Ήταν 4 Ιουνίου του 1948 που γεννήθηκε μια μεγάλη ιδέα.
Μια ιδέα που σκοπό είχε να ενώσει όλες τις προοδευτικές δυνάμεις ενάντια στον μαύρο φασισμό. Σε ένα μαύρο φασισμό που ήθελε τους προοδευτικούς ανθρώπους του τόπου να υπογράψουν την υποταγή τους σε αυτούς. Να απαρνηθούν τις ρίζες και τα ιδανικά τους. Να γίνουν υποχείριο των δεξιών και ακροδεξιών δυνάμεων.
Η άρνηση αυτής τους της πράξης γέννησε το αίσθημα της δημιουργίας ενός καινούργιου τρόπου ζωής, πιό δίκαιου και κοντά στα δικά τους μέτρα. Η ανάγκη έστρεψε τους πρωτεργάτες να δημιουργήσουν μια νέα ομάδα που θα αντιπαλέψει τα σάπια κατεστημένα και όποιον ήθελε να φέρει κακό στο ποδόσφαιρο και στην κοινωνία ευρύτερα.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ γεννήθηκε ως τέκνον της ανάγκης και της ελπίδας, έχοντας για φάρο της, αγωνιστές και προοδευτικούς ανθρώπους που ήθελαν την δική τους προσωπική ταυτότητα. Κάτι που μερικοί πλήρωσαν με το αίμα τους, αλλά δεν δίστασαν να το κάνουν πράξη απέναντι στους τότε διώκτες τους.
70 χρόνια μετά και νιώθουμε περηφάνια, βλέποντας πως οι κόποι και οι θυσίες των τότε ανθρώπων που δημιούργησαν την ομάδα μας, δεν πήγαν χαμένοι.
70 χρόνια ιστορίας, με μεγαλεία, με τίτλους και με τον κόσμο της που όλο και μεγαλώνει και που πάντα θα βρίσκεται κοντά της.
70 χρόνια, γεμάτα αγάπη, αφοσίωση και λατρεία για αυτή την ομάδα.
70 χρόνια ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Τώρα που η ΟΜΟΝΟΙΑ περνάει άσχημους καιρούς, είναι η στιγμή όλοι μαζί να την σηκώσουμε ψηλά. Δεν λύγισαν οι πρωτεργάτες στα πρώτα χρόνια ίδρυσης της, δεν θα λυγίσουμε ούτε εμείς τώρα.
Το οφείλουμε στον Λυμπουρή, στον Αβραμίδη, στον Τσιαλή, στον Καρυόλου, στον Σκαλιώτη, στον Καραγιάννη, στον Χαμπή και σε πολλούς άλλους που ίδρυσαν αυτή την ομάδα. Να δούμε την ΟΜΟΝΟΙΑ να μεγαλουργεί και πάλι.
70 χρονών η ΟΜΟΝΟΙΑ, η πρώτη αγάπη του κάθε ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ.
Χρόνια Πολλά ΟΜΟΝΟΙΑ!
Αν μου εθκιούσαν την επιλογήν να ξαναζήσω,
πάλε ΟΜΟΝΟΙΑ θα φώναζα, ώσπου να ξεψυσχιήσω.
