Η συνέντευξη με τον Νούνο Ασίς, δεν είναι μια απλή διαδικασία. Όταν μιλάς με ένα ποδοσφαιριστή που ¨έφαγε¨ τα γήπεδα με το κουταλάκι, πρέπει να είσαι διπλά και τριπλά προσεκτικός. Ο ίδιος όμως έκανε πολύ εύκολα τα πράγματα. Άνοιξε την καρδιά του και μας μίλησε για τα πάντα. Με τον ενθουσιασμό ενός παιδιού που αγαπά το ποδόσφαιρο αλλά και την ωριμότητα ενός άνδρα που κουβαλά ένα τσουβάλι από ποδοσφαιρικές εμπειρίες και μια τεράστια καριέρα. Ξεκινήσαμε από το καλοκαίρι του 2012 για να καταλήξουμε στα όσα συνέβηκαν πριν μερικές εβδομάδες… Ας ξετυλίξουμε μαζί σιγά-σιγά τον μίτο της ιστορίας του Νούνο Ασίς στην Κύπρο και την ΟΜΟΝΟΙΑ… Πιο κάτω το πρώτο μέρος της συνέντευξης (από την ένταξη του στο τριφύλλι μέχρι τα παιχνίδια με την Δυναμό Μόσχας)…
Ερώτηση: Ξεκινάμε από το καλοκαίρι του 2012. Ξέρουμε πολύ καλά ότι ο Νεόφυτος Λάρκου σε ήθελε πάρα πολύ και περίμενε την απάντηση σου για περίπου ένα μήνα. Ο Λάρκου πίστευε έντονα ότι θα έκανες την διαφορά στην ομάδα. Τι ήταν αυτό που σε επηρέασε να πάρεις την απόφαση να έρθεις τελικά στην ΟΜΟΝΟΙΑ;
Δεν ήταν εύκολη απόφαση. Ήμουν στην Πορτογαλία και μου προσφέρθηκε ένας χρόνος συμβόλαιο από την ΟΜΟΝΟΙΑ. Μίλησα με τον μάνατζερ μου και ήξερε πως δεν ήταν εύκολη απόφαση να μετακινήσω την οικογένειά μου σε άλλη χώρα. Ο Μπρούνο Αγκουιάρ με έπαιρνε καθημερινά τηλέφωνο και με πίεζε να έρθω. Η αλήθεια είναι πως την χρονιά που ήρθε ο Αγκουιάρ στην ΟΜΟΝΟΙΑ με ήθελαν ξανά. Όμως δεν μου έγινε κάποια προσφορά διότι είχε κλείσει το ρόστερ. Μετά όμως από ένα χρόνο προσπάθησε πολύ να ο Μπρούνο να με φέρει. Όταν μου τηλεφωνούσε μου έλεγε πολλά πράγματα για την Κύπρο και την ΟΜΟΝΟΙΑ. Έτσι έκλεισα όλες τις εκκρεμότητες με την Guimaraes και λόγω του Μπρούνο ήρθα. Για δύο μήνες περίπου ο Μπρούνο μου έλεγε ότι μόλις κλείσει η σεζόν στην Πορτογαλία, να έρθω Κύπρο.
Ερώτηση: Εσύ γνώριζες ότι ο Λάρκου σε ήθελε πολύ;
Ναι, μάλιστα 2-3 βδομάδες πριν μίλησα απευθείας μαζί του στο τηλέφωνο και ενώ ο ίδιος πίστευε πως πολύ δύσκολα θα ερχόμουν Κύπρο, εγώ του είπα ότι μόλις κλείσω με την ομάδα μου στην Πορτογαλία, θα έρθω! Η διαφορά στο συμβόλαιο που μου προσφέρθηκε δεν ήταν μεγάλη και έτσι το μόνο που εκκρεμούσε ήταν απλά η ολοκλήρωση των υποχρεώσεων με την Guimaraes. Μετά λοιπόν από λίγο καιρό ήρθα Κύπρο!
Με το που ήρθες Κύπρο, έφυγες για προετοιμασία με την ΟΜΟΝΟΙΑ και το πρώτο σου παιχνίδι ήταν αυτό με τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι. Τι θυμάσαι από τον αγώνα;
Ήταν δύσκολο παιχνίδι! Δεν ήταν όμως κακό. Πήραμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα (0-0). Το δικό μου παιχνίδι δεν ήταν καλό. Ήρθα πολύ αργά στην προετοιμασία. Έκανα δύο μήνες διακοπές και για μένα χωρίς καλή προετοιμασία δεν ήταν εύκολο να έχω από την αρχή, καλή παρουσία στο γήπεδο. Γενικά τον πρώτο μήνα δεν ήμουν καλός, αφού ήμουν αρκετά πίσω σε φυσική κατάσταση. Μετά από 2 μήνες ξεκίνησα να παίζω καλά.
Ερώτηση: Η ρεβάνς με τον Ερυθρό Αστέρα στο ΓΣΠ ήταν ένα παιχνίδι κλειδί για την ΟΜΟΝΟΙΑ και αποκλειστήκαμε στα πέναλτι. Θυμάσαι εκείνο το παιχνίδι;
Ναι το θυμάμαι! Είχαμε φανταστική ομάδα την πρώτη χρονιά. Ξεκινήσαμε με Ανόρθωση και για όλη τη χρονιά σχεδόν ήμασταν αήττητοι. Δεν ήταν όμως τα αποτελέσματα μόνο, αλλά και το γεγονός ότι παίζαμε φανταστικό ποδόσφαιρο και ο κόσμος ήταν πολύ ικανοποιημένος. Στο τέλος της χρονιάς, ακόμη και αν δεν κερδίσαμε τίτλο, εντούτοις ο κόσμος ήταν χαρούμενος με την ομάδα. Πιστεύω ότι οι φίλαθλοι στην Κύπρο, αλλά κυρίως οι οπαδοί της ΟΜΟΝΟΙΑΣ λατρεύουν να πηγαίνουν στο γήπεδο και να απολαμβάνουν το παιχνίδι. Και το παιχνίδι με τον Ερυθρό Αστέρα στο ΓΣΠ το θυμάμαι. Ήταν δύσκολο παιχνίδι. Σταθήκαμε για άλλη μια φορά άτυχοι. Και στα 4 χρόνια μου εδώ, όποτε χρειαστήκαμε την τύχη, δεν την είχαμε ποτέ…
Ερώτηση: Πιστεύεις ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ της πρώτης σου χρονιάς, ήταν η καλύτερη ΟΜΟΝΟΙΑ που έπαιξες αυτά τα 4 χρόνια;
Ναι πιστεύω πως ήταν! Ο λόγος είναι ότι εκείνη τη χρονιά είχαμε πολλές επιλογές-λύσεις. Όταν απουσίαζε κάποιος λόγω τραυματισμού, ή λόγω καρτών, τότε αντικαθιστούταν από παίκτη ισάξιας ποιότητας. Είχαμε σχεδόν δύο ενδεκάδες με την ίδια ποιότητα. Γι αυτό και πριν είπα για φανταστική ομάδα. Τα τελευταία 2 χρόνια που έπαιξα πάλι είχαμε καλές ομάδες, ανάλογες όμως και των πολύ σοβαρών οικονομικών προβλημάτων της ομάδας. Αντικειμενικά δεν ήταν στο ίδιο επίπεδο η ομάδα σε σχέση με την πρώτη χρονιά. Όμως ακόμη και με το χαμηλό μπάτζετ, είχαμε καλή ομάδα σαν αυτή με το Καϊάφα που δεν μπήκαμε ομίλους στο 94’ με την Δυναμό!
Ερώτηση: Το 2012 μετά από μερικά παιχνίδια, ο Λάρκου έφυγε και ήρθε ο Τόνι Σαβέφσκι. Είχαμε καλή σεζόν και από ένα σημείο και μετά παίζαμε πολύ καλό ποδόσφαιρο. Που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;
Είναι και τα δύο! Ήταν μία καινούργια ομάδα με νέους παίκτες και χρειαζόταν διάστημα προσαρμογής αλλά επίσης χρειαζόταν να γίνει και εκείνο το κλικ που θα έδινε ώθηση. Σαφώς ο Σαβέφσκι ήταν καλός προπονητής, όμως η ομάδα χρειαζόταν και χρόνο. Είναι και θέμα εμπιστοσύνης (στις δυνάμεις σου). Αυτός είναι ακόμη ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, ο οποίος μπορεί να διαμορφωθεί μέσα από ένα και μόνο παιχνίδι. Θυμάμαι ότι το 4-0 με την Ανόρθωση στο Κύπελλο, ήταν το παιχνίδι εκείνο στο οποίο έγινε το ‘κλικ’ που άλλαξε θετικά την ομάδα. Θα σου πω ένα παράδειγμα για να κατανοήσεις την σκέψη μου… Ένας συμπαίκτης μου στην Πορτογαλία για 9 μήνες ήταν πολύ αρνητικός στο γήπεδο και ο προπονητής δεν τον χρησιμοποιούσε. Σε ένα αγώνα κυπέλλου μπήκε αλλαγή και σκόραρε 2 γκολ που έφεραν την νίκη στην ομάδα. Εκείνο ήταν το ‘κλικ’ για αυτόν. Ένοιωσε εμπιστοσύνη στα πόδια του και από εκεί και πέρα ήταν εξαιρετικός με αποτέλεσμα στο τέλος της χρονιάς να πάρει μεταγραφή στην Δυναμό Ζάγκρεμπ ύψους 1,5 εκατομμυρίου. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Πολλές φορές ο κόσμος δεν μπορεί να το αντιληφθεί αυτό. Μόλις ένας παίκτης νιώσει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του τότε είναι άλλος παίκτης. Έτσι και για μας η νίκη επί της Ανόρθωσης ήταν το κλικ που χρειάστηκε όλη η ομάδα.
Ερώτηση: Θυμάμαι στις αρχές του 2013 στην εκστρατεία συλλογής χρημάτων για σωτηρία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, όπου και οι ποδοσφαιριστές αποτέλεσαν ένα σημαντικό κομμάτι αυτής της προσπάθειας. Πώς το έζησες αυτή την εμπειρία να στις διάφορες πόλεις και χωριά;
Ήταν κάτι μοναδικό! Θυμάμαι ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ βρέθηκε μπροστά σε ένα τεράστιο πρόβλημα και κάποιοι φίλοι μου εδώ στην Κύπρο, πίστευαν έντονα ότι η ομάδα πάει για κλείσιμο. Το μόνο που μπορούσε να σώσει την ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν τα χρήματα του κόσμου και αυτό έγινε. Σε μικρούς τόπους, μικρά χωριά ερχόταν πολλής κόσμος. Στιγμές εντυπωσιακές, να βλέπεις ανθρώπους ηλικιωμένους, συνταξιούχους να δίνουν 400- 500 ευρώ, ή και όλα όσα είχαν μαζί τους για να σωθεί η ΟΜΟΝΟΙΑ. Σε ένα μήνα μαζεύτηκε ένα τεράστιο ποσό και δόθηκε στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Για μένα αυτό είναι απίστευτο, αυτή η αγάπη του κόσμου είναι μοναδική. Παρομοιάζω τους οπαδούς της ΟΜΟΝΟΙΑΣ με αυτούς της ομάδας που αγωνίστηκα στην Πορτογαλία, την Guimaraes. Έχουν πολλά κοινά. Πρέπει να ξέρετε ότι στην Πορτογαλία ο κόσμος έχει δύο ομάδες στο ποδόσφαιρο. Αυτή της περιοχής τους και μία εκ των μεγάλων (Μπενφίκα, Πόρτο, Σπόρτινγκ). Η διαφορά με τους οπαδούς της Guimaraes είναι πως η μόνη αγάπη που έχουν είναι η ομάδα τους και δεν τους νοιάζει από καμιά άλλη. Είναι κόσμος σε μια σχετικά μικρή πόλη που δίνει τα πάντα για να δει την ομάδα του. Είναι τρελοί οπαδοί. Έχουν αρκετά κοινά με τους οπαδούς της ΟΜΟΝΟΙΑΣ σε αυτό το τομέα. Οποιαδήποτε άλλη μεγάλη ομάδα στην Κύπρο με τα ίδια προβλήματα πιστεύω πως θα έβαζε κλειδωνιά. Μέσα σε 15 χρόνια η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν πανηγύρισε σχεδόν καθόλου τρόπαια και όμως ο κόσμος είναι εκεί και στηρίζει και πληρώνει. Αυτό από μόνο του αποδεικνύει πόσο μεγάλη ομάδα είναι η ΟΜΟΝΟΙΑ. Μεγάλη ομάδα δεν είναι μόνο αυτή που κερδίζει τίτλους. Μεγάλη ομάδα είναι αυτή που την στηρίζει ο κόσμος της στα δύσκολα. Δεν μπορεί κανένας να αμφισβητήσει το μεγαλείο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ καθώς όλοι γνωρίζουν πως καμία άλλη ομάδα στην Κύπρο δεν θα μπορούσε να πετύχει αυτό που έκανε η ΟΜΟΝΟΙΑ…
Ερώτηση: Αυτή η κατάσταση και η αγάπη του κόσμου προς την ομάδα, σε έκανε να παίζεις καλύτερα στο γήπεδο; Τόσο για την ομάδα, αλλά ακόμα περισσότερο για τον κόσμο της;
Πάντοτε κατεβαίνω στο γήπεδο για την νίκη. Δεν μου αρέσει να χάνω. Αυτό το πάθος και η αγάπη του κόσμου με βοήθησε ακόμα περισσότερο ναι. Και εκείνη την περίοδο παίζαμε σχεδόν 5 μήνες απλήρωτοι, όμως και πάλι προσπαθούσαμε για την νίκη διότι γνωρίζαμε πως αν δεν παλεύαμε για νίκη τότε θα κάναμε την κατάσταση χειρότερη και πως δεν θα μπορούσαμε να αντικρύσουμε αυτό τον κόσμο. Ο μόνος τρόπος που είχαμε για να βοηθήσουμε την ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν η νίκη στο γήπεδο. Αυτό προσπάθησα πολύ να το μεταφέρω στους συμπαίκτες μου τότε αν και πιστεύω ότι όλοι το είχαν καταλάβει…
Ερώτηση: Η σεζόν 2013 τελείωσε και ήρθε ο αποκλεισμός και πάλι από την Άστρα. Είχαμε ένα καλό αποτέλεσμα εκτός και εντός αποκλειστήκαμε ξανά…
Είναι πολύ παράξενο αυτό που συμβαίνει, όμως θυμάμαι πολύ καλά αυτά τα παιχνίδια. Με τον Ερυθρό Αστέρα αποκλειστήκαμε στα πέναλτι. Με την Άστρα κάναμε τα πάντα να περάσουμε και μάλιστα παίζαμε από ένα σημείο και μετά με παίκτη παραπάνω και πάλι δεν τα καταφέραμε. Είναι κάποιες καταστάσεις που δεν μπορείς να ελέγξεις στο ποδόσφαιρο.
Ερώτηση: Όπως είδες τέτοιες καταστάσεις κοστίζουν την φυγή προπονητή. Μετά τον αποκλεισμό με Ερυθρό Αστέρα έφυγε ο Λάρκου μετά από δύο μήνες και ο αποκλεισμός με Άστρα κόστισε την φυγή Σαβέφσκι. Ο κόσμος ήθελε την ΟΜΟΝΟΙΑ να κάνει το παραπάνω βήμα στην Ευρώπη…
Σαφώς και ο κόσμος αυτό περιμένει. Ζει για την στιγμή που θα γίνει αυτό. Το να φτάσεις στα playoff είναι κάτι που ικανοποιεί τον κόσμο, αλλά θεωρώ ότι αν κάθε χρόνο φτάναμε έστω μέχρι τα playoff τότε δεν θα είχε παράπονο ο κόσμος. Όμως και τα 4 χρόνια που ήμουν στην ΟΜΟΝΟΙΑ θυμάμαι πως σχεδόν πάντα ήμασταν ένα βήμα πριν την επιτυχία και όμως πάντα κάτι συνέβαινε. Λογικό είναι, παντού συμβαίνει αυτό, την πρώτη ευθύνη να την ρίχνει ο κόσμος στον προπονητή και να την πληρώνει αυτός.
Ερώτηση: Έπειτα ήρθε ο Κάσερες, ο Λοτίνα και στο τέλος ο Καιάφας. Αυτή η συνεχόμενη-έκτακτη αλλαγή προπονητών πως επηρέασε την ομάδα;
Για μένα δεν είναι καθόλου καλό να αλλάζει ο προπονητής τόσο συχνά. Για παράδειγμα ο Λάρκου έφερε όλους τους παίκτες, έφταιξε μια νέα ομάδα και πριν ακόμα αρχίσει να δουλεύει ήρθε άλλος προπονητής που είχε την ευθύνη προετοιμασίας μίας ομάδας που δεν επέλεξε ο ίδιος. Μέχρι να προσαρμοστεί και ο ίδιος αλλά και η νέα ομάδα πέρασαν 2-3 μήνες για να παίξουμε όπως έπρεπε. Χάνεται πολύτιμος χρόνος όταν αλλάζεις συχνά προπονητή. Το ίδιο συμβαίνει και όταν αλλάζεις πολλούς παίκτες κάθε χρονιά. Καλύτερα να δίνεται μεγαλύτερη πίστωση χρόνου σε κάποιο προπονητή. Όμως από την άλλη, μπορώ να καταλάβω πως είναι πολύ δύσκολο ειδικά στην ΟΜΟΝΟΙΑ να γίνει αυτό. Ο κόσμος βάλλει μεγάλη πίεση λόγω της αγάπης του για την ομάδα και όσο δεν έχει επιτυχίες και τίτλους η ομάδα, γίνεται ακόμη πιο πιεστικός.
Ερώτηση: Πριν πάμε στο παιχνίδι με την Δυναμό, το καλοκαίρι του 2014 η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν ήθελε να ανανεώσει μαζί σου, όμως κάτι συνέβηκε ξαφνικά και υπέγραψες. Θες να μας μιλήσεις για εκείνη την κατάσταση;
Ήταν μια παράξενη κατάσταση, την οποία δεν θα ήθελα να αναλύσω… Το συμβόλαιο μου με την ΟΜΟΝΟΙΑ είχε λήξει. Είχα πρόταση από ομάδα της 1ης κατηγορίας της Πορτογαλίας αλλά και πρόταση από Ερμή και Σαλαμίνα λόγω του Λάρκου που ήταν εκεί προπονητής. Πήγα διακοπές στην Πορτογαλία και όλα έδειχναν ότι θα έμενα εκεί, ενώ εγώ ήθελα να μείνω Κύπρο. Τον Ιούλιο ήρθα Κύπρο για να μαζέψω τα πράγματα μου και τηλεφώνησα στον Πρόεδρο για να δούμε πως θα διευθετούσαμε τα χρήματα που μου όφειλε η ΟΜΟΝΟΙΑ. Κάναμε μια συνάντηση και στο τέλος της ρώτησα, αν θα μπορούσα να μείνω στην ομάδα… Ήθελα να μείνω άλλο ένα χρόνο και αυτός μου απάντησε πως εγώ δεν έχω πρόβλημα και να μιλήσω με τον Καιάφα… Την ίδια στιγμή μίλησα με τον Καϊάφα και αυτός με την σειρά του μου είπε πως εφόσον δεν έχει πρόβλημα ο Πρόεδρος τότε θα χαρούμε να μείνεις άλλο ένα χρόνο. Έτσι έμεινα. Όμως εγώ το ζήτησα πρώτος. Στο τέλος όμως και μετά από δική μου πρωτοβουλία δέχτηκα, με ένα πολύ χαμηλό συμβόλαιο, με τον όρο ότι στο τέλος θα έκανε η ΟΜΟΝΟΙΑ ένα αγώνα για μένα… Τα λεφτά που πήρα από το συμβόλαιο μου, δεν έφταναν για τα έξοδα της οικογένειας (σπίτι, αυτοκίνητο, σχολεία). Στην αρχή λοιπόν δεν δέχτηκα, αλλά μετά δέχτηκα. Δεν είναι όμως τόσο απλό. Κρύβονται πολλά πράγματα πίσω από αυτή την απόφαση, για τα οποία δεν θα ήθελα να αναφερθώ τώρα.
Ερώτηση: Ας πάμε τώρα στο παιχνίδι με Δυναμό. Αυτό το παιχνίδι έχει γραφτεί στην ιστορία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ…
Δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Κατ’ αρχήν η Δυναμό είχε τόσους καλούς παίκτες που κανείς δεν πίστευε πριν τους δύο αγώνες ότι είχαμε την παραμικρή ελπίδα. Θα σας πω όμως κάτι που δεν είπα ακόμη σε κανέναν. Προσωπικά στην εξέλιξη των αγώνων με Δυναμό ένιωσα ότι ήταν πιο εύκολοι αγώνες από ότι αυτοί με την Άστρα και τον Ερυθρό Αστέρα. Η Δυναμό ήταν από τις ομάδες που αλαζονικά έλεγαν πως με κάθε τρόπο θα νικούσαν μια ομάδα στο μέγεθος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Εμείς στα δύο παιχνίδια κάναμε απίστευτη εμφάνιση. Το 2-2 εκτός ήταν εξαιρετικό αποτέλεσμα. Στον επαναληπτικό, δεν είδα ποτέ ξανά έτσι το ΓΣΠ. Δεν μπορώ να περιγράψω την ατμόσφαιρα που υπήρχε. Τολμώ να πω πως το παιχνίδι έπρεπε να λήξει 3-1. Είχαμε καθαρό πέναλτι, σκοράραμε 3 γκολ καθαρά και μέτρησε το ένα. Έπρεπε όμως με κάθε τρόπο να περάσει η Δυναμό, διότι μόνο ο Βαλμπουενά πληρωνόταν περισσότερα και από τον προϋπολογισμό ολόκληρης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Και όμως ακόμη και με τα διαιτητικά εγκλήματα το παιχνίδι ήταν 1-1. Τα τελευταία 10 λεπτά σε πείσμα δεν έπρεπε να αφήσουμε να παιχτεί ποδόσφαιρο. Έπρεπε να κάνουμε σκόπιμες καθυστερήσεις. Οι παίκτες να μένουν κάτω σε κάθε άγγιγμα, να κρατάμε την μπάλα για ώρα στο κόρνερ, να διώχνουμε τις μπάλες σε κάθε γωνιά του γηπέδου, ακόμη και κόσμος να μπει μέσα. Αυτά που σας λέω γίνονται παντού. Το έκανε και η Πόρτο πριν 2 χρόνια. Το κάνει και το Αποέλ συνέχεια. Χωρίς ποδόσφαιρο δεν θα έμπαινε εκείνο το γκολ. Ίσως αυτό να ήταν το λάθος μας σε εκείνο τον αγώνα. Ότι επιτρέψαμε να παιχτεί ποδόσφαιρο τα τελευταία 10 λεπτά.
Ερώτηση: Αυτό το αποτέλεσμα με Δυναμό πως επηρέασε την ομάδα στην συνέχεια;
Θεωρώ ότι επηρέασε θετικά την ομάδα στο σύνολο. Κανένας δεν πίστευε ότι μπορούσαμε να κοιτάξουμε την Δυναμό κατάματα και όμως το κάναμε. Βλέποντας το αυτό ο κόσμος, ακόμη και αν μην μπήκαμε ομίλους, ένιωσε περήφανος και ικανοποιημένος με μας. Έτσι επέστρεψε η εμπιστοσύνη που σας ανέφερα και προηγουμένως. Παράδειγμα είναι πως στο Πρωτάθλημα ακόμη και όταν χάναμε, ο κόσμος δεν φώναζε εκείνη τη χρονιά. Να ξέρετε πως για ένα παίκτη που παίζει στην ΟΜΟΝΟΙΑ η εμπιστοσύνη είναι το παν. Πολλές φορές θα δείτε παίκτες που πριν έρθουν στην ΟΜΟΝΟΙΑ ή μετά που φεύγουν από την ΟΜΟΝΟΙΑ να πηγαίνουν αλλού και να παίζουν εξαιρετικό ποδόσφαιρο, ενώ στην ΟΜΟΝΟΙΑ να μην είχαν ανάλογη εικόνα. Για να παίξεις στην ΟΜΟΝΟΙΑ χρειάζονται κότσια. Αν δεν τα έχεις τότε πολύ απλά δεν μπορείς. Πολλές φορές μετά από ένα αρνητικό αποτέλεσμα κάποιοι παίκτες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ προτιμούσαν να κρύβονται, δεν ήθελαν καν να αγγίζουν την μπάλα ή ακόμη καλύτερα να μην παίζουν διότι φοβόντουσαν ότι δεν θα μπορούσαν να αποδώσουν σωστά. Είναι διαφορετικό να παίζεις στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Πιστεύω πως η ΟΜΟΝΟΙΑ αντί να ψάχνει να φέρει έναν βιρτουόζο ποδοσφαιριστή, καλύτερα να παίρνει ποδοσφαιριστές που να μπορούν να παίζουν κάτω από πίεση, να έχουν καθαρό μυαλό και να μπορούν να τα δίνουν όλα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει ανάγκη από παίκτες που μπορούν να βγάζουν πάθος, ηγέτες και ας μην είναι τόσο καλοί τεχνικά.
Βεβαίως και το θυμάμαι. Θυμάμαι ότι ακόμη και με ισοπαλία είχαμε ευκαιρία να κερδίζαμε ακόμη και το πρωτάθλημα. Και το παιχνίδι παίχτηκε μέχρι το 98, βασικά παιζόταν μέχρι να δεχτούμε γκολ, όπως πάντα.
Ερώτηση: Τι άποψη έχεις για την διαιτησία στην Κύπρο;
Δεν θα πω κάτι για την διαιτησία διότι το θέμα δεν είναι αν είναι καλοί οι κακοί οι διαιτητές αλλά το παρασκήνιο που παίζεται από πίσω. Είτε πω την άποψη μου είτε όχι δεν νομίζω να αλλάξει η κατάσταση.
Ερώτηση: Όμως σε είδαμε πολλές φορές μέσα στο γήπεδο να θυμώνεις έντονα.
Είναι φυσιολογικό. Όταν ξέρεις από πριν, ότι κατεβαίνεις σε ένα αγώνα που με κάθε τρόπο θα χάσεις δεν είναι φυσιολογικό να αντιδράς έτσι; Πολλές φορές για να κερδίσουμε ένα αγώνα θα έπρεπε να έχουμε υπερδυνάμεις ούτως ώστε να μην μπορούν να μας επηρεάζουν οι εχθρικές διαιτησίες. Τι άλλο να πω; Το πρόβλημα ήταν πως μερικές φορές ήταν τόσο καθαρά τα λάθη που δεν μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ανθρώπινα λάθη και εγώ σε κάθε παιχνίδι αυτό έλεγα στους διαιτητές: ‘Αν θες να βοηθήσεις την αντίπαλη ομάδα κάνε το με άλλους τρόπους, μην δίνεις όμως ανύπαρκτη κόκκινη ή να ακυρώνεις γκολ ή να δίνεις πέναλτι που δεν ήταν. Είναι θέμα σεβασμού.” Τι να πω;
Ερώτηση: Ακόμα ένα καλοκαίρι με Ευρωπαϊκά όνειρα, όμως ήρθε ο αποκλεισμός από την Μπρόντμπι…
Πάντα τα ίδια. Μακάρι κάθε χρόνο να φτάναμε μέχρι τα playoff και πιστεύω πως από το καλοκαίρι θα είχαμε εξασφαλισμένο τον προϋπολογισμό κάθε χρονιάς. Όσο αφορά τον αποκλεισμό από την Μπρόντμπι φτάσαμε πολύ κοντά στα playoff. Τα παιχνίδια με την Μπρόντμπι ήταν πιο εύκολα απ’ ότι αυτά με Γιαγκελόνια. Μπορούσαμε να κερδίζαμε στην έδρα τους όμως, και το 0-0 ήταν μια χαρά σκορ. Στην Κύπρο θεωρήσαμε ότι θα ήταν εύκολο να περάσουμε. Και με ένα γελοίο τρόπο δεχτήκαμε 2 γκολ στα πρώτα λεπτά. Κάναμε το 2-2 και είχαμε 45 για ένα γκολ. Δεν τα καταφέραμε όμως και μείναμε εκτός. Απέναντι στην Μπρόντμπι πιστεύω ότι είχαμε την ομάδα για να την κερδίζαμε ακόμη και με 3-0. Κάναμε όλοι μας λάθη, ατομικά προσωπικά. Και εγώ έκανα λάθος, στον πρώτο αγώνα… Μπορούσα να σκοράρω και να κερδίζαμε με 0-1, αλλά απώλεσα μια τεράστια ευκαιρία…
Ερώτηση: Ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός κόστισε την θέση σε ακόμα ένα προπονητή… Λιγες αγωνιστικές μετά την έναρξη του περσινού πρωταθλήματος και ο Βλάνταν Μιλόγιεβιτς αντικατέστησε τον Καϊάφα. Η ομάδα βελτιώθηκε και έφτασε μέχρι και τον τελικό κυπέλου. Πως αξιολογείς τον τελευταίο σου χρόνο στην ομάδα;
Όπως σας είπα και πριν, οι αλλαγές προπονητών στην μέση της σεζόν δεν βοηθούν. Ήρθε ένας νέος προπονητής, με πολύ καλές ιδέες, αλλά ήταν δύσκολο να κατανοήσουν όλοι οι ποδοσφαιριστές από την πρώτη ημέρα αυτά που ζητούσε ο κόουτς. Από ένα σημείο και μετά βελτιωθήκαμε, ήρθαμε τρίτοι στο πρωτάθλημα και εξασφαλίσαμε το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Στο τέλος ο προπονητής αποφάσισε να μην συνεχίσει στην ομάδα, για δικούς του λόγους. Θεωρώ ότι και με τον Καϊάφα ως προπονητή, η ομάδα δεν ήταν άσχημη. Θεωρώ ότι στο σημείο που έφυγε η ομάδα ήταν μέσα στους στόχους της. Στα δύο χρόνια που ήταν προπονητής στην ομάδα, φτάσαμε κοντά στην είσοδο σε ευρωπαϊκό όμιλο στον αγώνα με την Δυναμό Μόσχας και είχαμε μια καλή πορεία στο πρωτάθλημα. Δυστυχώς ο αποκλεισμός από την Μπρόντμπι, που οφείλεται κύρια στους ποδοσφαιριστές δεν βοήθησε. Δεν ξεκινήσαμε καλά το πρωτάθλημα, αλλά αυτό δεν έγινε για πρώτη φορά…
Συνήθως η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν ξεκινά καλά την σεζόν και βελτιώνεται στην συνέχεια. Σε κάθε περίπτωση, έγινε η αλλαγή προπονητή και με την απομάκρυνση του Καϊάφα μας πήρε ένα περίπου μήνα να καταλάβουμε τα ‘θέλω’ του νέου προπονητή και αρχίσαμε σιγά-σιγά να παίζουμε καλά.
Η απόφαση του Μιλόγιεβιτς να παραιτηθεί δεν ήταν καλή για την ομάδα. Μην ξεχνάτε ότι ήρθε στα μέσα της σεζόν και δεν είχε την ευκαιρία να φτιάξει την ομάδα όπως ο ίδιος θα ήθελε. Το σωστό είναι να αφήνεις ένα προπονητή να ‘φτιάχνει’ την ομάδα όπως ο ίδιος θέλει και μετά να τον κρίνεις. Σε κάθε περίπτωση η απόφαση του Μιλόγιεβιτς να αποχωρήσει ήταν δική του, δεν ήταν της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, αλλά θεωρώ ότι θα ήταν καλό αν έμενε. Το δύσκολο ‘κομμάτι’ για ένα προπονητή είναι όταν αναλαμβάνει μια ομάδα, τα πρώτα στάδια της παρουσίας του στην ομάδα. Θεωρώ ότι θα του ήταν πιο εύκολο να κάνει τις προσθαφαιρέσεις που ήθελε στο ρόστερ και να προετοιμάσει την ομάδα για την νέα χρονιά. Αλλά αποφάσισε να φύγει…
Ερώτηση: Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για τον τελικό κυπέλλου με τον Απόλλωνα;
Ένας τελικός κυπέλλου είναι ένα παιχνίδι που ο κάθε ποδοσφαιριστής θέλει να κερδίσει. Δεν ξέρω τους λόγους, αλλά το παιχνίδι δεν εξελίχτηκε όπως εμείς θα θέλαμε. Παρά το γεγονός ότι ο Απόλλωνας δεν έδειξε ιδιαίτερες αρετές στο γήπεδο… Για ακόμα μια φορά σε ένα κομβικό παιχνίδι, δεν ανταποκριθήκαμε. Δεν καταφέραμε να σκοράρουμε πρώτοι, ώστε η ομάδα να ηρεμίσει… Αντίθετα, βρεθήκαμε πίσω στο σκορ από την αρχή και έπρεπε να ‘τρέξουμε’ για να ισοφαρίσουμε… Τελικά τα καταφέραμε και όταν πιστέψαμε ότι τους ‘είχαμε’, δεχτήκαμε ένα ανόητο γκολ σε ένα χρονικό σημείο που κανείς δεν το ανέμενε… Όταν είσαι πίσω στο σκορ και ισοφαρίζεις και ο κόσμος που σε στηρίζει και αρχίζει να πιστεύει, είναι η ώρα να σκοτώσεις το παιχνίδι. Δυστυχώς για μας, χάσαμε την αυτοσυγκέντρωση μας και δεχτήκαμε το γκολ. Δεν γίνεται να δέχεσαι τέτοια γκολ σε τέτοια παιχνίδια, είναι καθαρά έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και μικρών λεπτομερειών.
Ερώτηση: Στα τελευταία δεκαπέντε λεπτά δεν παίχτηκε ποδόσφαιρό, έγινε αυτό που είπες ότι έπρεπε να γίνει στο παιχνίδι με την Δυναμό…
Ναι, τα τελευταία δεκαπέντε λεπτά ο Απόλλωνας έκανε τα πάντα για να μην παιχτεί ποδόσφαιρο. Ο κόσμος μπήκε στο γήπεδο, το παιχνίδι σταματούσε με το παραμικρό. Εμείς γίναμε νευρικοί και παίζαμε (τα τελευταία δεκαπέντε λεπτά) σαν να ήταν το τελευταίο λεπτό του αγώνα. Αρχίσαμε να στέλλουμε βιαστικά την μπάλα μπροστά, κάτι που θα έπρεπε να αποφύγουμε. Προσπαθήσαμε να κάνουμε τα πάντα, να στείλουμε την μπάλα κοντά στην περιοχή των αντιπάλων αλλά μάταια…
Θεωρώ ότι και εμείς, έπρεπε να διαχειριστούμε με αυτό τον τρόπο το παιχνίδι με την Δυναμό. Να μην παιχτεί ποδόσφαιρο. Να σταματάμε συνέχεια την ροή του παιχνιδιού…
Στο βίντεο που ‘ανεβάσαμε’ χτες στο OMONOIA24.COM, o Νούνο, μίλησε από καρδιάς για την σχέση του με τον πράσινο λαό. Όταν αναφέρθηκε στις επευφημίες που άκουγε από την πράσινη κερκίδα, το ‘Νουνο, Νούνο’ που δονούσε την ατμόσφαιρα στο ΓΣΠ, τα μάτια του έλαμψαν! Ξέρει πως σήμερα θα το ζήσει για μια τελευταία φορά. Ο κάθε ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ, η κάθε ΟΜΟΝΟΙΑΤΙΣΣΑ, θα αποφασίσει, αν θα δώσει το παρόν στην τιμητική συνάντηση. Το σίγουρο είναι ότι ο Νούνο Ασίς, άφησε ένα τεράστιο και ιστορικό αποτύπωμα στην ιστορία της ομάδας μας. Και ότι θα επιστρέψει στην πατρίδα του, γεμάτος αναμνήσεις από τον τελευταίο του ποδοσφαιρικό σταθμό, την ΟΜΟΝΟΙΑ και την Κύπρο!
