Πείτε μου αλήθεια ποιός δεν ονειρεύτηκε να βρίσκεται σε ένα νησί μόνος με καμπόσα έτοιμα “εδέσματα” για μπόλικα χρόνια, να μην έχει τίποτα να κάνει, να μην πληρώνει δάνεια και φόρους, να μην χρησιμοποιεί αυτοκίνητο και ακολούθως καύσιμα – που έχουν πάει στου διάολου την μάνα – και για τους πιο “σκανδαλιάρηδες” (είναι και επίκαιρο) και άλλες χαρές (δικές σας σκέψεις)…ΖΩΑΡΑ!!!!
Μα έλα όμως που είσαι στην νήσο Κύπρο, είσαι με την Ομόνοια (τζαι καμάρι μας), μόλις έχασες και μαθηματικά το πρωτάθλημα (μεταξύ μας ποτέ δεν ήμασταν κοντά) και ξυπνάς Δευτέρα πρωί να πάεις δουλειά να ακούεις τον αποελιστα να ετοιμάζει φιέστα, τον αεκτζή να μην αντιλαμβάνεται ακόμη τι σημαίνει “Πιάννω πρωτάθλημα μόνο νικώντας το αποελ τελευταίο ματς έσσο του”, να συζητάς με τον ανορθωσιάτη και πας την κουβέντα κερνάς του καφέ γιατί τα έδωκε του Σάντη, να ακούεις τους “επίκουρους” ότι ο Στέπι εν θα εκλώτσαν ποττέ να βάλει γκολ (ρε Μάριε επιάμμεσε να βάλεις γκολ, κάμε το), συνάμα να λεν πως ο Μπέζους είναι της χάσης και της φέξης – μακάρι να γίνει καλά ο Άνθρωπος με Α κεφαλαίο – αλλά το μισό ντεμαράζ της ομάδας εν δικό του, να ακούεις πάσαρε ρε Σεμέδο, κλώσε ρε Μίλετιτς, ότι ο κυρ Γιάννης τα έκανε λάθος και πολλά άλλα … ρε… ρε… ρε αθεόφοβοι, πάρτε με πίσω στο νησί ακόμη και με τους Μασάι, να ζήσω ακόμα 30-40 χρόνια εκεί, μπορεί να φτιάξω μια τοπική ομάδα με τους Ζουλού να τους κοντράρω…
Όχι ρε χίλια χρόνια κόμα να ζήσω πάλε δαμέ, στον κομόροτσο της Κύπρου με την “πελλή” μου, με την Σιηλάκκα, με τους “πελλούς” της! Πάμε λοιπόν στα σοβαρά. Γιατί σοβαροί είμαστε, λίγη “πελλάρα” μόνο κουβαλούμε! Που λέτε πριν λίγο καιρό μιλούσαμε για χάλια προγραμματισμό, έλειπες ρόστερ, ημιπερπατημένους προπονητές και ανίκανα άτομα σε καίρια πόστα – τον Σουηδό τον βγάζω εκτός, είναι ήδη στην μαύρη λίστα και στους ακατανόμαστους – και όλοιφωνάζαμε πως πρέπει να γίνουν αλλαγές…
Αλλαγές έγιναν (περιμένω και άλλες), κατέβηκε το Boss από το Αμέρικα, τίγκα στα νεύρα, προδωμένος όπως ο ίδιος είπε από συνεργάτες και άτομα που είχε εδώ να του κρατάνε την δουλειά, ποιός τον είδε και δεν τρόμαξε, και με ύφος αμερικάνικο βγαλμένο από ταινία western, καβάλα σε ένα άλογο ή μάλλον να βγαίνοντας από μια μπεζ Chevrolet και να λέει: “That’s it guys, let’s built this thing again from the beginning, call Mr. John, but the real John this time, this guy from Greece”.
Έχοντας το OK, με “βουρδουλα” και “φάπες” κατέβηκε λοιπόν ο κυρ. Γιάννης, είδε την ομάδα, την έφτιαξε, έκλεισε λίγες τρύπες που βρήκε ανοικτές από ένα “ψαρά” και τις πολύ λιγότερες από έναν “κάττο” (μόνο για την ιστόρια, αλοίμονο να μας φταίξει ο Σωφρόνης) και τσαφ τσουφ το τρένο περνούσε ήσυχα, όμορφα, χαλαρά… Δεν ήρθε για προπονητής άλλωστε, για ΣΣΠΣ ήρθε (ψάξτε το δεν το ξαναγράφω), προέκυψε όμως να είναι ο προπονητής μας μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Τα αποτελέσματα ερχόντουσαν, μπάλα έπαιζες και ανέβαινες και όλο ανέβαινες, κυνηγούσες το αποτέλεσμα και το έπερνες, έγραφε το κοντέρ βαθμούς, παίκτες ανέβαιναν, κάπου εκεί ανέβαινε και ο κόσμος, μας πήρε όλους μιά “κ@ύλ@”, χαμόγελα στην κερκίδα, κατέβαινες δουλειά την επομένη και έλεγες του συναδέρφου, “ρε πελλε εχτές εν ετζοιμήθηκα είδα τα στιγμιότυπα 13 φορές”.
Ακόμη και μέχρι χθες χιλιάδες κατέβηκαν στους δρόμους να πάρουν την ομάδα στο Αρένα… Ναι ρε επήαμε στους δρόμους να πάρουμε την ομάδα μας στο Αρένα, έτσι ΓΟΥΣΤΑΡΑΜΕ έτσι ΚΑΝΑΜΕ, εν το ελάχιστο ευχαριστώ που λες σε μια ομάδα που από τα μοιρολόγια, μας έκαμε ξανά περήφανους, τελικό κυπέλου και είναι στην 3η θέση για Ευρώπη και ναι μέχρι εχτές με πιθανότητες για τον τίτλο του πρωταθλητή…
Γιατί να μεν το κάμουμε δηλαδή; Βασικά ότι θέλουμε κάμνουμεν…εν ερωτήσαμε ποττέ κανέναν! Φεύγοντας χθες με τα δύο τετράχρονα που είχα μαζί, μου λέγαν για το “Πράσινο Λεωφορείο” και αυτό μου είναι αρκετό! Λοιπόν, σηκώστε κεφάλια αδέρφια, δύο παιχνίδια στο πρωτάθλημα, ένα με το αποελ να γεμώσουμε το ΓΣΠ “τρισπίλι” και ακόμα ένα με την πάφο να τους τεστάρουμε τζαι πάμε να κρούσουμεν το ΓΣΠ για το 3ο συνεχόμενο κύπελο.
ΤΩΡΑ είναι που μας θέλει η ομάδα όσο ποτέ άλλοτε. Στις χίλιες δυσκολίες εσηκωστήκαμε δέκα χιλιάδες φορές, είμαστε μαθημένοι, κανένας εν μας ελύγισε και στα πιο πιο δύσκολα σηκώνουμε την Κύπρο ούλλη ίσιαπανω άμα λάχει… Και αν με ρωτάτε είμαι αισιόδοξος τα καλύτερα έρχονται…όσα drones και αν σηκώσουν που πάνω μας, εμείς εκεί…θα ‘ρθω πάλι ξανά να σε δω.
Πάνος Δημητρίου
22/04/2024
