Όταν αναλάμβανε ο Κώστας Καϊάφας το τιμόνι της τεχνικής ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, ήξερε πολύ καλά ότι είχε ένα βουνό να ανεβεί. Παρόλο που αρκετοί του τόνιζαν ότι το σωματείο διερχόταν από μια πολύ δύσκολη οικονομική συγκυρία και θα ήταν δύσκολο να ανταποκριθεί, ο ίδιος αποζήτησε την θέση του προπονητή με περισσό ζήλο. Όταν ακόμα και φίλοι και γνωστοί του έλεγαν πως ‘δεν ήρθε ακόμα η ώρα του’.
Γνώριζε πολύ καλά ότι οι εμπειρίες του στο χώρο της προπονητικής ήταν περιορισμένες. Γνώριζε ακόμα περισσότερο ότι στο προπονητικό του τιμ, δεν είχε τον άνθρωπο που θα του μετέφερε την γνώση και την σοφία μιας μακράς προπονητικής διαδρομής.
Από την πρώτη στιγμή, ο Καϊάφας, προέβαλε τα δικά του ατού, για να πείσει τον κόσμο ότι αποτελούσε την ιδανική επιλογή για τον πάγκο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Γέννημα-θρέμμα Ομονοιάτης, με ένα βαρύ επίθετο στις τάξεις του σωματείου, μπορούσε να ισχυριστεί όσο κανένας άλλος την γνώση, για το τι εστί ΟΜΟΝΟΙΑ και πρωταθλητισμός. Το γεγονός ότι είχε να διαχειριστεί ένα μικρότερο budget δεν ήταν πρόβλημα. Ο κόσμος, στην πλειοψηφία του, είχε αποδεχτεί την μεταβατική περίοδο που διερχόταν το σωματείο, ενώ όλες οι ανταγωνιστικές ομάδες (πλην του ΑΠΟΕΛ), είχαν προϋπολογισμό κοντά σε αυτό της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Το πρώτο λοιπόν που έκανε ο Καϊάφας, ήταν να αλλάξει την ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια αλλά και να συσπειρώσει τον κόσμο γύρω από το σωματείο την Άνοιξη του 2014. Η ομάδα βγήκε στην Ευρώπη και έφθασε στο πολύ κοντά στο θαύμα περισσότερο από κάθε άλλη φορά (είσοδο σε Ευρωπαϊκούς ομίλους) στον αγώνα με την Δυναμό Μόσχας.
Κάπου εκεί και μετά τα συμβάντα στον αγώνα με την Δυναμό, άρχισαν να παρουσιάζονται και τα πρώτα προβλήματα. Την τιμωρία του από την ΟΥΕΦΑ με 3 αγωνιστικές για ανάρμοστη συμπεριφορά, ακολούθησαν και μια σειρά από άλλα γεγονότα, που αποδείκνυαν ότι στον πάγκο ο Καϊάφας, λόγω του εκρηκτικού του χαρακτήρα, δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Η αυτοκυριαρχία χανόταν συχνά και μαζί το καθαρό μυαλό, που χρειάζεται ένας προπονητής για να διαβάσει σωστά ένα παιχνίδι. Ήρθαν και κάποιες διαιτησίες που καθόρισαν αποτελέσματα και οι εντάσεις μαζί με την πίεση αυξάνονταν όλο και περισσότερο.
Η άρνηση του Καϊάφα να λειτουργήσει με ένα Τεχνικό Διευθυντή στο πλευρό του, κόστισε στον ίδιο και την ομάδα. Αφ’ ενός του φόρτωσε όλη την πίεση για την επιλογή ποδοσφαιριστών και αφ’ εταίρου ανέδειξε την αδυναμία του ιδίου και του τιμ του να κάνουν σωστό scouting. H ΟΜΟΝΟΙΑ έκανε ξανά αρκετές μεταγραφές. Aρκετοί παίχτες έφυγαν και άλλοι τόσοι ήρθαν. Ο ίδιος δεν αποδέχτηκε τον Ρέι Κλάρκ με αποτέλεσμα πέρα από τον Κιρμ, να μην έρθει άλλος ποδοσφαιριστής προϊόν scouting. H OMONOIA, περιορίστηκε ξανά σε επιλογές από την Κυπριακή αγορά, προτάσεις μέσω μάνατζερ και μέσω γνωστών και φίλων.
Η αποτυχία του μεταγραφικού σχεδιασμού το φετινό καλοκαίρι, αύξησε περισσότερο την πίεση στον προπονητή. Οι τρεις κύριες μεταγραφές του καλοκαιριού (Μεντί, Πέρεζ και Εζέ) απέτυχαν. Μαζί καταρρακώθηκε και το κύρος του προπονητή, που ανέλαβε την ευθύνη για την υλοποίηση του πλάνου. Ο αποκλεισμός από την Μπρόντμπι στο ΓΣΠ, αποτέλεσε το μεγαλύτερο πλήγμα στην πορεία του Καϊάφα ως προπονητή στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Σε ένα παιχνίδι, όπου φάνηκε ξεκάθαρα ότι οι επιλογές του καλοκαιριού δεν μπορούσαν να βοηθήσουν την ομάδα, ενώ η απειρία του στον πάγκο, αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα για την σωστή διαχείριση του αγώνα. Σαν κερασάκι στην τούρτα ήρθε και η τιμωρία των 5 αγωνιστικών (αποκλεισμός από Ευρωπαϊκούς αγώνες) για ανάρμοστη συμπεριφορά.
Ο Καϊάφας ήταν έναν προπονητής που έπαιρνε τεράστια ρίσκα. Δεν δίσταζε να τοποθετήσει ποδοσφαιριστές σε αρκετές θέσεις (πχ ο Ράμος μαζί του αγωνίστηκε δεξί και αριστερό μπακ, δεξί και αριστερό εξτρέμ και επιτελικός μέσος). Αυτό συχνά βοηθούσε την ομάδα, αρκετές άλλες φορές όμως, δημιουργούσε τεράστια προβλήματα στην λειτουργία της. Ταυτόχρονα έδωσε ευκαιρίες σε αρκετούς νεαρούς, οι οποίοι έκαναν άλματα στην καριέρα τους (ιδιαίτερα οι Οικονομίδης και Παναγή).
Η ΟΜΟΝΟΙΑ, στην φετινή περίοδο, παρουσίασε μια πολύ προβληματική εικόνα. Οι μαζεμένες μεταγραφές στο τέλος Αυγούστου, μπέρδεψαν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Η ομάδα τακτικά χώλαινε, έδειξε σοβαρές αδυναμίες στην κυκλοφορία της μπάλας και βασιζόταν σχεδόν ολοκληρωτικά σε ατομικές ενέργειες ποδοσφαιριστών. Κανένας δεν μπορεί να ξέρει αν οι σχέσεις μεταξύ Καϊάφα και ποδοσφαιριστών διαταράχθηκαν. Αυτά, αποτελούν μυστικά των προπονητικών κέντρων. Οι φήμες όμως που κυκλοφόρησαν, ιδιαίτερα μετά τον αποκλεισμό του Κιρμ στον αγώνα με την Μπρόντμπι αλλά και την φυγή του Ποτέ, έχυσαν και άλλο λάδι στην φωτιά. Το σίγουρο είναι ότι η λάμψη χάθηκε από τα μάτια των ποδοσφαιριστών και αυτό ήταν εμφανές στα τελευταία παιχνίδια της ομάδας.
Στο τέλος-τέλος είχαμε και τις συγκρούσεις με τα ΜΜΕ. Μετά ιδιαίτερα τον άδοξα Ευρωπαϊκό αποκλεισμό, αλλά και τις άχρωμες εμφανίσεις της ομάδας στο κυπριακό πρωτάθλημα. η πίεση από τον τύπο μεγάλωνε. Ο Καϊάφας απέτυχε να διαχειριστεί την κατάσταση. Επέλεξε την μετωπική σύγκρουση, ενώ από τον περίγυρο του οι μέθοδοι αντίδρασης ήταν ατυχείς, αχρείαστες και επιζήμιες. Η ανασφάλεια που ένοιωθε ήταν εμφανής…
Η εμφάνιση κόντρα στην ΑΕΚ Λάρνακας, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Και έβαλε πρόωρο τέλος στην συνεργασία του προπονητή Καϊάφα με την ΟΜΟΝΟΙΑ. Η ηλεκτρική καρέκλα στον πάγκο του σωματείου περιμένει τον επόμενο κάτοχο της…
Τι μένει από αυτή την περιπέτεια για τον ίδιο… Σίγουρα τεράστια εμπειρία, στον πάγκο αυτής της τεράστιας ομάδας με τις τόσες ιδιαιτερότητες. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη κληρονομιά. Από εκεί και πέρα, στο χέρι του είναι να βελτιωθεί ο ίδιος εκεί που θεωρεί ότι έχει αδυναμίες. Να βελτιώσει την προπονητική του ομάδα. Και να χαλιναγωγήσει τα ανθρώπινα του πάθη, που συχνά δεν του επέτρεψαν να λειτουργήσει όπως ο ίδιος ήθελε. Στο τέλος τέλος και μια τεράστια πίκρα από ένα σφύριγμα που δεν ήρθε… Από τον Τούντορ, στο ματς με την Δυναμό Μόσχας. Ένα σφύριγμα που θα άλλαζε την προπονητική του καριέρα αλλά και την ροή των πραγμάτων στην ΟΜΟΝΟΙΑ.
Σε γενικές γραμμές, ο προπονητής Καϊάφας, στηρίχθηκε όσο λίγοι προπονητές στον πάγκο του σωματείου. Πολλοί είδαν στο πρόσωπο του, ένα νέο άνθρωπο, με θέληση, δύναμη και πίστη, να πάρει τα πράγματα μπροστά. Χτες όταν έγινε γνωστή η παραίτηση του, πολύ λίγοι παραξενεύτηκαν. Το γεγονός αντιμετωπίστηκε ως μια φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων και αυτό ουσιαστικά τα λέει όλα.
Στο ποδόσφαιρο, τα πάντα έχουν αλλάξει. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε στην ΟΜΟΝΟΙΑ, τόσο το καλύτερο. Ο επαγγελματισμός σε όλους τους τομείς δράσης του σωματείου, πρέπει να πάρει την θέση του ρομαντισμού, του ιδεαλισμού και της νοσταλγίας του ένδοξου παρελθόντος. Και επιτέλους να μάθουμε να συζητούμε για να βρούμε λύσεις, παρά να αφορίζουμε, να απειλούμε, να αλληλοσφαζόμαστε και να κάνουμε τα ίδια λάθη ξανά και ξανά. Ποδοσφαιρικοί Μεσσίες δεν υπάρχουν… Υπάρχει μόνο δουλειά, εξέλιξη, καινοτομία και προγραμματισμός.
