Από τον μήνα Φεβρουάριο, από τον χειμώνα, η Ομόνοια εκτός Κυπέλλου μ’ ένα απρόσμενο και πρόωρο αποκλεισμό στη φάση των «16» και με περιορισμένες πιθανότητες εξόδου στην Ευρώπη μέσω πρωταθλήματος. Και δεν εξαρτάται από την ίδια αλλά από τρίτους, εφόσον καταφέρει να τερματίσει στην 4η θέση. Όπως είναι τα βαθμολογικά δεδομένα φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο.
Άλλη μια σεζόν η Ομόνοια οδηγείται σε μονοπάτια που δεν αρμόζουν στην Ιστορία της. Βρίσκεται προ του φάσματος να μείνει εκτός ευρωπαϊκών Κυπέλλων για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν. Καταστροφή και πάλι καταστροφή. Από κάθε άποψη. Σε μια περίοδο που το σωματείο ψάχνεται και δεν έχει οικονομικούς πόρους, το ένα χτύπημα μετά το άλλο. Κι άντε να βγάλεις την σεζόν.
Σε εφιάλτη εξελίσσεται και η τρέχουσα περίοδος, άλλη μια από τις πολλές των τελευταίων χρόνων. Είναι ξεκάθαρο πως, όσο το οικονομικό ταλανίζει τον σύλλογο αυτός δεν μπορεί να βρει διέξοδο. Και οδηγούμαστε στο συμπέρασμα, αυτό που απαιτεί η πλειοψηφία του κόσμου της Ομόνοιας: αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας του σωματείου. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ας το αντιληφθούν όλοι και οι πιο στενόμυαλοι. Πού πάμε; Που οδηγούμαστε;
Το Σάββατο είναι ορισμένη Έκτακτη Γενική Συνέλευση. Να μια ευκαιρία να ληφθούν αποφάσεις, να χαραχθεί η πορεία προς υλοποίηση αλλαγής του τρόπου λειτουργίας του σωματείου. Με αυτό τον τρόπο στην Γενική Συνέλευση του Ιουνίου, που θα είναι και εκλογική, τα μέλη να πάνε προετοιμασμένα για το αύριο και όχι να συζητούν εκεί τι θα πρέπει να γίνει. Επιβάλλεται να προετοιμαστεί το έδαφος από τώρα. Άνθρωποι με όραμα, γνώσεις, θέληση για να συνεισφέρουν, υπάρχουν. Ας αξιοποιηθούν με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
