Τα πυρά της κριτικής συγκεντρώνονται στο Γιάννη Αναστασίου γι’ αυτό το αγωνιστικό έκτρωμα που παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες. Προφανώς η κριτική δεν έχει να κάνει μόνο με το σήμερα αλλά μπαίνει και το ερωτηματικό κατά πόσον ο κ. Αναστασίου είναι ο καταλληλότερος για να στηθεί η ομάδα επάνω του τη νέα σεζόν. Το γεγονός ότι η διοίκηση έχει ξεκαθαρίσει τη στάση της πως ο κ. Αναστασίου θα είναι στο πάγκο και του χρόνου και αυτό βρίσκει σύμφωνο και τον Αθλητικό Διευθυντή Νεόφυτο Λάρκου, τότε αυτό ξεκαθαρίζει το τοπίο ενόψει συνέχειας.
Εδώ και αρκετό καιρό η διοίκηση έχει προχωρήσει σε σύσταση επιτροπής προγραμματισμού νέας σεζόν που αποτελείται από τους Αναστασίου. Σκέντζο, Λάρκου και Ταραπουλούζη. Παρά τα όποια δημοσιεύματα “κόντρας – διαφωνίας” μεταξύ Λάρκου και Αναστασίου εντούτοις δημόσια και οι δύο αποδέχονται τη μοίρα τους που τους φέρει να συνεχίζουν τη συνεργασία τους κανονικά. Αυτή όμως η αποδοχή πολύ λογικά μετατρέπεται και σε ευθύνη και εξηγούμαστε.
Το αν ο ψίθυρος θέλει το Λάρκου να μη μπορεί να τα βρει σε τίποτα με τον Αναστασίου είναι δευτερεύον από τη στιγμή που ο ίδιος αποδέχεται να συνεχίζει να εργάζεται στην κοινή επιτροπή προγραμματισμού. Το ίδιο ισχύει και για Αναστασίου. Αν δεν μπορείς τότε πολύ απλά το δηλώνεις και παραιτείσαι από τα καθήκοντά σου. Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο. Εφόσον αποδέχεσαι να παραμείνεις τότε ταυτόχρονα σημαίνει πως δίνεις το 100% για τον κοινό στόχο και έτσι και η ευθύνη μοιράζεται ισόποσα, τόσο στην αποτυχία όσο και στην επιτυχία.
Η διοίκηση, στην ολότητά της, καλώς η κακώς υποστηρίζει τόσο το Λάρκου όσο και τον Αναστασίου και αυτό νομίζω έγινε ξεκάθαρο στην τελευταία δημοσιογραφική του Προέδρου Παπασταύρου. Έτσι αν θέλουμε να είμαστε σωστοί και αντικειμενικοί στην όποια κριτική μας τότε καλά κάνουμε να πάρουμε την επιτροπή προγραμματισμού ως ένα σώμα και να σταματήσουμε να επιλέγουμε στρατόπεδα αναλόγως προτιμήσεων.
