Δεν μπορούσαμε να βρούμε καλύτερο τίτλο από το απόσπασμα του τραγουδιού του Σωκράτη Μάλαμα για να παρουσιάσουμε το τι συνέβει χθες στο ΓΣΠ. Μία ΟΜΟΝΟΙΑ βγαλμένη από ένδοξες στιγμές του μακρινού παρελθόντος υπόταξε μία πολύ πιο έτοιμη και δεμένη ομάδα που διεκδικεί πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια αλλά και με πολύ καλές παρουσίες στην Ευρώπη.
Το χθεσινό ντέρμπι κόντρα στον Απόλλωνα ήταν πραγματικά ακατάλληλο για καρδιακούς και η αλήθεια να λέγεται η ΟΜΟΝΟΙΑ πάει αρκετός καιρός να μας δημιουργήσει αυτό το αίσθημα στην κερκίδα. Υπήρξαν στιγμές στο ντέρμπι που το ματς έπαιρνε κυριολεκτικά φωτιά με τη μπάλα να αλλάζει περιοχή ανάμεσα σε μερικά δευτερόλεπτα. Ταχύτατες επιθέσεις η ΟΜΟΝΟΙΑ μπροστά, ταχύτατες και οι αντεπιθέσεις του Απόλλωνα.
Θα ήταν τουλάχιστον αφέλεια να πούμε πως η ΟΜΟΝΟΙΑ έκανε το τέλειο παιχνίδι καθώς υπήρξαν αδυναμίες κτυπητές σε ορισμένα σημεία που ο Απόλλωνας τις εντόπιζε αμέσως. Όμως η φετινή ΟΜΟΝΟΙΑ έχει αυτό το κάτι. Έχει μέταλλο, ποιότητα αλλά κυρίως κίνητρο… Αυτά τα τρία στοιχεία, απόρροια των επιλογών της ομάδας προγραμματισμού αλλά και του Μπεργκ δίνουν στην ομάδα εξαιρετική προοπτική.
Αν είναι να χωρίσουμε το παιχνίδι σε κομμάτια, το χωρίζουμε σε τρία. Το Α’ Ημίχρονο, το άλλο από το 45 μέχρι το γκολ και το τελευταίο από το γκολ μέχρι τη λήξη.
Στο Α’ Ημίχρονο, η ΟΜΟΝΟΙΑ έδειξε να προσπαθεί να πάρει τον έλεγχο στα χέρια της με κατοχή, όμως κάποια εύκολα λάθη σε πάσες αλλά και οι μέτριες επιστροφές από τις επιθέσεις μας, έδωσαν στον Απόλλωνα πάτημα για να κάνει ρήγματα με αντεπιθέσεις με αποτέλεσμα να κινδυνεύσουμε σε 2-3 φάσεις. Μοιρασμένες φάσεις, μοιρασμένη κατοχή δίκαιο και το ισόπαλο αποτέλεσμα στο ημίχρονο.
Έπειτα η ΟΜΟΝΟΙΑ με ψυχραιμία και χαρακτήρα έφτασε σε ένα υπερπολύτιμο γκολ. Ο Απόλλωνας έσπασε και η ΟΜΟΝΟΙΑ έκανε 2 κλασσικές για το τελειώσει όμως στάθηκε άτυχη, ιδιαίτερα στην προβολή του Ματ που δεν θα το έχανε ποτέ ξανά αυτό.
Το δεύτερο γκολ δεν ήρθε, ο Απόλλωνας ως έμπειρη ομάδα, αναδιπλώθηκε μέσα σε 10 λεπτά και έριξε το βάρος μπροστά. Η ΟΜΟΝΟΙΑ έβγαλε φανερά κούραση. Τα φτερά ξεκίνησαν να παραπαίουν, ενώ ο εξαιρετικός Τιάγκο έμενε επίσης από δυνάμεις. Χαρακτήρα ξανά λοιπόν έδειξε η ΟΜΟΝΟΙΑ που αν και ταμπουρώθηκε εν μέρει εντούτοις κράτησε τον αντίπαλο μακριά από την εστία, ενώ ο Ουζόχο ήταν υπερπολύτιμος άλλη μία φορά.
Η ομάδα άντεξε και πολύ επαγγλεματικά πήρε ένα τρίποντο το τρίτο σε 4 αγώνες…
Για το τέλος αφήσαμε το καλύτερο… Τον ΛΑΟ!!! Θέλω τρόπαιο, θέλω τρόπαιο και η τρίχα κάγκελλο. Σε όλες τις φάσεις ήταν μέσα ο ΛΑΟΣ. Πραγματικά μετά από πολύ καίρο νιώσαμε πως τόσο σε φάσεις άμυνας αλλά και επίθεσης υπήρχε δίπλα στους παίκτες και ο νοητός αλλά πάντα εκκωφαντικός 12ος παίκτης
