Διαβάζοντας την συνέντευξη του Μιλτιάδη Νεοφύτου, στο Goal News, πολύ εύκολα θα διαπιστώσει ότι κάποια γεγονότα γεγονότα φωνάζουν από μακριά. Χρειάζεται απλά μια προσεκτική δεύτερη ανάγνωση… Στο σημερινό μας άρθρο, δεν θα επιδιώξουμε να δώσουμε απαντήσεις. Απλά να κινήσουμε λίγο περισσότερο τα νήματα της κριτικής σκέψης…
Το προφίλ του Μιλιτάδη Νεοφύτου μπορεί πολύ εύκολα να σκιαγραφηθεί μέσα από μερικές μονάχα λέξεις… Άνθρωπος σκληρός, πεισματάρης, εσωστρεφής, λάτρης της απόλυτης πειθαρχίας και αφοσίωσης. Απόλυτα προσηλωμένος σε θέματα οργάνωσης και λειτουργίας. Γενικά ένα άτομο της παλαιάς κοπής, που προσπάθησε απεγνωσμένα να βρει διεξόδους και ισορροπίες στην νέα εποχή.
Η επαγγελματική ενασχόληση του Μιλτιάδη Νεοφύτου, τον έφερε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στον δρόμο του Δημήτρη Χριστόφια. Γνωστή η ιστορία… Η οικογενειακή του προέλευση, αποτέλεσε για τον πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας, το καλύτερο διαβατήριο για το ποιόν του. Ταυτόχρονα εξασφάλισε στον Μιλτιάδη Νεοφύτου, μιαν έξωθεν καλή μαρτυρία για την εντιμότητα και την αφοσίωση του, τόσο προς τον ίδιο τον Χριστόφια όσο και προς το κίνημα της αριστεράς γενικότερα.
Αναπτύχθηκε λοιπόν μια ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα στους δύο άντρες. Και όπως γίνεται συχνά-πυκνά σε τέτοιες περιπτώσεις, σε κάποια φάση έπεσε στο τραπέζι και το ζήτημα της “στράτευσης’ του Μιλτιάδη στην υπηρεσία του κινήματος. Η αρχή έγινε με την είσοδο του το 2006 στα Διοικητικά της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, ως υπευθύνου για τις αθλητικές εγκαταστάσεις. Όποιον συνάδελφο του και να ρωτήσετε, για την δράση του στο ΔΣ, θα πάρετε την απάντηση ότι ήταν ουσιαστικά “αόρατος”. Το μόνο που έκανε ήταν να βοηθά από καιρού εις καιρόν οικονομικά το σωματείο.
Τι έγινε όμως το 2008 και βρέθηκε στο πηδάλιο του σωματείου; Η ΟΜΟΝΟΙΑ βρισκόταν μακριά από τους τίτλους για μια πενταετία. Η πίεση του κόσμου ήταν τεράστια. Η ομάδα είχε αδύναμο ρόστερ, οικονομικά θέματα και δυσοίωνο αγωνιστικά μέλλον. Την ίδια στιγμή ο Δημήτρης Χριστόφιας, διεκδικούσε την προεδρία της Δημοκρατίας με ισχυρές πιθανότητες υπέρ του… Το θέμα ΟΜΟΝΟΙΑ όμως παρέμενε ένα “αγκάθι”…
Ο Μιλτιάδης Νεοφύτου λοιπόν, εκμεταλλευόμενος την συγκυρία αυτή, ουσιαστικά μεθόδευσε την επιλογή του, ως προέδρου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Φρόντισε με τον Α ή τον Β τρόπο να υποδείξει ότι ήταν διαθέσιμος για το πηδάλιο του σωματείου. Να μην ξεχνούμε ότι ήδη για τις εκλογές της Άνοιξης του 2008 στην ΟΜΟΝΟΙΑ, υπήρχαν δύο ισχυρές προσωπικότητες έτοιμες να διεκδικήσουν την προεδρία του σωματείου. Αυτή του Νικ Νικολάου νυν εκπροσώπου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στην ΚΟΠ αλλά και αυτή του Χριστάκη Τζιοβάνη, νυν βουλευτή του ΑΚΕΛ. Και οι δύο όμως βρέθηκαν κάτω από τις προσταγές του Μιλτιάδη Νεοφύτου στο νεοεκλεγέν ΔΣ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Εύκολα θα διαπιστώσει κανείς μέσα από την συνέντευξη, ότι οι γνώσεις του Μιλτιάδη Νεοφύτου περί ποδοσφαίρου ήταν ελάχιστες. Το ζήτημα που προκύπτει λοιπόν, ήταν αφού ο ίδιος δεν ήταν “επαΐων” στο ποδόσφαιρο, γιατί επέλεξε να ηγηθεί της προσπάθειας για επιστροφή του σωματείου στις επιτυχίες; Ήταν ποδοσφαιρικοί οι λόγοι, ή κάτι άλλο υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού του;
Στα τεράστια ανοίγματα που έκανε το ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο, απαντούσε σχεδόν πάντα με πανομοιότυπο τρόπο. “Δικά μου λεφτά, ό,τι θέλω κάμνω“. Ουδέποτε επικαλέστηκε οτιδήποτε άλλο.
Φυσικά ο Μιλτιάδης Νεοφύτου αλλά και η ΟΜΟΝΟΙΑ, είχαν ακόμα μια τεράστια δοκιμασία να υπερπηδήσουν, πέρα από το να φτιάξουν μια ανταγωνιστική ομάδα και να κερδίσουν τίτλους. Και αυτό ήταν να βρουν τον τρόπο να τα βάλουν με το ποδοσφαιρικό κατεστημένο του τόπου, που κάθε άλλο παρά ευνοούσε την επιστροφή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στον δρόμο των επιτυχιών. Ο τότε πρόεδρος της ομάδας λοιπόν, αφού απαρνήθηκε να παίξει το παιχνίδι του παρασκηνίου, αποφάσισε ότι έπρεπε να φτιάξει μια ομάδα πολύ καλύτερη από το ΑΠΟΕΛ, για να κερδίζει τους εγχώριους τίτλους. Η τακτική του, του επέβαλλε, να παίρνει ότι καλύτερο υπήρχε στην Κυπριακή αγορά και να το συνδυάζει με καλούς ξένους ποδοσφαιριστές. Σύντομα όμως το budget του σωματείου, αναρριχήθηκε σε δισθεόρατα ύψη, η ευρωπαϊκή καταξίωση δεν ήλθε ποτέ και μοιραία η ΟΜΟΝΟΙΑ μπήκε στην “βάσανο” των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων.
Ταυτόχρονα, και σε επαγγελματικό επίπεδο ο Μιλτιάδης Νεοφύτου, άρχισε να βάλλεται από παντού… Η άρχουσα τάξη αλλά και ο ΔΗΣΥ τον έβαλαν στο στόχαστρο. Του κόλλησαν μάλιστα και το προσωνύμιο “Εθνικός Εργολάβος“. Ιδιαίτερα “Ο Φιλελεύθερος”, η εφημερίδα που επέλεξε ο ίδιος να δώσει την συνέντευξη του, ουκ ολίγες φορές χρησιμοποίησε πηχυαίους τίτλους σε πρωτοσέλιδα του, για να προαγάγει αυτήν την “εικόνα”. Την ίδια στιγμή, τα οικονομικά ανοίγματα της εταιρείας του ξεπερνούσαν κατά πολύ των χρημάτων που “επένδυσε” στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Και όπως ο ίδιος υποδεικνύει η πρωτοφανής οικονομική κρίση που έπληξε πρώτα και κύρια την οικοδομική βιομηχανία, αποτέλεσε το “κύκνειο άσμα” του.
Επιστρέφοντας ξανά στο κεφαλαιώδες ζήτημα της συνέντευξης στον Φιλελεύθερο, κάποιος θα πρέπει πρώτα και κύρια να διερωτηθεί, τι είναι αυτό που “έσπρωξε” τον Μιλτιάδη Νεοφύτου σε αυτό το βήμα. Γιατί όπως και ο ίδιος ο Ιάκωβος Κακουρής σημειώνει, ο πρώην πρόεδρος της ομάδας, ουδέποτε τόλμησε να βγει μπροστά, να υπερασπιστεί την ΟΜΟΝΟΙΑ εν’ όσο ήταν πρόεδρος. Απέφευγε τα μικρόφωνα όπως ο διάβολος το λιβάνι. Γιατί τώρα λοιπόν; Ενώ μάλιστα ο ίδιος κίνησε νομικές διαδικασίες σε βάρος του Δημήτρη Χριστόφια και η δίκη βρίσκεται σε εξέλιξη;
Γιατί ενώ δίνει ξεκάθαρες απαντήσεις σε καυτά ζητήματα που άπτονται των σχέσεων της ΟΜΟΝΟΙΑΣ με το ΑΚΕΛ, δεν μπαίνει στην διαδικασία να δώσει με λεπτομέρειες το “στίγμα” του για τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπισε ως πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, λόγω της πολεμικής που δέχτηκε το σωματείο από το ποδοσφαιρικό κατεστημένο και την δεξιά; Γιατί για παράδειγμα εμφανίζεται με απολογητικό ύφος για τα τεκταινόμενα στην Δερύνεια που οδήγησαν την ΟΜΟΝΟΙΑ σε εκτροχιασμό από τους αγωνιστικούς του στόχους; Δεν είχε άποψη για το διαιτητικό έγκλημα που έγινε; Δεν ωρυόταν για παράδειγμα, ότι νυν υπουργός καθοδηγούσε τον διαιτητή Χρήστο Ηλία, στο πως να μαρτυρήσει στην υπόθεση; Δεν ήρθε σε σφοδρή αντιπαράθεση μαζί του στο box 1, του ΓΣΠ;
Απλά ο Μιλτιάδη Νεοφύτου, άλλαξε στρατόπεδο. Πλέον υπηρετεί την ατζέντα άλλων… Και δυστυχώς, η ΟΜΟΝΟΙΑ βάλλεται από ένα πρώην πρόεδρο της, ο οποίος τάχατες είχε ορκιστεί να την υπερασπιστεί και να την υπηρετήσει.
Η υπόθεση “Μιλτιάδης Νεοφύτου” θα παραμείνει στην ατζέντα των πολιτικών εξελίξεων του τόπου για πολύ καιρό ακόμα. Μέχρι και την ολοκλήρωση των προεδρικών του 2018. Και αυτό γιατί αποτελεί συνειδητή επιλογή της Πινδάρου…
Και κάτι τελευταίο… Για τις σχέσεις ΑΚΕΛ και ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Είναι ανόητο να προσπαθούν στην Εζεκία Παπαϊωάννου να αρνηθούν το αυτονόητο. Θα ήταν πιο σωστό, να βγουν και να πουν την αλήθεια, όσο κι’ αν πονάει αυτή. Στο τέλος της ημέρας, εμπιστεύτηκαν και ανέδειξαν στην προεδρία της Δημοκρατίας κοτζάμ προέδρους, που τους την έφεραν με την πρώτη ευκαιρία… Γιατί να μην αποδεχτούν μια “ατυχέστατη επιλογή” και στον προεδρικό θώκο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ;
Και κάτι τελευταίο… Για όσους αρνούνται να κατανοήσουν τις πραγματικότητες. Το ποδόσφαιρο στην Κύπρο είναι κομματικοποιημένο εδώ και δεκαετίες. Έστω και αν ο λαός όλο και περισσότερο αποστασιοποιείται από την πολιτική, οι πολιτικοί θεωρούν το ποδόσφαιρο ως ένα ιδανικό ‘μέσο’ να περάσουν τις απόψεις τους στο λαό. Άρα τα παιχνίδια εξουσίας, περνούν πρώτα και κύρια μέσα από το πιο λαοφιλές άθλημα. Γιατί απλά, κάποιοι θεωρούν, ότι για ένα σημαντικό κομμάτι του κόσμου, οι ποδοσφαιρικοί λόγοι αποτελούν πιο σημαντικό κίνητρο για να πάνε να ψηφίσουν, παρά οι πολιτικοί…
