Το ότι την φετινή χρονιά τα περιμέναμε όλα από τον Ματ Ντάρμπισιρ και από ένα σημείο και μετά (στην μετά ρόμβου εποχή) από τον Δημήτρη Χριστοφή, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός.
Αυτό έγινε περίπου και χτες στο παιχνίδι με την ΑΕΛ στο ΓΣΠ. Ένας κεραυνός του Τζίμη στο τέλος του ημιχρόνου και ένα υποδειγματικό τελείωμα από τον Ματ, μετά από αδράνεια του Μιτρέα, έγειραν την πλάστιγγα υπέρ της ομάδας μας και μας έδωσαν τους τρεις βαθμούς.
Αν μη τι άλλο, θα υπάρχει ενδιαφέρον και στο δεύτερο μισό των playoffs για την ομάδα μας, αφού με ενδεχόμενη ήττα χτες, θα το “κλείναμε το μαγαζί” για φέτος.
Για το χτεσινό παιχνίδι, δεν μπορούν να λεχθούν πολλά πράγματα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ είχε ξανά τεράστια προβλήματα στον άξονα, με τον Μπρέβελτ να κάνει ένα ακόμα πολύ κακό παιχνίδι και τον Τουρέ να δείχνει φανερά επηρεασμένος από την αποχή του από τα παιχνίδια. Ξανά δεν μπορέσαμε να κρατήσουμε μπάλα, ξανά δεν μπορούσαμε να επιτεθούμε με πλάνο και μοιραία (ξανά) κυλήσαμε στην μετριότητα.
Το άλλο μεγάλο ζήτημα, είναι ότι επιθετικά είμαστε μονοδιάστατοι. Η αριστερή μας πλευρά ήταν “κλινικά νεκρή”, με τον καημένο το τον Αζίζ, να ταλαιπωρείτε αφάνταστα στα λεπτά που αγωνίστηκε. Είναι πραγματικά για να διερωτάται κανείς, πως αξιολογήθηκε αυτό το παιδί, όσον αφορά την ετοιμότητα του να προσφέρει άμεσα στην ομάδα. Μπορεί στο μέλλον να αποδώσει καρπούς η επένδυση αυτή, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να προσφέρει άμεσα, πόσον μάλλον σε παιχνίδια playoffs.
Θα ήταν παράληψη να μην αναφερθούμε και στους τραυματισμούς. Ξεμείναμε ξανά από στόπερ και το μόνο ενθαρρυντικό είναι ότι ο Φάνος Κατελάρης έδειξε και χτες ότι του ταιριάζει πολύ καλύτερα η θέση αυτή, παρά η παρουσία του στον άξονα, ως ανασταλτικός μέσος.
Σίγουρα, δεν μπορούμε να κρατήσουμε κάτι περισσότερο από το χτεσινό παιχνίδι πέρα από τους βαθμούς της νίκης και το ωραίο γκολ του Χριστοφή.
Και κάτι ως καταληκτικό σχόλιο… Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο Πάμπος Χριστοδούλου, θα κάνει σαρωτικές αλλαγές το ερχόμενο καλοκαίρι. Πάλι καλά που υπάρχει ο Ματ και ο Τζίμης για να ξεκινήσει από κάπου…
