Αν ήσουν ζωγράφος και ήθελες να διαλέξεις μοντέλο για να βγάλεις τα επόμενα προς το “ζην” θα διαλεγες το ωραίο, το όμορφο και “πιασάρικο”, δεν πας να κάνεις ζωγραφιά με το χείριστο ρε αδερφέ!
Θα διαβάζεις τώρα και θα λες πως έχω ήδη κατατάξει τον κύριο που αναφέρω στο τίτλο σε αυτό το γκρουπ ποδοσφαιριστών, άλλα έλα που ακόμα και αυτό το συμπεραίνεις γρήγορα. Έτσι εμαθες άλλωστε. Τα τελευταία πολλά χρόνια πέρασαν από την ομάδα μας παλτά καλοπακεταρισμένα σε φορτηγά που ακόμα ένα δεν θα σε εμποδιζε στο να σκεφτείς αυτό αμέσως.
Δεν θα πω πολλά λόγια απλά θα κρατηθώ στα όσα είδα και έζησα, στα τελευταία 10 με 15 λεπτά του αγώνα μας με την ΑΕΖ. Μπήκε μέσα ο κύριος, έχασε μια ευκαιρία με διαγώνιο σουτ, λιγα λεπτά αργότερα και ενώ ήδη βρισκόμασταν 2-3 πίσω στο σκορ, ένα σουτ του έξω από την περιοχή καταλήγει στο οριζόντιο δοκάρι.
Και εκεί που λες πως όλα τέλιωσαν, με μια κίνηση, σαν τέτοιες που όταν ήσουν μικρός τις έκανες και παινευόσουν, ξεκινώντας από τα πλάγια, να την κόβεις με το ένα πόδι και να τελιώνεις με το άλλο. Και αν δεν φαινόταν ο μικρός ομαδικός σε παρόμοια φάση πιο μετά και το τέλιωνε από μόνος, θα μιλούσαμε για το τέλειο, την ανατροπή. Άσε που ήδη τα πρώτα “γρήγορα” συμπεράσματα από το παιχνίδι με την ΑΕΛ μόνο κάτι παιδάκια που μόλις βαρέθηκαν το καινούργιο, καλοπληρωμένο, από τους γονιούς, παιχνίδι λένε τέτοια. Παίξε ακόμα λίγο Κωστάκη, στο πλήρωσα ακριβά λέμε…
Μπορεί να βγω λάθος, προσωπική εκτίμηση κάνω, άλλωστε και αυτές δεν τις χρεώνουν ακόμα, αλλά θα τολμήσω να πω, πώς αν αυτή η ζωγραφιά δεν πληρώνει τον ζωγράφο τώρα, ίσως πάρει μεγάλη αξία στο μέλλον.
Και αν ισχύουν τα όσα ακούστηκαν πως η τιμή της είναι στις 400 χιλιαδες καλά κάνει ο κ. Παπασταύρου να φυλάει ένα 50ρικο με το τέλος κάθε βδομάδας σε ένα συρταράκι να την αγοράσει. Λίγο ρίσκο το χρειάζεσαι σε κάθε business…ακόμα και στα πορτραίτα…
Πάνος Δημητρίου
