να στηρίζουμε και να υποστηρίζουμε την Μεγάλη πλέον ποδοσφαιρικά Ομόνοια, και αφού οι επιτυχίες συνεχίζονται ,και μας κάνει περήφανους ποδοσφαιρικά και στη Κύπρο και σιγά σιγά και στην Ευρώπη, δεν δίνουμε και πολύ σημασία στον στενό και άμεσο ελέγχω του σωματείου από το κόμμα , τον θεωρούμε ίσως και φυσιολογικό.
Τα πράγματα φυσιολογικά συνεχίζουν να αλλάζουν και η γενιά των γονιών μας αρχίζει να έχει και μια οικονομική άνεση , τα ιδεολογικά κάπως υποχωρούν οι Αριστερές καταβολές συνεχίζουν να υπάρχουν ,αλλά πλέον η Ομόνοια γίνεται η ομάδα που πρέπει να πρωταγωνιστεί πάντα να μας ανεβάζει πάντα ποιο ψηλά από τους αντιπάλους , ο ιδεολογικός ανταγωνισμός υποχωρεί κάπως ,μπαίνει πλέον η ποδοσφαιρική περηφάνια, το κόμμα βλέποντας τη νέα εποχή και αφού το εξυπηρετεί (η Ομόνοια φέρνει ψήφους) ξεφεύγει από τον στενό ιδεολογικό της καβούκι , φέρνει ξένους προπονητές , μετά ξένους παίχτες κάνει προετοιμασία στο εξωτερικό (πάντα σε χώρες και παίχτες /προπονητές του ανατολικού τότε μπλοκ)όταν οι άλλοι έκαναν προετοιμασία σε χωμάτινα γήπεδα της Λευκωσίας ,άντε και σε κανένα χωριό του Τροόδους. Ήταν η εποχή του 70-85 που η Αριστερά και το Ανατολικό μπλοκ ήταν δημοφιλή και αρεστά στον κόσμο της ευρύτερης κεντροαριστεράς. Η Ομόνοια ήταν πλέων η ομάδα όχι τον κομματικών Ακελικών αλλά ευρύτερα πλέον όλων των εργαζομένων όλης της Κεντροαριστεράς, μέχρι και της παρυφές της κεντροδεξιάς , πάντα όμως κάτω από την κεντρική καθοδήγηση της Ακελικής ηγεσίας.
Αυτή ήταν η εποχή της εφηβείας και των νεολαιίστικων χρόνων της δικής μας Γενιάς (αυτής που είναι σήμερα στα πράγματα) Είναι όμως και η εποχή που αρχίζουν και ιδεολογικές αντιρρήσεις στην κομματική ηγεσία, τα συνεχόμενα λάθη της Ακελικής ηγεσίας αλλά και των «κομμουνιστικών» κρατών αρχίζουν να αμφισβητούνται, το ΑΚΕΛ στις εκλογές του 1985 για πρώτη φορά βρέθηκε από την πρώτη θέση που είχε με 32,8% στην Τρίτη θέση με μόλις 27,4%. Ένας πανικός επήλθε την εποχή εκείνη στο ΑΚΕΛ που έπρεπε να επανέλθει στα πράγματα και στην πρωτιά και στην διανομή της εξουσίας , η Ομόνοια ήταν βασικός άξονας σε αυτή την προσπάθεια οι επιτυχίες της θα συγκρατούσαν τον κόσμο . Όμως η λαϊκή βάση της Ομόνοια άρχισε να μην είναι η ίδια ναι μεν εξακολουθούσε να έχει την υποστήριξη των ανθρώπων με Αριστερές καταβολές αλλά όχι κατ ανάγκη τον προσκολλημένων στο ΑΚΕΛ. Μετά το 1990 και την κατάρρευση της Σοβιετικής ένωσης, υπάρχουν πλέον διασπάσεις στον ΑΚΕΛ , υπάρχουν και άλλα κόμματα του χώρου καθώς και άλλες Αριστερές οργανώσεις , και υπάρχουν πολλές χιλιάδες κόσμου με Αριστερές καταβολές αλλά όχι άμεσα συνδεδεμένοι με το ΑΚΕΛ ή άλλο πολιτικό χώρο . Όλοι αυτοί έχουν πλέον σαν μόνο σημείο κοινής αναφοράς την Ομόνοια. Τα ΑΚΕΛ ή δεν πήρε χαμπάρι ή δεν ήθελε να πάρει και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει το πλήρες έλεγχο της Ομόνοιας που την θεωρεί δική του ιδιοκτησία και τον τρόπο που θα ανακάμψει.
Μετά το 1990 το ΑΚΕΛ επιχειρεί και το ίδιο μεγάλες αλλαγές στο ίδιο το κόμμα, ειδικά μετά την απώλεια της εξουσίας το 1993 από τον Κληρίδη και τον ΔΗ.ΣΥ , αλλάζει ότι μπορεί, συμβιβάζεται όπου μπορεί, κύριο μέλημα να βάζει δικούς του ανθρώπους στην εξουσία και την κυβερνητική μηχανή , ακολουθεί πολιτική που στηρίζεται στην οικονομία της αγοράς , τα ιδεολογικά της υποχωρούν , η βιτρίνα παίρνει και στο ΑΚΕΛ την κύρια θέση.
Στην Ομόνοια χάνεται πλέον η λαϊκή βάση η ομάδα του λαού ακολουθεί πορεία με «επενδύσεις» έρχονται πλέον παίχτες και προπονητές από όλο τον κόσμο , παύει να υπάρχει η στήριξη στα δικά της παιδιά και προσπαθεί να κρατήσει την αίγλη της με την οικονομική της ευμάρεια που δημιούργησε τα προηγούμενα χρόνια , μάταια όμως ,από το 1993 μέχρι το 2003 παίρνει μόλις δύο πρωταθλήματα. Η δική μας γενιά που έχει αρχίσει να μπαίνει για τα καλά πλέον στα πράγματα , συνεχίζει σε αυτούς τους ρυθμούς. Τα κομματικά στελέχη πλέον που στέλνονται στην Ομόνοια , βολεμένοι στις κομματικές επιχειρήσεις και στην κρατική μηχανή , προσπαθούν να εφαρμόσουν τακτικές ελεύθερης οικονομίας και βιτρίνας ξοδεύοντας αλόγιστα με κύριο στόχο να κρατήσουν την βιτρίνα και να κρατήσουν τον κόσμο της Ομόνοιας κοντά στο κόμμα και να παίρνουν την ψήφο του. Δεν κατάλαβαν όμως ότι και ο κόσμος της ομόνοιας άλλαζε, η Λαϊκή ταξική βάση δεν υπήρχε πλέον στην Ομόνοια , ήταν ακόμα κύριος κορμός των οπαδών της η δική μας γενιά με Αριστερές καταβολές και έγνοιες αλλά δεν είμαστε πλέον οι τυφλοί υποστηριχτές του κόμματος , μπορεί η συντριπτική πλειοψηφία τον οπαδών να ήταν ακόμα ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ , αλλά δεν ήταν πειθήνια όργανα , αντιλαμβάνονται την νέα τάξη πραγμάτων και ζητούσαν μια ομάδα ποιο επαγγελματική πλέον ,και όχι με βιτρίνα , ήθελαν πλέον να αναλαμβάνουν άνθρωποι με αγάπη για το σωματείο , με νέες ιδέες , με πρόγραμμα να βγάλουν την ομάδα και το σωματείο από το τέλμα και ας μην ήταν κομματικά στελέχη, κατι που φυσικά δεν έγινε.
Οι τότε διοικούντες συνεχίζουν στους ίδιους ρυθμούς , οι άνθρωποι οδηγούν την Oμόνοια στο 2008, η οποία από το 93 μέχρι το 2003 είχε πάρει 2 μόνο πρωταθλήματα , και μέχρι το 2008 δεν είχε πάρει κανένα, εκεί παρασυρόμενοι οι του κόμματος με την ταχτική που ακλουθούσε το κόμμα , με τεράστια έξοδα και συνεργασίες με τράπεζες και επιχειρηματίες και όλα τα είδη του ιδιωτικού οικονομικού κατεστημένου (ξεχνώντας τις καταβολές του κόμματος και του Λαού που αντιπροσωπεύει) αυτή η ταχτική που θεωρούσαν ότι θα οδηγούσε τον Δημήτρη Χριστόφια στην Προεδρία του κράτους την εφαρμόζουν και στην Ομόνοια με ένα άνθρωπο του οικονομικού κατεστημένου προερχόμενο από αριστερούς προσανατολισμούς. Η επιτυχία του Χριστόφια θεωρήθηκε ως επιτυχημένη συνταγή και εφαρμόζεται σε όλους τους τομείς που ελέγχονται από το ΑΚΕΛ όπως φυσικά και στην Ομόνοια.
(Όσοι θυμάστε το Φεστιβάλ Νεολαίας της ΕΔΟΝ το 2008 , που μπαίνοντας μέσα έβλεπες μια τεράστια οθόνη να παίζει μόνο διαφημίσεις κατά 95% τραπεζών και ιδιωτικών πανεπιστημίων )
Η πορεία της Ομόνοιας από το 2008 αντί να βελτιωθεί , εκτροχιάστηκε τελείως , με τους κομματικούς ιθύνοντες να θεωρού ότι βρήκα το τέλειο σύστημα , και τον τέλειο άνθρωπο να κάνει την δουλειά τους , αγόραζαν ότι παίχτη έβγαινε στην κυπριακή αγορά και φέρνοντας όποιο ξένο τους κατέβαινε , ξοδεύοντας αλόγιστα , θεωρώντας ότι η εξουσία θα έφερνε έσοδα στον εργολάβο πρόεδρο της Ομόνοιας και η τράπεζες και ιδιωτικές επιχειρήσεις θα επιχορηγούσαν τα πάντα λόγο της κατοχής της εξουσίας από το κόμμα. Στην ουσία υποθήκευα την Ομόνοια και όπως φάνηκε εκ των υστέρων και την κυπριακή οικονομία.
Όταν φάνηκαν τα πρώτα σημάδια στην Κυπριακή οικονομία, οι άνθρωποι της αστική οικονομίας που σε αυτούς στηρίχτηκε το ΑΚΕΛ στην διακυβέρνηση του , εγκαταλείπουν το καράβι και αφήνουν τον Χριστόφια και το ΑΚΕΛ να φορολογούν και να μειώνουν τους μισθούς στους εργαζόμενους ,που υποτίθεται αντιπροσώπευαν, και να αφήνουν άθικτο το μεγάλο κεφάλαιο , δίχως όμως να σταματήσουν την κατηφόρα , η οποία πήρε και την Ομόνοια , με τον εργολάβο να μην έχει πλέον δουλειές και με την Ομόνοια υποθηκευμένη με πολλά πολλά εκατομμύρια. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά αρχίζει ένας αγώνας από ανθρώπους που αγαπάνε το σωματείο και θέλουν με άλλες νοοτροπίες να το βγάλουν από το τέλμα ,αλλά δεν είναι κομματικοί ταγοί.
Ταυτόχρονα τα νέα παιδιά στις τάξης των φιλάθλων (τα δικά μας παιδιά) δεν είναι πλέον ούτε τα ιδεολογικά ταγμένα παιδιά ούτε τα κομματικά στελέχη ,ούτε τους ενδιαφέρει αυτό το κομμάτι που εμείς που όπως και να έχει φροντίσαμε να καταστρέψουμε. Τα σημερινά παιδιά κτυπημένα από την οικονομική κρίση και την ανεργία, απλά τρέφουν μια ανιδιοτελή αγάπη σε αυτό το σωματείο , στην ομάδα που υποστήριζαν ίσως οι γονείς τους και δεν τους ενδιαφέρει το κομματικό συμφέρω αν και οι πλείστοι κουβαλούν τις ιδεολογικές καταβολές των γονιών τους.
Το ΑΚΕΛ χάνοντας πλέον την εξουσία , αλλά χάνοντας και το λαϊκό του έρεισμα αλλά και το χρίσμα του Λαϊκού κόμματος , αφού κυβέρνησε για μια 5ετία δίχως να κάνει ούτε και μία τομή στα κοινωνικά δρώμενα αυτού του τόπου , αλλά αντίθετα ακολούθησε με πείσμα και με περισσότερο ζήλο την καπιταλιστική ταχτική που υποτίθεται αντιπολιτευόταν, βρίσκεται στο σημείο που προσπαθεί να βρει λύση να μην καταρρεύσει η Ομόνοια από τα πολλά χρέη , αλλά ταυτόχρονα δεν θέλει να χάσει και τον πλήρες έλεγχο του σωματείου που θεωρεί ότι η κατάρρευση του θα πάρει μαζί του και το κόμμα από την μια και από την άλλη μια ίσως ανάκαμψη του να συγκρατήσει και το κόμμα από την κατηφόρα. Δυστυχώς από ότι εκ των πραγμάτων φάνηκε έχουν στερέψει από ιδέες και φαντασία , και επαναφέρουν παλιά ξαναζεσταμένα φαγητά , εφαρμόζοντας τις γνωστές ξαναζεσταμένες συνταγές με τους ίδιους ανθρώπους και τις ίδιες ταχτικές του πλήρεις έλεγχου. Ο κόσμος τους έδωσε πίστωση χρόνου , αλλά από ότι φαίνεται είναι δύσκολο να ξεριζώσεις άτομα , νοοτροπίες και ταχτικές , που δεν αφήνουν ένα σωματείο να δουλέψει με σύγχρονο τρόπο, με νέες ιδέες και κύρια φαντασία. Για 4 χρόνια το προηγούμενο Δ.Σ αρνιόταν να κάνει νέα μέλη , να αλλάξει την τακτική , να κάνει διάλογο , ούτε καν E-mail απαντούσε, πολύδιαφήμιζε ότι μείωνε το χρέος , όλα για την οικονομική σωτηρία , αλλά η αλήθεια είναι ότι εξακολουθούσε να έχει ψηλό προϋπολογισμό αλλά δεν απόδιδε το ποδόσφαιρο που απόδιδα άλλες ομάδες με τον ίδιο προϋπολογισμό ίσως και μικρότερο, Δεν αξιοποιούσε τα δικά της παιδιά και έφερνε παίχτες αμφιβόλου αξίας με πολύ περισσότερα λεφτά από άλλες ομάδες που έφερναν πολύ φτηνότερους παίχτες αλλά μεγαλύτερης ποδοσφαιρικής αξίας. Το νέο Δ.Σ (στο όνομα νέο στην ουσία είναι το παλιό) αφού πρώτα κατασπάραξε κάθε νέα φωνή , μας είπε ότι ξεκινά νέο σχεδιασμό νέο project ότι τα δύσκολα οικονομικά χρόνια πέρασαν και ξεκινά η ανάκαμψη…. Αποτέλεσμα ; στα δύσκολα οικονομικά χρόνια η ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας ήταν καλύτερη , και η ομάδα δεν έμεινε ποτέ εκτός Ευρώπης ενώ κατά τα φαινόμενα φέτος θα μείνει . Η επιχείρηση εγγραφής νέων μελών δεν αποδίδει αφού ο κόσμος βαρέθηκε και δεν εμπιστεύεται πλέον , τα δύσκολα οικονομικά προβλήματα ξεπεράστηκαν όπως είπαν αλλά φέτος άρχισε προπώληση διαρκείας από τον Γενάρη και όχι τον Μάρτιο όπως στα δύσκολα οικονομικά χρόνια.
Και το πολυδιαφημισμένο project με την πρόσληψη Τεχνικού διευθυντή κατέληξε από εκεί που δεν δέχονταν αυτό το σύστημα, να δώσου τα κλειδιά σε ένα άνθρωπο όχι με μεγάλη πείρα όπως διαφήμιζαν να τον αφήσουν ανενόχλητο να κατασπαράξει την ομάδα , να διώξει τους μισούς παίχτες(της περσινής ομάδας ) και να φέρει τους μισούς από όσους έφερε ,πριν καν φέρει προπονητή , να φέρνει 3 παίχτες για μια θέση και να παίζει στην θέση αυτή παίχτης που αγοράστηκε για άλλη θέση , να δίνει τα νέα δικά μας παιδιά από εδώ και από εκεί και να μας φέρνει ξένους που δεν αποδίδουν , να οδηγεί την ομάδα πέρσι στον τελικό κυπέλλου με του μισούς ποδοσφαιριστές να γνωρίζουν ότι φεύγουν από την ομάδα ,( σύμφωνα με τις δηλώσεις του περσινού προπονητή).
Το ΑΚΕΛ ότι και να γίνει θα συνεχίσει να πληρώνει τις αδυναμίες των ανθρώπων του στην Ομόνοια, είναι ίσως αλήθεια ότι το ΑΚΕΛ δεν άφησε την ομάδα να καταστραφεί οικονομικά, αλλά μπορεί το χρήμα να είναι σημαντικό αλλά δεν αγοράζει και τα πάντα , όσα και αν ξόδεψαν δεν έφεραν ψήφους στο ΑΚΕΛ ,μάλλον έχασαν, και χωρίς να θέλω να γίνομαι Κασσάνδρα, σ το τέλος κάτω από την πίεση το κόμμα να υποχρεωθεί να αποτραβηχτεί , αλλά στη κατάσταση που είναι σήμερα η Ομόνοια ποιος θα αναλάβει ;
Δύσκολο το βλέπω ακόμα και άτομα που έδειξαν ενδιαφέρον στο παρελθόν να συνεχίζουν να ενδιαφέρονται . Η ομάδα χρειάζεται ολοκληρωτική αναδιοργάνωση σε όλα τα επίπεδα , κάτι που θέλει χρόνο και χρήμα , και με τα είδη μαζεμένα χρέη δεν περισσεύουν χρήματα για αυτή την προοπτική , συν του ότι ο κόσμος έδωσε είδη πολύ χρόνο και δεν νομίζω να αντέχει άλλο. Μετατροπή της ομάδας σε εταιρία δεν θεωρώ ότι θα έχει θεαματικά αποτελέσματα , ίσως και δύσκολα να βρει επενδυτές που να θέλουν να εμπλακούν . Ίσως η μετατροπή σε εταιρία λαϊκής βάσης να μαζέψει κάποιο κόσμο που να συνεισφέρει (από το υστέρημα του) αλλά δεν νομίζω αυτό να είναι αρκετό ούτε και θα φέρει το επιθυμητό μοντέλο διοίκησης και αναδιοργάνωσης.
Ο υποφαινόμενος , έτρεξε να γίνει μέλος της Ομόνοιας όταν η διοίκηση Μυλωνά έκανε κάποια ανοίγματα, συμμετείχε σε μια Γενική Συνέλευση , που την θεώρησα εντελώς αντιδεοντολογική , δεν υπήρχε περιθώριο συζήτησης και ανάλυσης . Στην Συνέχεια με την Διοίκηση Σεραφήμ , έστειλα μερικά E-mail με τις απόψεις μου , κανείς δεν μου απάντησε ποτέ , μέχρι και E-mail που παρακαλούσα να πληρώσω την συνδρομή μου ούτε σε αυτά απάντησε κανένας . ( Επί καιρό Μιλτιάδη Νεοφύτου ,που δεν ήμουν μέλος έπαιρνα τουλάχιστο απαντήσεις στα E-mail που έστελνα. Στην επόμενη Γενική Συνέλευση , η οποία απλά ανακοινώνεται δημόσια, δεν προσκαλούνται τα μέλη ή ενημερώνονται με κάποιο τρόπο, εγώ και πάλι με E-mail ζήτησα να έχω τα έγραφα της συνέλευσης , την οικονομική έκθεση , την έκθεση πεπραγμένων για να ενημερωθώ ,ούτως ώστε να πάω προετοιμασμένος στην Συνέλευση, (είναι παράλογη απαίτηση;) όπως θα φαντάζεστε καμιά απάντηση …
Η αρχή της Διαφάνειας και της Δημοκρατίας στην Ομόνοια εξαντλείται με την ανάγνωση την ώρα της συνέλευσης μιας μακροσκελής έκθεσης πεπραγμένων και μιας οικονομικής έκθεσης και εγκρίνεται χωρίς συζήτηση . Τι συζήτηση μπορεί να γίνει σε μια μακροσκελή έκθεση που απλά σου διαβάζεται ; μέχρι να ακούσεις το τέλος της έκθεσης ξέχασες την αρχή ή την μέση … Εμένα αυτή ήταν η εμπειρία μου , Δεν πήγα στην Συνέλευση φυσικά , και όταν μετά από 5 χρόνια επιτέλους αποφάσισαν να με πάρουν τηλέφωνο για να μου ζητήσουν να πληρώσω την συνδρομή μου , αρνήθηκα ….
( Δεν ξέρω αν διαγράφηκα ή όχι, αλλά τι σημασία έχει να είμαι μέλος οπουδήποτε αν δεν έχω μια ιδική μεταχείριση; Αν δεν ενημερώνομαι άμεσα; Αν δεν έχω λόγο ; Αν δεν μπορώ να πάω στη Γ. Συνέλευση ενημερωμένος και προετοιμασμένος ; Τι διαφορά έχω από τον κάθε ομονοιατη που δεν είναι μέλος.
Ανδρέας Χρίστου”
